Με κακούς οιωνούς για τη δημόσια υγεία, παρακαταθήκη της εφαρμογής του Μνημονίου, ξεκίνησε το 2011. Η λειτουργία των δυο νοσοκομείων της Λάρισας μεταξύ 35 νοσηλευτικών ιδρυμάτων της χώρας, εξετάζεται απλά ως λογιστικό μέγεθος, καθώς τα οικονομικά τους εποπτεύονται από την τρόικα, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την παροχή υπηρεσιών υγείας ως κοινωνικό αγαθό.
Τα δυο νοσοκομεία της Λάρισας βρίσκονται στα πρόθυρα της συγχώνευσης, η αρχή θα γίνει με την ενοποίηση της διοίκησης, ενώ η αναδιάρθρωση του ΕΣΥ δεν θα λάβει υπόψη τις υγειονομικές ανάγκες παρά μόνο οικονομικά δεδομένα, που επιβάλλονται από την πολιτική των περικοπών. Οι κυβερνητικές επιλογές έχουν αποσπασματικό χαρακτήρα (απλά βαφτίζονται «πολιτική» υγείας) και μοιραία θα οδηγήσουν σε ποιοτική υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών, εξέλιξη που παρά τις πρόσθετες επιβαρύνσεις λόγω οικονομικής συγκυρίας θα οδηγήσει τους πολίτες σε αδιέξοδο και αφορά στην υγεία τους. Όταν ήδη οι πολίτες αποφεύγουν… την επίσκεψη στον ιδιώτη γιατρό και οδοντογιατρό προκειμένου να περιορίσουν τις δαπάνες στις απολύτως απαραίτητες.
Οι εναλλάξ εφημερίες τορπιλίζουν το χαρακτήρα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου – και αυτό δεν θα αργήσει να φανεί – ενώ το Γενικό Νοσοκομείο που ταλανίζεται από το κτιριολογικό πρόβλημα θα συνεχίσει επίσης να υποβαθμίζεται. Οι πανεπιστημιακοί γιατροί θα «απεγκατασταθούν» με πραγματική ευθύνη του υπουργείου Υγείας από το ΠΝΛ και θα λειτουργήσουν στον ιδιωτικό τομέα (σε κλινικές ή απλά στα ιατρεία τους) και οι χρήστες υγείας θα χάσουν το πραγματικό πλεονέκτημα των απογευματινών ιατρείων, που μέχρι τον περασμένο Δεκέμβριο λειτουργούσαν εντός του νοσοκομείου σε μια από τις σπάνιες περιπτώσεις πανελλαδικά.
Μέχρι το ερχόμενο καλοκαίρι θα διαφανούν και οι πραγματικές διαθέσεις της κυβέρνησης για την αφομοίωση από το ΕΣΥ των ιατρών του ΙΚΑ και όπου αυτό διαθέτει και νοσοκομεία. Η κυβέρνηση και δη ο υπουργός Υγείας δείχνουν αποφασισμένοι να προχωρήσουν στην τόσο αναγκαία αναδιάρθρωση του συστήματος αλλά κανείς δεν εγγυάται πως ο σχεδιασμός αυτός στοχεύει στην αναβάθμιση των υπηρεσιών. Λογιστικά σήμερα τα στελέχη του υπ. Υγείας μπορεί να είναι υπερήφανα που περικόπτουν δαπάνες αλλά για τον πολίτη, είναι διαφορετικό να περιορίζεις τα υλικά των επεμβάσεων από το να προμηθεύεσαι υλικά και φάρμακα με χαμηλότερες τιμές.
Το σύστημα των προμηθειών θα αργήσει να ομαλοποιηθεί ενώ σήμερα είναι αλήθεια πως ήδη έχει επιτευχθεί συγκράτηση των δαπανών από τη μείωση τιμών. Στη νοσοκομειακή καθημερινότητα όμως είναι γνωστή και η άλλη αλήθεια πως τα υλικά παραγγέλνονται με το σταγονόμετρο. Στα νοσοκομεία επίσης, δεν σημειώνεται κανένα βήμα σε ό,τι αφορά στις κενές θέσεις νοσηλευτικού κυρίως προσωπικού ενώ στην πράξη θα αποδειχθεί τελικά αν και για τα νοσοκομεία θα ισχύσει η εγκύκλιος Ραγκούση για το 5 προς 1 σε ό,τι αφορά στις νέες προσλήψεις.
Οι παλινωδίες της κυβέρνησης έχουν προκαλέσει σύγχυση και ήδη ο νόμος Ξενογιαννακοπούλου για τα ολοήμερα νοσοκομεία εφαρμόζεται όσο και…. ο νόμος για το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους. Τα νοσοκομεία ωστόσο έχουν χρόνια και κατ’ επέκταση οξυμένα προβλήματα για τα οποία η κυβέρνηση δεν κάνει λόγο. Για παράδειγμα ο εξοπλισμός του Γενικού Νοσοκομείου, πέραν του κτιριακού, έχει υπερβεί το όριο ηλικίας, είναι απαρχαιωμένος δηλαδή και απαιτούνται επενδύσεις. Η μόνη επένδυση που βρίσκεται σε εξέλιξη είναι αυτή της ΜΑΦ για την οποία η χρηματοδότηση για την αποπεράτωση του έργου, δεν είναι εξασφαλισμένη ενώ τα περί ένταξης του εξοπλισμού στο ΕΣΠΑ ακούγονται χρόνια. Για νέο προσωπικό δεν γίνεται λόγος ούτε επίσης για έργα που δεκαετίες μελετώνται και ακόμη στις μελέτες βρίσκονται.
Στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο, 100 κρεβάτια περίπου παραμένουν κλειστά (ή αξιοποιούνται ως… ράντζα) εδώ και 11 χρόνια αφότου δηλαδή ξεκίνησε η λειτουργία του νοσοκομείου, τον Σεπτέμβριο του 1999. Για να γίνει αντιληπτή η προχειρότητα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΝΔ, δυο από τις 5 κλινικές που δάνεισε το ΓΝΛ στο ΠΝΛ εκείνη την εποχή για να ξεκινήσει η λειτουργία του θα επιστρέψουν τώρα, κατά πως λένε. Έντεκα χρόνια (σ.σ. ουδέν μονιμότερο του προσωρινού) ασθενείς που χρειάζονταν γαστρεντερολογική ή νευροχειρουργική εκτίμηση πηγαινοέρχονταν με ασθενοφόρα από το ένα νοσοκομείο στο άλλο!!!
Το ίδιο διάστημα επίσης παραμένουν κλειστά 10 κρεβάτια στη ΜΕΘ του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου και πολυτραυματίες τροχαίων κ.ά. διακομίζονταν σε ΜΕΘ της Αλεξανδρούπολης, της Βέροιας ή οπουδήποτε αλλού βρισκόταν Μονάδα. Λόγω έλλειψης νοσηλευτικού προσωπικού στο ΠΝΛ δεν μπορεί να αναπτυχθεί Ογκολογική κλινική (σ.σ. σήμερα συστεγάζεται) παρά τα τόσα κρούσματα καρκινοπαθών ενώ φυσικά και δεν μπορεί μόνο του το αντίστοιχο τμήμα του ΓΝΛ να καλύψει τις ανάγκες του νομού. Αν επίσης υπήρχε δομημένη πρωτοβάθμια περίθαλψη, που να προλαμβάνει αλλά και να συγκρατεί αντί να διακομίζει περιστατικά, πιθανόν το ΕΣΥ να εξοικονομούσε κρεβάτια. Αν επίσης τα ασφαλιστικά ταμεία εξοφλούν τακτικά το οφειλόμενα νοσήλια τότε τα νοσοκομεία θα είχαν πραγματικά έσοδα, θα προμηθεύονταν υλικά με καλύτερες τιμές, δεν θα διογκώνονταν τα χρέη κ.λπ.
Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα. Η κυβέρνηση, επικαλούμενη την οικονομική κρίση ματαιώνει τις όποιες επενδύσεις, σε εξοπλισμό, νέες τεχνολογίες, ανάπτυξη νέων τριτοβάθμιων κλινικών κ.λπ. που άμεσα θα αποδώσουν προς όφελος των πολιτών. Αντ’ αυτού λαμβάνει αποσπασματικού χαρακτήρα μέτρα, χωρίς κάποιο μακρόπνοο σχεδιασμό (σ.σ. ο εκάστοτε υπουργός Υγείας ακυρώνει τον προκάτοχό του και ας είναι μέλη της ίδιας κυβέρνησης) προδικάζοντας την πορεία του ΕΣΥ που θα χρειασθεί Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Αν και δεν είναι βέβαιο πως θα βρει κρεβάτι την ώρα που το χρειάζεται…
Β. ΚΑΚΑΡΑΣ