ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑ:
Τον άφησαν να πέσει από τον 5ο όροφο
Ο άνδρας μου έπασχε από κατάθλιψη γιατί στα 40 του, πριν από επτά χρόνια, τον απέλυσαν από τη δουλειά του. Πριν από δυόμισι χρόνια ανακαλύψαμε ότι είχε και σάκχαρο. Η περιπέτειά μας με το ΕΣΥ άρχισε όταν φέτος τον Απρίλιο ζητήσαμε στον «Ευαγγελισμό» ραντεβού με αγγειολόγο και μας είπαν να πάμε στις… 22 Ιουλίου. Μπορείτε να φανταστείτε από τον Απρίλιο στον Ιούλιο…Ο άνδρας εξαιτίας όλων αυτών ήταν πολύ στενοχωρημένος. Η κατάθλιψή του είχε χειροτερέψει, τον παρακολουθούσε γιατρός στο «Αρεταίειο».
Ξαφνικά τον περασμένο Ιούνιο κάνει μέσα στο σπίτι μας απόπειρα αυτοκτονίας με μαχαίρι. Λίγο πριν μαχαιρωθεί μου είπε: Θα τελειώσω για να μη σου γίνω βάρος. Κάλεσα το 166, ήρθαν και μας πήγαν στο ΚΑΤ. Εκεί του έφτιαξαν το τραύμα και μας έστειλαν «πακέτο» στον «Ερυθρό». Είχαν φτάσει πια μεσάνυχτα Κυριακής 22 Ιουνίου. Αυτή τη νύχτα δεν θα την ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Ημουν με ένα φορείο στην άκρη του διαδρόμου από τις 12 μέχρι τις 7 το πρωί στη Χειρουργική Κλινική. Περίμεναν, λέει, να βγουν οι εξετάσεις. Εγώ έβλεπα τον άνθρωπό μου να μην είναι καλά, τραβούσε τις γάζες, ήταν ανήσυχος, τον έβλεπα να λιώνει και δεν μπορούσα να του κάνω τίποτα. Ηθελε νοσηλεία για το πρόβλημά του, τον είχε νικήσει η κατάθλιψη. Στις 8 το πρωί μάς είδε ο ψυχίατρος (λέει το όνομά του), ο οποίος δεν καταδέχτηκε ούτε ιστορικό να ακούσει ούτε τίποτα. Ο άνδρας σου, μου λέει, έχει υστερία, θέλει να προσελκύσει το ενδιαφέρον σου, να τον πάρεις και να πάτε στο σπίτι σας. Του εξήγησα ότι είναι σοβαρά, ότι έκανε απόπειρα, τον παρακάλεσα να μείνουν με εκεί τουλάχιστον μέχρι την Τετάρτη που είχα κανονίσει με τον ψυχίατρο που τον παρακολουθούσε να κάνουμε εισαγωγή στο «Αρεταίειο». Τίποτα, να πάτε σπίτι σας, μου είπε, και να κάτσεις να τον φυλάς. Μας πέταξαν έξω από το νοσοκομείο σαν τα σκυλιά. Μόνον με επιμονή δική μου μάς διέθεσαν ασθενοφόρο.
Ηταν Δευτέρα πρωί, πήγαμε σπίτι και ήμουν δίπλα του συνέχεια. Φοβόμουν, καταλάβαινα ότι κάτι θα κάνει. Πέρασαν δύο μέρες… Την Τετάρτη το πρωί πήγα στο περίπτερο για τσιγάρα. Ελειψα πέντε λεπτά, γύρισα και μου είχε κλειδώσει την πόρτα. Τρελάθηκα, γιατί με έζωσαν τα φίδια. Ετρεξα στην Αστυνομία, τους εξηγώ τι συμβαίνει και ζητάω βοήθεια. Με στέλνουν να πάρω εισαγγελική εντολή, τους είπα ότι πρέπει να δράσουμε αμέσως και μου απαντούν ατάραχοι: Αν θέλεις να ανοίξεις αμέσως το σπίτι, τότε κάλεσε κλειδαρά…. Καλώ κλειδαρά και ανοίγω… Εκείνη τη στιγμή ο άνδρας μου ήταν ανεβασμένος στο παράθυρο… Πριν προλάβω να τον αρπάξω, βούτηξε στο κενό από τον πέμπτο όροφο…
Τι να πω τώρα εγώ για το ελληνικό κράτος. Ημουν μια γυναίκα μόνη, ζητούσα βοήθεια από την πολιτεία και δεν με άκουγε κανείς. 46 ώρες με άφησαν να παλεύω μόνη με τον θάνατο…
