Η Βρετανία ψήφισε υπέρ του νομοσχεδίου για την ευθανασία σε περιπτώσεις ασθενών που είναι σε τελικό στάδιο.
Το νομοσχέδιο πέρασε με 330 ψήφους υπέρ και 275 κατά. Το νομοσχέδιο μεταξύ άλλων προβλέπει πως όσοι ενήλικες έχουν διαγνωστεί με λιγότερο από έξι μήνες ζωής και έχουν σώας τας φρένας, θα έχουν το δικαίωμα να τερματίσουν τη ζωή τους με ιατρική βοήθεια.
Τα βρετανικά Μέσα μεταδίδουν πως πρόκειται για μία από τις πιο σπουδαίες στιγμές στην κοινωνική πολιτική, με το βρετανικό κοινοβούλιο να δίνει την έγκρισή του σε ένα νομοσχέδιο που ουσιαστικά επιτρέπει στο κράτος να βοηθήσει πολίτες του να πεθάνουν, αν και σε πολύ περιορισμένες συνθήκες.
Οι επικριτές του νομοσχεδίου φοβούνται ότι θα αλλάξει τη στάση της κοινωνίας απέναντι στη ζωή και τον θάνατο και ενδεχομένως να πείσει ορισμένους ασθενείς να δώσουν τέλος στη ζωή τους, προκειμένου να αποφύγουν να γίνουν βάρος σε οικείους τους.
Η νομοθεσία εγκρίθηκε μετά από μία πεντάωρη διαμάχη μέσα στο βρετανικό κοινοβούλιο με τους υποστηρικτές και τους επικριτές του νομοσχεδίου να επιχειρούν εκατέρωθεν.
Τι περιέχει το νομοσχέδιο – Οι όροι
Το νομοσχέδιο καθιστά νόμιμη την παροχή ιατρικής βοήθειας σε άτομα άνω των 18 ετών που είναι ανίατα άρρωστα ώστε να τερματίσουν τη ζωή τους στην Αγγλία και την Ουαλία.
Το νομοσχέδιο καθορίζει λεπτομερείς και συγκεκριμένες απαιτήσεις και όρους για να είναι κάποιος επιλέξιμος για την ευθανασία. Η βουλεύτρια των Εργατικών που το πρότεινε, Κιμ Λιντμπίτερ, είπε ότι οι διασφαλίσεις είναι οι «πιο ισχυρές» στον κόσμο, αλλά οι αντίθετες φωνές υποστήριξαν ότι είναι μια «ολισθηρή κίνηση προς τον θάνατο κατά παραγγελία».
Σκοπός του νομοσχεδίου είναι να επιτρέψει σε ενήλικες ηλικίας 18 ετών και άνω, που έχουν νοητική ικανότητα, είναι άρρωστοι στο τελικό στάδιο και βρίσκονται στους τελευταίους έξι μήνες της ζωής τους, να ζητήσουν βοήθεια από γιατρό ώστε να πεθάνουν.
Για να γίνει αυτό θα πρέπει:
– Να έχουν μια «σαφή, σταθερή και ενημερωμένη άποψη που θα οδηγεί σε εμπεριστατωμένη επιθυμία να βάλουν τέλος στη ζωή τους» και να έχουν λάβει αυτήν την απόφαση οικειοθελώς, χωρίς εξαναγκασμό ή πίεση.
– Να έχουν ζήσει στην Αγγλία ή την Ουαλία για 12 μήνες και να έχουν συγκεκριμένο γιατρό.
– Για να είναι επιλέξιμος ο ασθενής θα πρέπει δύο ανεξάρτητοι γιατροί να ορίσουν ικανοποιητικά ότι το άτομο πληροί τα κριτήρια. Πρέπει να μεσολαβούν τουλάχιστον επτά ημέρες μεταξύ των αξιολογήσεων των γιατρών
– Εάν και οι δύο γιατροί δηλώσουν ότι το άτομο είναι επιλέξιμο, τότε πρέπει να υποβάλουν αίτηση στο Ανώτατο Δικαστήριο για έγκριση του αιτήματός τους.
– Εάν το Ανώτατο Δικαστήριο αποφασίσει ότι ο αιτών πληροί τις απαιτήσεις του νομοσχεδίου, τότε ακολουθεί μία περίοδος προβληματισμού 14 ημερών (ή 48 ωρών εάν επίκειται θάνατος).
– Μετά από αυτό, το άτομο πρέπει να προχωρήσει σε μία δεύτερη δήλωση, την οποία θα πρέπει να υπογράψει. Η αίτηση θα πρέπει να έχει την υπογραφή δύο μαρτύρων, ενός γιατρού και ενός άλλου ατόμου.
Υπέρ του νομοσχεδίου ο Σούνακ
Ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας, Ρίσι Σούνακ, εξήγησε γιατί ψήφισε υπέρ του νομοσχεδίου. Ήταν από τους 23 Τόρις που υπερασπίστηκε το δικαίωμα του ασθενούς να επιλέξει τον τρόπο να πεθάνει ΥΠΟ συγκεκριμένες συνθήκες, ωστόσο μέχρι σήμερα δεν είχε σχολιάσει σχετικά.
«Πιστεύω ότι, όπου είναι δυνατόν, πρέπει να αποτρέψουμε τα βάσανα. Γνωρίζω, μιλώντας και ακούγοντας πολλούς από εσάς, ότι πάρα πολλοί άνθρωποι πρέπει να περάσουν από επώδυνους, τραυματικούς θανάτους. Αυτές οι συγκινητικές, βαθιά προσωπικές ιστορίες μου έχουν αφήσει βαθιά εντύπωση. Αυτό το νομοσχέδιο θα κάνει αυτές τις δοκιμασίες, που είναι τόσο τραυματικές για τους ασθενείς και τις οικογένειές τους, λιγότερο συχνές: θα μειώσει τον πόνο. Η ανησυχία με τέτοιες νομοθεσίες όπως αυτή είναι πάντα ότι θα μπορούσε να γίνει κατάχρηση, να χρησιμοποιηθεί για να πιέσει τους ανθρώπους να βάλουν τέλος στη ζωή τους, είτε ως τρόπο απομάκρυνσης όσων θεωρούν τον εαυτό τους βάρος για το κράτος ή την οικογένειά τους. Αλλά εκτιμώ ότι αυτό το νομοσχέδιο είναι αρκετά αυστηρά σχεδιασμένο για να το αποτρέψει αυτό. Το να πιέζεις κάποιον να βάλει τέλος στη ζωή του θα είναι ποινικό αδίκημα και βάσει αυτού του νομοσχεδίου, οι άνθρωποι μπορούν να ζητήσουν βοήθεια για να πεθάνουν μόνο εάν έχουν μια ανίατη ασθένεια από την οποία θα πεθάνουν μέσα στους επόμενους 6 μήνες, σύμφωνα με την ανεξάρτητη, επαγγελματική γνώμη δύο γιατρών» αναφέρει σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε για τους Darlington and Stockton Times.
Υπέρ και κατά της ευθανασίας
Ο πρωθυπουργός σερ Κιρ Στάρμερ φυσικά στήριξε το νομοσχέδιο ενώ ο υπουργός Υγείας Γουές Στρίτινγκ και η υπουργός Δικαιοσύνης Σαμπάνα Μαχμούντ το καταψήφισαν. Είχαν προειδοποιήσει για εξαναγκασμό των ευάλωτων ατόμων. Ο συντηρητικός πρώην υπουργός Άντριου Μίτσελ αποκάλυψε ότι άλλαξε γνώμη για την υποβοηθούμενη ευθανασία αφού κύλησαν δάκρυα στο πρόσωπό του όταν άκουσε τις ιστορίες ψηφοφόρων των οποίων τα αγαπημένα πρόσωπα πέθαναν «με μεγάλο πόνο και μεγάλη αναξιοπρέπεια».
Από την άλλη πλευρά του επιχειρήματος, η βετεράνος βουλευτής του Εργατικού Κόμματος Νταϊάν Άμποτ είπε ότι η υποβοηθούμενη ευθανασία θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα οι άρρωστοι να «αισθάνονται σαν βάρος» για την κοινωνία. «Μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να το λέει αυτό σε συγκεκριμένες περιστάσεις» πρόσθεσε.
Πριν την ψηφοφορία προειδοποίησε πως «Εάν αυτό το νομοσχέδιο εγκριθεί, θα έχουμε το ΕΣΥ ως μια πλήρως χρηματοδοτούμενη 100% υπηρεσία αυτοκτονίας, αλλά η παρηγορητική φροντίδα θα χρηματοδοτείται μόνο κατά 30% στην καλύτερη περίπτωση».
«Είμαι απίστευτα ευγνώμων που όλοι οι ψηφοφόροι μου με προσέγγισαν για το νομοσχέδιο της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας» ανέφερε σε ανάρτησή του λίγο μετά την ψηφοφορία ο Danny Lammy, παραθέτοντας και τους λόγους του καταψήφισε.
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών ανέφερε ότι ανησυχεί πως αν επιτρεπόταν η υποβοηθούμενη αυτοκτονία όταν πέθανε η μητέρα του, θα το εκλάμβανε σαν να ήταν οικονομικό βάρος για την οικογένειά της τους τελευταίους μήνες της ζωής της.