Παρόλα αυτά, είδαμε να γίνεται μια στροφή -μεγαλύτερη είχαμε συναντήσει στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων απ’ ό,τι γίνεται τελικά- διότι έγιναν πραγματικά μερικές διορθώσεις. Είχαμε εκπλαγεί και από το μεγάλο μέρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας, από τον τρόπο που αντέδρασε στη σύμβαση, αλλά εκπλαγήκαμε ακόμη περισσότερο από τον τρόπο που αντέδρασε η Αξιωματική Αντιπολίτευση. Είδαμε εδώ –θα πω εγώ τη γνώμη μου και είναι ένας πολιτικός χαρακτηρισμός- να εκφράζεται ένα κατεστημένο διευθυντικό, μεγαλοϊατρικό, απέναντι στα στοιχειώδη δικαιώματα που διεκδικούν οι γιατροί. Νομίζω ότι θα έπρεπε να προσέξουμε μέσα στη Βουλή. Και θα έπρεπε να προσέξουμε, διότι η Βουλή και οι Βουλευτές γιατροί ίσως να είναι εν αμαρτίαις.
Και θα αναφέρω το εξής εδώ, το οποίο δεν ξέρω κατά πόσο είναι γνωστό ευρύτερα στην κοινωνία, ίσως στους γιατρούς να είναι γνωστό. Υπάρχει ειδική νομοθετική ρύθμιση, με την οποία οι Βουλευτές γιατροί που δεν εκλέγονται γίνονται αυτοδικαίως, χωρίς καμία κρίση, διευθυντές του ΕΣΥ. Είναι μία νομοθετική ρύθμιση την οποία είχε περάσει παλαιότερη κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., με συνέπεια σήμερα να υπάρχει αριθμός μη εκλεγέντων Βουλευτών –οκτώ έχω από τον κατάλογο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δύο από τη Νέα Δημοκρατία- που έγιναν διευθυντές του ΕΣΥ, χωρίς καμιά κρίση, ορισμένοι χωρίς καν να ανήκουν ποτέ στο ΕΣΥ. Ορισμένοι απ’ αυτούς είναι και νυν Βουλευτές, οι οποίοι ήταν εκλεγμένοι, σε κάποια αναμέτρηση δεν εξελέγησαν, σήμερα επανεκλέγηκαν και είναι μέλη της Βουλής.
Ρωτώ: Από πού και ως που ο Βουλευτής έχει τέτοια δικαιώματα; Και όχι μόνο ο γιατρός Βουλευτής, διότι, αν θέλετε, αυτή η ρύθμιση πριν από ένα, ενάμιση μήνα, επεκτάθηκε για όλους τους Βουλευτές οι οποίοι επανέρχονται στο δημόσιο και οι οποίοι χωρίς κρίση αναδεικνύονται σε υψηλότερους βαθμούς, με συνέπεια σήμερα να υπάρχει μια ακραία κατάσταση.
Όλη η πορεία των γιατρών, εδώ και δεκαετίες, έχει ακολουθήσει μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση και αποτέλεσμα. Δηλαδή, είχαμε και έχουμε την ίδια στιγμή, μέσα από κομματικές και αναξιοκρατικές κρίσεις, γιατρούς οι οποίοι είχαν γίνει διευθυντές και την ίδια στιγμή, της ίδιας γενιάς, γιατρούς οι οποίοι δεν υπολείπονταν σε τίποτα, παρά μόνο στους θεσμούς τους με τα κόμματα, να παραμένουν Επιμελητές Β΄. Κάνω λάθος; Είναι εδώ εκπρόσωποι της ΟΕΝΓΕ και της ΕΥΝΑΠ, οι οποίοι το έχουν βιώσει αυτό το ζήτημα. Και τη στιγμή που έφθανε, μέσα από τη συλλογική σύμβαση, να λυθεί αυτό το πρόβλημα, είδαμε δυστυχώς όλες αυτές τις αντιδράσεις.
Εμείς θέλουμε να πούμε –και αναφέρθηκε από όλους τους συναδέλφους που μίλησαν και από τον εισηγητή μας τον κ. Λεβέντη- ότι σε ορισμένα άρθρα συμφωνούμε, σε ορισμένα άρθρα έχουμε επιφυλάξεις και σε ορισμένα άρθρα έχουμε διαφωνίες. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν ακολουθήθηκε και υπήρξε απομάκρυνση από την υπογραμμένη σύμβαση ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Στη συνέχεια της συζήτησης θέλω να πω ότι θεωρούμε σημαντική τη διόρθωση πώς το νοσηλευτικό προσωπικό θα προσληφθεί με βάση τους κανόνες του ΑΣΕΠ. Θεωρούμε θετική τη διόρθωση ότι η πρόσληψη των νοσηλευτών δεν έχει ένα όριο ενός αριθμού το οποίο πρέπει να προσεγγίσει, αλλά ορίζεται ως αριθμό. Θεωρούμε θετική την τοποθέτηση για τον ετήσιο χαρακτήρα της σύμβασης. Είναι, όμως, μία υπουργική τοποθέτηση που, αν δεν κάνω λάθος, έγινε σε παρέμβαση που είχε κάνει ο συνάδελφος κ. Κουράκης και εμείς θα θέλαμε να διασφαλιστεί αυτό.
Έχουμε μία μεγάλη απορία στο εξής: Για ποιο λόγο, όσον αφορά τους νοσηλευτές, ορίζεται –και σωστά, ανεπαρκής αριθμός- ένας αριθμός προσλήψεων ο οποίος υπερβαίνει το ένα έτος -αν δεν κάνω λάθος είναι μέσα σε μία διετία- και δεν γίνεται το ίδιο για τους γιατρούς, ενώ στη συλλογική σύμβαση είχε γίνει; Για ποιο λόγο αυτή η διαφορετική μεθοδολογία; Σας εκθέτει, κύριε Υπουργέ. Δηλαδή, στους νοσηλευτές δεν περιορίζεστε στο ένα έτος, βάζετε ένα μακρύτερο ορίζοντα ενώ στους γιατρούς, παρ’ ό,τι έχετε υπογράψει στη σύμβαση ένα συγκεκριμένο αριθμό με τους φορείς των γιατρών του ΕΣΥ, περιορίζεστε στον ένα χρόνο;
Με αυτή την έννοια, προκειμένου να υπάρχει συνέπεια από την πλευρά σας και να μην υπάρχει, αν θέλετε, η καχυποψία ότι είναι έπεα πτερόεντα αυτά που υπογράφηκαν στη σύμβαση, νομίζω ότι πρέπει να γίνει και η απαραίτητη διόρθωση.
Τέλος, θέλω να πω ότι θεωρούμε ανεπαρκές το νομοσχέδιο, αλλά θεωρούμε ότι σε ένα βαθμό τίθενται κάποια ζητήματα και πιστεύουμε ότι ως Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, κάποιες στιγμές εντελώς μόνοι και μέσα σ’ αυτήν την Αίθουσα, δώσαμε μία μάχη η οποία δεν οδηγείται σε μία πλήρη νίκη, αλλά δεν οδηγείται και στην ήττα.