| Η σημερινή απεργία των εργαζομένων δεν είναι μια από τις καθιερωμένες ετήσιες κινητοποιήσεις κατά της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και του προϋπολογισμού λιτότητας. Σήμερα, οι εργαζόμενοι απεργούν, ενώ σταδιακά βιώνουν τις επιπτώσεις της οικονομικής ύφεσης. Απολύσεις, απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, κρατικός και εργοδοτικός αυταρχισμός, συρρίκνωση του εισοδήματος. Από τη μια, το φάσμα της εβδομάδας των 72 ωρών, από την άλλη, η απειλή της εργάσιμης εβδομάδας τριών ημερών.
Η οικονομική κρίση συμπίπτει και με την προϊούσα πολιτική κρίση στη χώρα μας. Η κυβέρνηση εξελέγη ως κυβέρνηση μειοψηφίας. Τώρα βουλιάζει στην αναξιοπιστία και τα σκάνδαλα. Οικονομική κρίση, πολιτική κρίση, κι αυτές τις μέρες απλώνεται στη χώρα η κοινωνική κρίση. Συμπυκνώνεται στην εξέγερση των μαθητών που οφείλεται στη συσσώρευση μεγάλων προβλημάτων. Μια κοινωνική έκρηξη που, επίσης, έφερε στην επιφάνεια την έσχατη υποβάθμιση και περιθωριοποίηση ενός σημαντικού τμήματος της νεολαίας, που αντιδρά με την προσφυγή στην τυφλή βία και τις καταστροφές. Για να αντιμετωπιστεί η κοινωνική κρίση πρέπει η πολιτική να κατορθώσει να δώσει λύσεις στα πιεστικά προβλήματα των νέων, να αντιμετωπίσει κατά προτεραιότητα την ανεργία και τις άλλες επιπτώσεις από την οικονομική ύφεση, να εντάξει τους νέους στις προτεραιότητές της και να μην τους θεωρεί περίσσευμα. Οι θεσμοί βρίσκονται μακριά από τους νέους και οι νέοι τους αντιμετωπίζουν με καχυποψία. Όρος για να δώσει το συνδικάτο αποτελεσματικούς αγώνες κατά της οικονομικής και κοινωνικής ύφεσης είναι να εμπνεύσει και να οργανώσει τους νέους. Προϋπόθεση για να μην κατασταλούν ή να μην σβήσουν οι αγωνιστικές εξάρσεις της νεολαίας είναι να ενταχθούν οργανικά σε μια προγραμματική συμμαχία των δυνάμεων της εργασίας, της κουλτούρας και της οικολογίας. Δηλαδή, στην προοπτική μιας νέου τύπου ανάπτυξης στη χώρα μας και την Ευρώπη. |
|
| Συντάκτης : Φιλής Ν. | |
Δικτυακή Πύλη για την Υγεία