Την απελευθέρωση των εργασιακών σχέσεων των νοσοκομειακών γιατρών μελετά το υπουργείο Υγείας γεγονός το οποίο βρίσκει κάθετα αντίθετους τους γιατρούς του ΕΣΥ αλλά και τους ιδιώτες γιατρούς του Ηρακλείου.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το υπουργείο αναμένεται νΆ ανοίξει το δρόμο για την απασχόληση των γιατρών του ΕΣΥ και στον ιδιωτικό τομέα ώστε να σταματήσουν να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
Ο στόχος της κυβέρνησης είναι να αντιμετωπιστούν φαινόμενα όπως “το φακελάκι”, οι πελατειακές σχέσεις στα νοσοκομεία και τα παράνομα ιατρεία που στοιχίζουν στο σύστημα 1,7 δις ευρώ το χρόνο.
Αντιδράσεις
από τους γιατρούς
Ωστόσο, κάθετα αντίθετο μΆ αυτό το ενδεχόμενο είναι τόσο ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ηρακλείου Γρηγόρης Πασπάτης όσο και ο πρόεδρος της Ενωσης Νοσοκομειακών Γιατρών Γιώργος Κατρινάκης.
Ο κ. Κατρινάκης είπε στην “Π”: “Είμαστε εντελώς αντίθετοι με κάθε αλλαγή των εργασιακών σχέσεων των νοσοκομειακών γιατρών.
Εμείς θέλουμε να είναι οι γιατροί του ΕΣΥ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης διότι σε κάθε άλλη περίπτωση ανοίγουν οι δρόμοι για ιδιωτικές σχέσεις και συναλλαγές”.
“Πιστεύω ότι οι μισθοί των νοσοκομειακών ιατρών (ΕΣΥ και Πανεπιστημιακών), είναι απαράδεκτοι.
Πιστεύω ότι είναι υποχρέωση της Πολιτείας να δώσει γενναία αύξηση στους μισθούς τόσο των νοσοκομειακών όσο και των Πανεπιστημιακών ιατρών. Εκτιμώ όμως ότι οι νοσοκομειακοί ιατροί είτε Πανεπιστημιακοί είτε ιατροί του ΕΣΥ, πρέπει να ασκούν την ιατρική αποκλειστικά μέσα στο χώρο των νοσοκομείων.
Το δεδομένο που έχουμε σήμερα των απογευματινών ιατρείων είναι υπό συζήτηση, όμως επαναλαμβάνω ότι πρέπει νΆ ασκείται η ιατρική μέσα στο χώρο των νοσοκομείων από τους νοσοκομειακούς και τους Πανεπιστημιακούς ιατρούς”, τόνισε ο κ. Πασπάτης.
Ο ίδιος ανέφερε: “Θεωρώ ότι θα είναι λανθασμένη κατεύθυνση να δώσουμε τη δυνατότητα στους νοσοκομειακούς ιατρούς να έχουν και ελεύθερα ιατρεία. Αυτό θα αποτελέσει αθέμιτο ανταγωνισμό για τους ιδιώτες συναδέλφους.
Επίσης εκτιμώ ότι οι ανάγκες της Νοσοκομειακής Ιατρικής είναι τέτοιες από πλευράς παροχής υπηρεσιών, εκπαίδευσης και έρευνας που είναι αδύνατον να μείνει χρόνος ούτως ώστε να μπορεί νΆ ασκήσει ο νοσοκομειακός ιατρός ελεύθερη ιατρική”.