Κατά τρεις φορές διογκώθηκε σε μία οκταετία η φαρμακευτική δαπάνη στα νοσοκομεία. Η δαπάνη «τρέχει» με 20% τον χρόνο, ξεπερνώντας κάθε πρόβλεψη.
Από το 2000 έως το 2007 αυξήθηκε κατά 242,4% και ξεπέρασε το 1,5 δις. ευρώ τον χρόνο. Το ίδιο διάστημα, σημειώθηκε αύξηση κατά 195,4% στην αγορά φαρμάκων μέσω των ιδιωτικών φαρμακείων.
Ο συνολικός φαρμακευτικός «τζίρος» είναι 8 δισεκατομμύρια τον χρόνο και απειλεί να τινάξει στον αέρα νοσοκομεία και Ταμεία. Γιγαντώνεται κυρίως από τα «νέα», πανάκριβα σκευάσματα, τα οποία έχουν πολλαπλάσια τιμή από εκείνα που αντικαθιστούν.
Τα περισσότερα από αυτά, ωστόσο, είναι παλαιά, τα οποία «βαπτίζονται» νέα, προκειμένου να πάρουν μεγαλύτερη τιμή. Από τα 3.773 φάρμακα που κυκλοφόρησαν στην ελληνική αγορά το διάστημα 2000-2007, μόνο τα 256 ήταν πραγματικά νέα, με το 93,21% να αποτελούν βελτιώσεις των ήδη υπαρχόντων ή αντίγραφα.
Τα παραπάνω αναφέρει, μεταξύ άλλων, σε βιβλίο του για τη φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα το μέλος της διοίκησης του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου κ. Γιάννης Δαγρές. Αναφερόμενος στην εικόνα της ελληνικής αγοράς φαρμάκου, ο κ. Δαγρές τονίζει πως παρατηρείται το παράδοξο να αυξάνεται θεαματικά η δαπάνη, χωρίς αντίστοιχη αύξηση της καινοτομίας.
Η «εμπορική υποκατάσταση» φαρμάκων -σημειώνει- δηλαδή η αντικατάστασή τους με παρόμοια και πολύ πιο ακριβά, μπορεί να δώσει μία εξήγηση για τη διόγκωση της δαπάνης.
Ο κ. Δαγρές αναφέρει χαρακτηριστικά την περίπτωση αντιινσταμινικού σκευάσματος, το οποίο είχε τιμή 4,5 ευρώ και αντικαταστάθηκε από ένα παρόμοιο με τιμή 8 ευρώ.
Τέχνασμα
Ενα άλλο τέχνασμα -εξηγεί- είναι η αντικατάσταση της δοσολογίας συγκεκριμένου αντιβιοτικού. Στα 250 μιλιγκράμ και στις 12 ταμπλέτες το εν λόγω σκεύασμα κόστιζε 7,51 ευρώ, ενώ στα 500 μιλιγκράμ και στις 21 ταμπλέτες η τιμή του «εκτινάχθηκε» στα 23,66 ευρώ.
Το κόστος επιβαρύνει σημαντικά τους πολίτες, καθώς η μέση κατά κεφαλήν δαπάνη για φάρμακα στην Ελλάδα ήταν 110 ευρώ το 1995. Μία πενταετία αργότερα ανέβηκε στα 200 ευρώ και το 2007 έφτασε στα 550 ευρώ.
ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ
«Αγκάθι» η έλλειψη διαφάνειας
Από την πλευρά της, η διοίκηση του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας (ΣΦΕΕ) τονίζει ότι η κρατική φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα αποτελεί το ένα πέμπτο των συνολικών δαπανών για την Υγεία. Το πρόβλημα -τονίζει- δεν είναι τα φάρμακα, αλλά η έλλειψη διαφάνειας και μηχανοργάνωσης, η οποία θα μπορούσε να επιφέρει εξοικονόμηση δαπανών κατά 30%.
ΔΙΑΒΗΤΗΣ
2,41 € η τιμή του παλαιού φαρμάκου, 130,26 € το νέο
Δεκάδες φορές πιο ακριβά είναι τα νέα φάρμακα που διατίθενται κάθε χρόνο στην ελληνική αγορά. Πολλά από αυτά υποκαθιστούν παλαιότερα, τα οποία είναι ασφαλή, αποτελεσματικά και πολύ πιο φθηνά.
Ενδεικτική της χαώδους διαφοράς τιμής είναι η παράθεση παλαιών και νέων φαρμάκων σε τρεις ευρύτατα χορηγούμενες θεραπευτικές κατηγορίες.
Στον διαβήτη τα παλαιά φάρμακα κόστιζαν 2,41 ή 2,47 ευρώ, ενώ τα νέα κοστίζουν από 60,82 έως 130,26 ευρώ. Ανάλογες είναι οι διαφορές στα παλαιά αντιυπερτασικά (2,25 έως 2,47 ευρώ), σε σύγκριση με τα νέα (45,12 έως 72,32 ευρώ).
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΣ