Ηδη στη «λίστα της ντροπής» του ΟΚΑΝΑ, 4.500 χρήστες περιμένουν τη νόμιμη χορήγηση του υποκατάστατου
Των Λινας Γιανναρου – Ελενας Καρανατση
Το μόνο εύκολο για έναν χρήστη ηρωίνης στη χώρα μας είναι να μπει
στη λίστα αναμονής για μεθαδόνη. Το πιο δύσκολο είναι να απεξαρτηθεί,
να βγει «καθαρός». Στην Ελλάδα του 2008, ένας χρήστης χρειάζεται να
περιμένει έως και 5 χρόνια για ένταξη στο πρόγραμμα υποκατάστατων του
ΟΚΑΝΑ – η «λίστα της ντροπής» έχει εκτιναχθεί στους 4.500 χρήστες.
Πολλοί -λένε οι γνωρίζοντες- θα έχουν πεθάνει πριν φθάσει η σειρά τους
για θεραπεία. Ηταν μοιραίο το σύστημα να βρει άλλες, σκοτεινές,
διεξόδους. Τα τελευταία χρόνια, ανθεί το παράνομο εμπόριο μεθαδόνης. Το
φαινόμενο απασχολεί ιδιαίτερα τις αστυνομικές αρχές που βλέπουν τις
ποσότητες του υποκατάστατου που διακινούνται παράνομα συνεχώς να
αυξάνονται. Η εικόνα απελπισμένων γονιών να αναζητούν λίγα δισκία για
το παιδί τους στα στέκια του κέντρου είναι πια καθημερινή.
Ολα
συνηγορούν ότι το σύστημα αντιμετώπισης της μάστιγας των ναρκωτικών στη
χώρα μας έχει αποτύχει οικτρά. Κι όμως, όπως τονίζουν οι ειδικοί στην
«Κ», η λίστα θα μπορούσε να «απορροφηθεί» σε διάστημα ενός μηνός εάν
ακολουθούσαμε το παράδειγμα άλλων ευρωπαϊκών κρατών που έχουν «ανοίξει»
το σύστημα της θεραπείας με υποκατάστατα, και προς τα νοσοκομεία (στην
Αγγλία ένας χρήστης δεν χρειάζεται να περιμένει πάνω από 3 εβδομάδες
για χορήγηση υποκαταστάτων). Μολονότι το υπουργείο Υγείας, σύμφωνα με
τις τελευταίες ανακοινώσεις του, προσανατολίζεται προς την ίδια
κατεύθυνση, ο χαμένος χρόνος μετριέται σε θύματα. Η Ελλάδα βρίσκεται
στις πρώτες πέντε θέσεις στην Ε.Ε. στους αιφνίδιους θανάτους από
ναρκωτικά στις ηλικίες 15-39 ετών.
Τα μηνύματα που φτάνουν από τα
«στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα του ΚΕΘΕΑ και του «18 Ανω» είναι πιο
αισιόδοξα, μολονότι η ελλιπής χρηματοδότησή τους από το κράτος θέτει
συχνά ανυπέρβλητα εμπόδια στη λειτουργία τους. Εως σήμερα, αντέχουν.
Αύριο;
Σε κάθε περίπτωση, οι εμπλεκόμενοι ειδικοί τονίζουν: «μην
ξεχνάτε την πρόληψη και την κοινωνική επανένταξη των χρηστών». Γιατί,
όπως εύλογα αναρωτιούνται, «πόσο πιθανό είναι να παραμείνει καθαρός
ένας πρώην χρήστης, αν δεν βρει δουλειά, χρήματα και φίλους;»