p>
Σημαντικές αποζημιώσεις μπορεί να υποχρεωθεί να καταβάλει το Δημόσιο στην οικογένεια του θύματος που χάνει τη ζωή του σε ένα αεροπορικό, ναυτικό, τροχαίο ή άλλο δυστύχημα, εφόσον ευθύνεται με διάφορες πράξεις ή παραλείψεις για την επέλευση του μοιραίου.
Πέρα από τη χρηματική ικανοποίηση για την ψυχική οδύνη που ένιωσαν οι στενοί συγγενείς λόγω του θανάτου, ο σύζυγος που επιζεί (και τα ανήλικα παιδιά) μπορεί να αξιώσει από το Δημόσιο (και οποιονδήποτε υπεύθυνο τρίτο) αποζημίωση για τη στέρηση των υπηρεσιών που θα προσέφερε η σύζυγός του στις καθημερινές ανάγκες του σπιτιού, αλλά και με την οικονομική συμβολή της, μέσω του εισοδήματος που θα είχε από την εργασία της.
H συγκεκριμένη αποζημίωση μπορεί να αφορά τη συνεισφορά της συζύγου για πολλά χρόνια, αφού γίνεται δικαστικά δεκτό ότι υπό φυσιολογικές συνθήκες θα συνεχιζόταν (εφόσον ζούσε) μέχρι το 75ο έτος της ηλικίας, που είναι η μέση στατιστική διάρκεια της ζωής.
Για όλο αυτό το διάστημα μπορεί να υπολογιστεί η συνεισφορά της συζύγου (στο σπίτι και με την εργασία) χωρίς να ακολουθηθεί η μαθηματική μέθοδος που συνήθως χρησιμοποιείται στις περιπτώσεις διατροφής και η οποία μπορεί συχνά να οδηγεί σε άδικα αποτελέσματα για τον έναν από τους δύο συζύγους.
Στη συγκεκριμένη υπόθεση το Διοικητικό Eφετείο δέχθηκε την ευθύνη του Δημοσίου (συνυπαιτιότητα σε ποσοστό 30% λόγω της ανεπαρκούς λειτουργίας ραντάρ) για την αεροπορική τραγωδία του «Γιάκοβλεφ» στα Πιέρια Oρη, τον Δεκέμβριο του 1997, επιδικάζοντας διάφορες αποζημιώσεις στις οικογένειες των θυμάτων. Tο ΣτE επικύρωσε την ευθύνη του Δημοσίου και το μερίδιο των αποζημιώσεων που του αναλογούσε να καταβάλει.
Σε μία από τις δεκάδες σχετικές αγωγές έγινε δεκτό ότι η θανούσα σύζυγος (που είχε δίπλωμα Iατρικής) εφόσον δεν είχε σκοτωθεί θα συνεισέφερε για τα επόμενα 45 χρόνια (μέχρι τη συμπλήρωση του 75ου έτους) στις ανάγκες κοινής διαβίωσης ποσό 554.658 ευρώ, όπως αποτιμήθηκε η συμβολή της με προσωπική προσφορά στις οικιακές εργασίες, αλλά και από την άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος.
Tο ΣτE (544/09) αναίρεσε την επιδίκαση από το Δ. Eφετείο ποσού περίπου 40.000 ευρώ, καθώς το δικαστήριο είχε συνυπολογίσει και τη συνεισφορά με προσωπικές υπηρεσίες στο σπίτι, ενώ η αγωγή ζητούσε αποζημίωση μόνο για τη στέρηση της συνεισφοράς από το ιατρικό επάγγελμα. Eτσι το τελικό ποσό θα ξαναπροσδιοριστεί από το Δ. Eφετείο.
AΛ. AYΛΩNITHΣ