Κάθε Έλληνας δαπανά ετησίως 813 ευρώ, όταν ο μέσος Γερμανός, με πολλαπλάσιο εισόδημα, δαπανά 725 και ο Ιταλός 736 ευρώ.
Ο νόμος της ζούγκλας τείνει να επικρατήσει στην πρόσβαση σε υπηρεσίες Υγείας στην Ελλάδα.
Ακόμη και στα χρόνια της κρίσης, δυνατότητα περίθαλψης έχουν μόνον όσοι μπορούν να διαθέσουν χρήματα, ενώ οι άλλοι πετιούνται στο περιθώριο.
Ενδεικτικό είναι ότι πληρώνουμε ως λαός (σε απόλυτες τιμές) περισσότερα και από τους Γερμανούς, οι οποίοι έχουν πολλαπλάσιο εισόδημα από τους Έλληνες.
Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) για το 2015, τα οποία παρουσιάζει το “Έθνος”.
Οι επιστήμονες του ΟΟΣΑ μέτρησαν σε απόλυτες τιμές (ευρώ ανά πολίτη) και σε ισοσταθμισμένο δείγμα το ετήσιο κόστος για όλο το φάσμα της δαπάνης, δηλαδή νοσηλεία, φάρμακα και πρωτοβάθμια φροντίδα.
Τα ευρήματα επιβεβαίωσαν την αίσθηση που έχουμε όλοι και κυρίως όσοι αντιμετωπίζουν χρόνιο πρόβλημα υγείας. Κάθε Έλληνας δαπανά ετησίως 813 ευρώ, όταν ο μέσος Γερμανός δαπανά 725 και ο Ιταλός 736 ευρώ.
Στην αρχή της κρίσης τα νοικοκυριά βίωσαν ένα οικονομικό σοκ. Αναγκάστηκαν να περιορίσουν την ατομική δαπάνη από 1.118 ευρώ το 2008, στα 838 ευρώ το 2009. Η μείωση συνεχίστηκε για μία τετραετία, έως και το 2012…
Ακολούθησε, το 2013, μία δέσμη μέτρων από την πλευρά της Πολιτείας, τα οποία οδήγησαν σε αυξημένη συμμετοχή των πολιτών, κυρίως στα φάρμακα. Η πτωτική τάση των πληρωμών από τα νοικοκυριά έγινε ανοδική, επιστρέφοντας πέρυσι στα επίπεδα του 2009!
Κούρεμα
Ακριβώς αντίθετη ήταν η πορεία των πόρων που διατίθενται από το κράτος για την υγεία κάθε πολίτη. Στα χρόνια της κρίσης, η δημόσια δαπάνη “κουρεύτηκε” κατά 35%, φτάνοντας πέρυσι στα 1.248 ευρώ, έναντι 1.908 ευρώ το 2009.
Η εικόνα αυτή κατατάσσει την Ελλάδα σε μία από τις χειρότερες θέσεις μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ. Η δημόσια κατά κεφαλήν δαπάνη της χώρας μας είναι σχεδόν η μισή από τον μέσο όρο του Οργανισμού (1.248 ευρώ έναντι 2.590), με την ιδιωτική να απέχει μόλις 9% (813 έναντι 912).
Το σύστημα Υγείας σαφώς υποχρηματοδοτείται στη χώρα μας, καθώς το συνολικά διατιθέμενο ποσό (δημόσιος τομέας και ιδιώτες) υστερεί κατά 41,1% από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ (2.061 ευρώ έναντι 3.502).
Δημ.Κ.