«Αντεθνικώς δρώντες».
Έτσι χαρακτήριζε το μετεμφυλιακό κράτος όλους όσους θεωρούσε πως «υπονόμευαν» το τρίπτυχο πατρίς, θρησκεία, οικογένεια και τους επεφύλασσε διώξεις, εξορίες, ακόμη και αιφνίδιες συναντήσεις με τρίκυκλα.
Τα χρόνια πέρασαν, η κοινωνία άλλαξε και έμεινε ως απολίθωμα η Αγία Οικογένεια να παρακολουθεί μέσω της ΕΥΠ όσους πιστεύει πως δρουν αντεθνικώς, τουτέστιν την ηγεσία του στρατεύματος, βουλευτές, υπουργούς, δημοσιογράφους και περί τα 9,99 εκατ. πολίτες.
Αν όμως βάλουμε τα πράγματα κάτω από τον προβολέα της καθημερινότητας, τότε αποδεικνύεται πως οι μόνοι αντεθνικώς δρώντες είναι η ομάδα που συναγελάζεται στο Μαξίμου και ο κύκλος εθνικοφρόνων υπουργών, όπως ο κ. Πλεύρης.
Όταν ένα ολόκληρο νησί 20.000 ψυχών, όπως η Λήμνος, μένει όλες τις γιορτές μέχρι τα Φώτα χωρίς αναισθησιολόγο και το υπουργείο Υγείας αδιαφορεί στις απεγνωσμένες εκκλήσεις της κοινωνίας, αυτό δεν συνιστά αντεθνική πολιτική απέναντι στους ακριτικούς πληθυσμούς της χώρας;
Όταν το υπουργείο Υγείας αδιαφορεί για την υγειονομική ασφάλεια σε αρκετά νησιά που βρίσκονται κοντά στην Τουρκία, αναγκάζοντας τους πολίτες να απευθύνονται στη γειτονική χώρα για νοσηλεία, αυτό δε συνιστά αντεθνική δραστηριότητα;
Όταν αυτές τις μέρες το υπουργείο αδιαφορεί για τα παιδιά που νοσούν και αναγκάζονται να περιμένουν έως 8 ώρες στα επείγοντα, αυτό δε συνιστά αντεθνική τακτική;
Εντέλει οι κορώνες εθνικοφροσύνης αποδεικνύονται κάλπικες μόλις δοκιμαστούν στο δόντι της καθημερινότητας..