Πέρασαν 40 χρόνια από το 1983 που ψηφίστηκε ο νόμος 1397 για το ΕΣΥ και ξεκίνησε η στελέχωση των Νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας.
Σαράντα χρόνια με σκαμπανεβάσματα, πάντοτε όμως με θετικό απολογισμό για την προσφορά του δημόσιου συστήματος υγείας.
Και, μετά από δύο χρόνια πανδημίας και τεράστιας πίεσης στο ΕΣΥ, φτάσαμε στο 2023 με τα Νοσοκομεία να καταρρέουν το ένα μετά το άλλο, τους γιατρούς να παραιτούνται και η κοινωνία να κοιτά περιδεής το δίδυμο Πλεύρη-Γκάγκα να χοροπηδά εκστασιασμένο στα ερείπια του ΕΣΥ.
Χαμένος κόπος να υποβάλει κανείς προτάσεις ή να υποβάλλει αιτήματα σε μια κυβέρνηση που κατεδαφίζει το ΕΣΥ, προκειμένου ν’ ανοίξει χώρο στα μεγάλα ιδιωτικά νοσηλευτήρια και τις αλυσίδες διαγνωστικών κέντρων που έχουν γιγαντωθεί και λειτουργούν ως αρπακτικά.
Άδικος κόπος η προσπάθεια να στηριχτούν από τους εργαζόμενους δημόσιες δομές, τις οποίες η κυβέρνηση διαλύει και μετατρέπει σε Ανώνυμες Εταιρείες κερδοσκοπικού χαρακτήρα, όπως ο ΙΦΕΤ.
Ο μόνος κόπος που αξίζει είναι η κινητοποίηση της κοινωνίας, ώστε το ταχύτερο δυνατό να απομακρυνθεί από την εξουσία αυτή η κυβέρνηση που καταβροχθίζει τα δημόσια αγαθά και τις ζωές των ανθρώπων, μετατρέποντάς τα σε περιττώματα που μολύνουν απ΄ άκρου σ’ άκρο τη χώρα.