Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΡΗΤΙΚΟΥ
Η Ελλάδα έχει 18.691 πτυχιούχους νοσηλευτές, ενώ θα έπρεπε, με βάση τις σύγχρονες προδιαγραφές νοσηλείας που προβλέπει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), για τα μέτρα και τα δεδομένα της χώρας μας, να ήταν 110.000!
Ακόμη όμως και με βάση τους «οργανισμούς» των νοσοκομείων, που είναι ήδη ξεπερασμένοι και χρειάζονται αναμόρφωση, τα κενά ξεπερνούν τις 15.000 θέσεις νοσηλευτών.
Παρά τα διαπιστωμένα εδώ και χρόνια κενά, το νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό των νοσοκομείων του ΕΣΥ, σύμφωνα με τα στοιχεία προσλήψεων και αποχωρήσεων, όχι μόνο δεν αυξήθηκε από το 2004, αλλά είναι μειωμένο κατά 654 άτομα!
Τα δεκάδες νέα νοσοκομεία που έχουν ανεγερθεί τα τελευταία χρόνια εξακολουθούν σήμερα να λειτουργούν με τρομακτικές ελλείψεις, αφού ανεστάλησαν τα προγράμματα προσλήψεων, ενώ οι όποιες αποσπασματικές τοποθετήσεις δεν επαρκούν για να καλύψουν τα κενά που δημιουργούνται από τις αποχωρήσεις λόγω συνταξιοδότησης, παραιτήσεων κ.λπ.
Το 2004, το 2005 και στα τρία πρώτα τρίμηνα του 2006 προσλήφθηκαν συνολικά 2.043 άτομα μη ιατρικού προσωπικού και αποχώρησαν 2.697.
Σε μια νοσηλεύτρια ελληνικού νοσοκομείου, που εργάζεται σε χειρουργείο ή σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), ή Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας (ΜΑΦ), ανατίθενται καθήκοντα που αναλογούν στη δουλειά 4 συναδέλφων της!
Στις παθολογικές και άλλες κλινικές, όπου τα περιστατικά είναι ηπιότερα ως προς την επικινδυνότητά τους, μια νοσηλεύτρια κάνει τη δουλειά 8 συναδέλφων της!
«Στην καθημερινή ζωή, μέσα στα νοσοκομεία, η έλλειψη νοσηλευτών σημαίνει δυσλειτουργίες, κούραση του προσωπικού που εργάζεται περισσότερο, έλλειψη αποτελεσματικής εξυπηρέτησης των ασθενών, εντάσεις μεταξύ προσωπικού και συγγενών και όπως αποδεικνύουν σχετικές έρευνες και αύξηση -δυστυχώς- της θνησιμότητας των ασθενών», επισημαίνει στο «Εθνος της Κυριακής» ο νοσηλευτής Χρήστος Παναγούλης.
Χωρίς προφυλάξεις
Υπάρχουν περιπτώσεις όπου σε κοινούς θαλάμους νοσοκομείων υπάρχουν διασωληνωμένοι ασθενείς, δηλαδή λειτουργούν σαν… ΜΕΘ, όπου όμως, λόγω έλλειψης προσωπικού, τους ασθενείς φροντίζουν οι συγγενείς τους! Και αυτό, χωρίς τις στοιχειώδεις προφυλάξεις για ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις. Προφυλάξεις που στα ελληνικά νοσοκομεία δεν τηρεί επαρκώς ούτε το μόνιμο προσωπικό των ΜΕΘ.
Αγνωστη «έννοια» για τη χώρα μας εξακολουθεί να παραμένει «η ελάχιστη αναλογία νοσηλευτικού προσωπικού προς ασθενή», κάτι που ήδη εφαρμόζεται διεθνώς.
«Είναι διαφορετική η φροντίδα για περιστατικά υψηλού κινδύνου που νοσηλεύονται στα χειρουργεία, ΜΕΘ, ΜΑΦ, σε σχέση με τους θαλάμους παθολογικών και άλλων κλινικών με ηπιότερα περιστατικά», τονίζει στο «Εθνος της Κυριακής» ο Γιώργος Τσόλας, πρόεδρος νοσηλευτών της Α Υγειονομικής Περιφέρειας Αττικής.
«Στην πρώτη περίπτωση, για κάθε ασθενή, σύμφωνα με όσα προβλέπει ο ΠΟΥ, αναλογούν 5 νοσηλευτές, συν ένας υπεύθυνος, ενώ στη χώρα μας ένας νοσηλευτής φροντίζει 3 κρεβάτια!
Στις κλινικές πρέπει για κάθε 20 κρεβάτια να κάνουν βάρδια 12 νοσηλευτές το 24ωρο συν δύο, που αναπληρώνουν όσους έχουν ρεπό. Δηλαδή σε 5 κρεβάτια αναλογεί ένας νοσηλευτής. Ομως, στη χώρα μας ένας νοσηλευτής έχει να φροντίσει 35 με 40 κρεβάτια!».
Πρόσφατη διεθνής έρευνα μεγάλης κλίμακας για την αναλογία νοσηλευτών – ασθενών έδειξε ότι ο βέλτιστος φόρτος εργασίας για έναν νοσηλευτή ήταν 4 ασθενείς και όταν η αύξηση φόρτου έγινε 6, οδήγησε σε αύξηση της θνησιμότητας κατά 14% μέσα σε 30 ημέρες!
Μαρία Βυθούλκα,Νοσηλεύτρια
Δεν μπορούμε να εξυπηρετούμε 30-40 ασθενείς ταυτόχρονα
Είναι αλήθεια ότι δεν επαρκεί το προσωπικό και δεν προλαβαίνουμε να εξυπηρετήσουμε τους ασθενείς όσο θα θέλαμε και όσο πρέπει», λέει η νοσηλεύτρια στο «Γ. Γεννηματάς», Μαρία Βυθούλκα. «Δεν είναι καθόλου ευχάριστο να χτυπούν συγχρόνως τα κουδούνια από διαφορετικούς θαλάμους και να πρέπει να καλύψουμε τις ανάγκες 30-40 ασθενών που χρειάζονται κάτι επειγόντως και ταυτόχρονα να τρέχουμε να φροντίζουμε για φάρμακα, κρεβάτια, ορούς κ.λπ. και να προσπαθούμε να τους εξυπηρετήσουμε όλους. Συχνά δεν έχουμε την κατανόηση των συγγενών και δημιουργούνται εντάσεις σε βάρος μας, παρόλο που κάνουμε περισσότερα απ όσα μπορούμε.
Α. Οικονόμου, Νοσηλεύτρια
Φτάνουμε στα όρια της ψυχικής και σωματικής εξουθένωσης
Εργαζόμαστε πολύ περισσότερο από το κανονικό και στην προσπάθειά μας να ανταποκριθούμε στις ανάγκες, κάτι που χρειάζεται τουλάχιστο διπλάσιο προσωπικό για να γίνει σωστά, συχνά φτάνουμε στα όριά μας, με αποτέλεσμα τη σωματική και ψυχική εξουθένωσή μας. Ζούμε με τη συνεχή απειλή των μολύνσεων και των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων, χωρίς ωστόσο να δικαιούμαστε ανθυγιεινό επίδομα. Με το να είμαστε συνεχώς σε ορθοστασία, να σηκώνουμε ασθενείς, να κάνουμε βάρδιες απογεύματα και νύχτες χωρίς περιθώρια ξεκούρασης και ο καθένας μας να δουλεύει για 5 ή 15 νοσηλευτές, προκύπτει το ερώτημα, πόσο μπορούμε ν αντέξουμε ακόμη και αν με αυτούς τους ρυθμούς θα μπορούμε να εργαζόμαστε μέχρι τα 60 μας…
Η εικόνα του… ασθενούς
- 18.691 πτυχιούχους νοσηλευτές και 24.557 βοηθούς νοσηλευτές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχει η Ελλάδα.
- 15.000 επιπλέον νοσηλευτές χρειάζονται τα νοσοκομεία, ακόμη και με τους ξεπερασμένους «οργανισμούς» των νοσοκομείων.
- 2.697 άτομα μη ιατρικού προσωπικού αποχώρησαν από το 2004 έως το 2006, ενώ προσλήφθηκαν μόνο 2.043.
- 35-40 κρεβάτια αναλογούν σε κάθε νοσηλευτή, ενώ θα έπρεπε να αναλογούν 5.
- 1 νοσηλεύτρια σε χειρουργείο ή σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας κάνει δουλειά που αναλογεί σε 4 συναδέλφους της.