Η νίκη του υποψήφιου για τη Δημαρχία της Νέας Υόρκης, Ζοχράν Μαμντάνι, θυμίζει πώς πρέπει να δίνεται η εκλογική μάχη και μάλιστα απέναντι σε δισεκατομμυριούχους, σε οργανωμένα συμφέροντα και ένα μιντιακό σύστημα ελεγχόμενο και έτοιμο να κατασπαράξει κάθε μη αρεστό.
Όμως, η νίκη του Μαμντάνι δεν έγινε από τη μια μέρα στην άλλη. Έγινε κυριολεκτικά πόρτα πόρτα. Με επίμονη προσπάθεια, με μηχανισμό εθελοντών και διαρκή συζήτηση με την κοινωνία. Ο Μαμντάνι πήγε στους ανθρώπους δεν περίμενε αυτοί να έρθουν σε αυτόν. Και αυτό το εκτίμησαν. Και γι’ αυτό δεν είχαν πρόβλημα που ήταν μουσουλμάνος, υπέρ των Παλαιστινίων, και αριστερός.
Nα συνεννοούμαστε: αριστερός για τα δεδομένα των Ηνωμένων Πολιτειών αντιστοιχεί στον ορισμό του κεντρο-αριστερού για την Ευρωπαϊκή ήπειρο. Όμως μπροστά στη λαίλαπα της κυβέρνησης Τράμπ, η ανάδειξη ενός νέου και χαρισματικού δημάρχου, κόντρα ακόμη και στο ίδιο του το κόμμα, με ατζέντα τα προβλήματα των ανθρώπων, σηματοδοτεί συνολικά για την ανθρωπότητα την ελπίδα που περιγράφει το διπλανό σκίτσο:
WE CAN !