Τον εφιάλτη της ύφεσης προβλέπεται ότι θα διαδεχθεί η παρατεταμένη ανεργία στη χώρα μας. Αυτό εκτιμά στην ετήσια έκθεσή του το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ προδιαγράφοντας αρνητικές εξελίξεις για τους κοινωνικά αδύναμους. Η ανεργία το 2015 προβλέπεται να εκτιναχθεί στο 17,3%, δηλαδή ο αριθμός των ανέργων να φτάσει τις 800.000. Η ανάκαμψη δεν θα είναι καλό νέο για όλους, καθώς θα στιγματιστεί από την υποχώρηση της απασχόλησης και την ανεργία.
Κοντά στην ανεργία, και η φτώχεια καταγράφει αρνητικό ρεκόρ. Περίπου 1 στους 4 Έλληνες, δηλαδή 2,2 εκατ. πολίτες, ζουν κ άτω από το όριο της φτώχειας: έχουν ετήσιο εισόδημα 5.800 ευρώ.
Τα στοιχεία αυτά δεν ανατρέπονται με τη συνέχιση των νεοφιλε ambda;εύθερων πολιτικών. Τα χαμηλά εισοδήματα δεν ενισχύονται με αυξήσεις 0,8% ούτε με τη βίαιη υπαγωγή των εργαζομένων σε καθεστώς ανασφάλιστης εργασίας ή στην ιδιωτική ασφάλιση.
Τα στοιχεία του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ προειδοποιούν για τις χειρότερες μέρες που θα ακολουθήσουν την ύφεση. Στα σημερινά κοινωνικά ελλείμματα θα προστεθούν δυσθεώρητες κοινωνικές αδικίες. Είναι προφανές ότι χρειάζεται ριζική ανατροπή των ακολουθούμενων πολιτικών και μακροχρόνιος αναπτυξιακός σχεδιασμός αντί για το τούνελ της λιτότητας.
Μια αναπτυξιακή προοπτική για όλους προϋποθέτει ιεραρχήσεις και δεσμεύσεις έξω από το ασφυκτικό πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας. Αν ο πρώτος στόχος της νέας κυβέρνησης είναι η συμπίεση των δημοσίων ελλειμμάτων, με κάθε κοινωνικό κόστος, μέσα στην τριετία, τότε θα επιβεβαιωθούν οι δυσοίωνες προβλέψεις της έκθεσης του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ.
Οι αλήθειες που περιλαμβάνονται στην έκθεση δεν προσφέρονται για εξωραϊσμό των πακέτων Καραμανλή και Παπανδρέου που παρουσιάστηκαν στη ΔΕΘ. Τα συνδικάτα, μέσα στη νέα, χειρότερη, κατάσταση, αναδεικνύονται εξ αντικειμένου σε μοχλό οργάνωσης της κοινωνικής αντίστασης και των διεκδικήσεων. Αρκεί όμως να μη σπεύσουν να ενταχθούν στο νέο σύστημα εξουσίας προσδοκώντας πελατειακά οφέλη της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.
Οι εργαζόμενοι, ιδιαίτερα οι νέοι, δεν μπορούν να συναινέσουν σε μέτρα που τ ους οδηγούν στο περιθώριο της ανεργίας και της κοινωνικής ανασφάλειας. Η ενίσχυση των δυνάμεων της ριζοσπαστικής – ανανεωτικής αριστεράς, που διαθέτουν προτάσεις και αντίληψη αυτονομίας για τους αγώνες, δηλαδή τις προϋποθέσεις για μια ενωτική αντεπίθεση, είναι αναγκαία και στις εκλογές.