Της Θεοδωρας Λιακοπουλου / dliakopoulou@kathimerini.gr
Σε 400 εκατ. ευρώ ανέρχεται η συνολική δαπάνη των ελληνικών κρατικών ταμείων για τη φροντίδα των ασθενών που πάσχουν από νεφροπάθεια. Σήμερα υπάρχουν στη χώρα 10.000 ασθενείς τελικού σταδίου, ενώ το ετήσιο κόστος για τον κάθε νεφροπαθή ανέρχεται σε 40.000 ευρώ. Οι δαπάνες για τη νοσηλεία και θεραπεία αυτών των ασθενών αντιπροσωπεύουν το 3% περίπου του ελληνικού προϋπολογισμού της Υγείας. Αυτά προέκυψαν από το 45ο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Νεφρολογικής Εταιρείας που διεξήχθη πρόσφατα στη Στοκχόλμη και κατά τη διάρκεια του έγιναν ορισμένες σημαντικές επισημάνσεις που αφορούν την υγεία και την οικονομία της Υγείας στη χώρα μας. Για παράδειγμα, υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα οι νεφροπαθείς όλων των σταδίων ανέρχονται σε 500.000, οι νεφροπαθείς τελικού σταδίου σε 10.000, εκείνοι που χρειάζονται αιμοκάθαρση είναι 7.000, περιτοναϊκή διάλυση 1.000, ενώ 1.500 ασθενείς έχουν κάνει μεταμόσχευση νεφρού. Σήμερα λειτουργούν στη χώρα 135 μονάδες τεχνητού νεφρού, εκ των οποίων οι 90 είναι κρατικοί και οι 45 ιδιωτικοί. Παγκοσμίως, οι νεφροπαθείς ανέρχονται σε 250.000.000, εκείνοι που βρίσκονται στο τελικό στάδιο της νόσου είναι 1.700.000, όσοι χρειάζονται αιμοκάθαρση 1.400.000, περιτοναϊκή διάλυση 300.000, ενώ οι μεταμοσχευμένοι είναι 250.000. Στις ευρωπαϊκές χώρες, η αιμοδιύλιση αντιπροσωπεύει το 2% του προϋπολογισμού για την Υγεία. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ο αριθμός των πασχόντων από νεφρική ανεπάρκεια θα αυξηθεί περαιτέρω στα προσεχή χρόνια, ενώ στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι υπάρχουν περί των 10.000 ασθενών με νεφρικές νόσους, οι οποίοι ωστόσο δεν έχουν φτάσει στο στάδιο της αιμοδιύλισης. Σε παγκόσμια βάση, ο αριθμός των πασχόντων από χρόνια νεφρική νόσο έχει αυξηθεί δραματικά. Το 1990, οι ασθενείς με χρονική νεφρική νόσο ανέρχονταν στους 426.000, το 2000 υπεδριπλασιάστηκαν, καθώς ανήλθαν στους 1.065.000 και υπολογίζεται ότι το 2010 θα φτάσουν τους 2.100.000. Σύμφωνα με το έγκυρο αμερικανικό επιστημονικό περιοδικό GASΝ (General og American Society of Nefrology), το κόστος για την αντιμετώπιση αυτής της νόσου ανά δεκαετίες διαμορφώνεται ως εξής: την περίοδο 1981 -1990 η ετήσια δαπάνη ήταν 200 δισ. δολάρια, το 1991-2000 αυξήθηκε στα 580 δισ. δολάρια και το διάστημα 2001-2010 υπολογίζεται στο 1 τρισ. δολάρια.
Ανάμεσα στους παράγοντες για αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης της Χρόνιας Νεφρικής Νόσου περιγράφονται ο διαβήτης σε ποσοστό 45%, η υπέρταση σε ποσοστό 30% και ακολουθούν τα αυτοάνοσα νοσήματα, οι λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, οι πέτρες στα νεφρά κ.λπ.
Οπως αναφέρθηκε στο συνέδριο, μέχρι σήμερα χρησιμοποιούνται με θετικά αποτελέσματα ουσίες που ονομάζονται «παράγοντες διέγερσης» της ερυθροποίησης. Ωστόσο, πρόκειται για μια επώδυνη, αλλά και δαπανηρή μέθοδο, καθώς σε ετήσια βάση ο ασθενής χρειάζεται 156 ενέσεις. Μετά από πρόσφατες κλινικές μελέτες, φαίνεται πως η κατάσταση βελτιώνεται με την ανάπτυξη ενός νέου φαρμάκου, που μειώνει τον αριθμό των ετήσιων ενέσεων σε 12, διατηρώντας τα φυσιολογικά επίπεδα αιμοσφαιρίνης στον ασθενή.