Οι διαρροές στα δημόσια έσοδα προέρχονται κυρίως από τους άμεσους φόρους (φόρος εισοδήματος, κερδών, ακίνητης περιουσίας κ.ά.), οι οποίοι στη χώρα μας αναλογούν στο 7,7% του ΑΕΠ έναντι 13,1% στην ΕΕ των 27, δηλαδή υστερούν κατά 5,4 ποσοστιαίες μονάδες, ποσοστό που αν αναχθεί σε απόλυτους αριθμούς «βγάζει» απώλειες 13,5 δισ. ευρώ προφανώς λόγω φοροδιαφυγής.
Οι έμμεσοι φόροι στη χώρα μας αναλογούν στο 12,1% του ΑΕΠ έναντι 13% του μέσου κοινοτικού όρου, υστερούν δηλαδή κατά 0,9 ποσοστιαίες μονάδες ως προς το ΑΕΠ και έτσι τα διαφυγόντα έσοδα για το δημόσιο ανέρχονται σε 2,25 δισ. ευρώ. Συνολικά από άμεσους και έμμεσους φόρους και με κριτήριο τον μέσο κοινοτικό όρο στην Ελλάδα καταγράφονται απώλειες ύψους 15,75 δισ. ευρώ.
Ανισοκατανομή
Ενα στοιχείο αδικίας και στρεβλώσεων του ελληνικού φορολογικού συστήματος είναι η άνιση κατανομή των φορολογικών βαρών ανάμεσα στα φυσικά πρόσωπα, κυρίως στους μισθωτούς και συνταξιούχους και στις επιχειρήσεις.
Η ανάλυση των επιμέρους στοιχείων για τους άμεσους φόρους δείχνει ότι τα φυσικά πρόσωπα σηκώνουν ολοένα και μεγαλύτερο φορολογικό βάρος σε σχέση με τις επιχειρήσεις και πως ανοίγει η ψαλίδα ανάμεσα στους φόρους των φυσικών προσώπων που έχουν μικρή ανοδική πορεία και των νομικών προσώπων που έχουν σταθερά καθοδική τάση.
Αναλυτικότερα η επιβάρυνση των φυσικών προσώπων σε σχέση με τα νομικά μεγαλώνει, καθώς από το 2001 και μετά αυξήθηκε από το 4,5% στο 4,7% του ΑΕΠ, ενώ αντίθετα των επιχειρήσεων την ίδια περίοδο έπεσε στο 2,6% από 3,4%.
Αυτό σημαίνει ότι για τα φυσικά πρόσωπα οι φόροι αυξήθηκαν κατά περίπου 500 εκ. ευρώ και των νομικών προσώπων μειώθηκαν κατά περίπου 1 δισ. ευρώ. Επιπρόσθετα, με βάση τα παραπάνω προκύπτει ότι τα φυσικά πρόσωπα πληρώνουν για φόρο εισοδήματος 11,7 δισ. ευρώ και οι επιχειρήσεις 6,5 δισ. Ευρώ, δηλαδή σχεδόν τα μισά. Επισημαίνεται ότι η Ελλάδα έχει τον πέμπτο χαμηλότερο συντελεστή φορολόγησης των μερισμάτων στον ΟΟΣΑ (32,5%), όταν στις περισσότερες χώρες είναι πάνω από 40% σε πολλές φτάνουν το 50% και μερικές το ξεπερνούν.