Στις 11 Ιουνίου του 2008 με εντολή του υποδιοικητή του ΙΚΑ κ. Κυρζόπουλου προς τις μονάδες του ΙΚΑ επισημαίνεται ότι «από τον έλεγχο νοσηλίων που υποβάλλουν οι συμβεβλημένες ιδιωτικές κλινικές διαπιστώσαμε (σ.σ.: το ΙΚΑ) ότι κατά τη διενέργεια ορθοπεδικών επεμβάσεων γίνεται χρήση – χρέωση διαφόρων υλικών, τα οποία αυξάνουν κατά πολύ το κόστος των επεμβάσεων χωρίς να υπάρχει αντίστοιχο όφελος για τον ασθενή…».
Στις οδηγίες που δίνονται στα υποκαταστήματα του ΙΚΑ τονίζεται ότι δεν δικαιολογείται «η χρήση ολικής αρθροπλαστικής για ασθενείς άνω των 70 ετών…».
Ενας μεγάλος προμηθευτής υπόψη του οποίου θέσαμε την εγκύκλιο – θέλει να διατηρήσει τη ανωνυμία του, έβαλε τα γέλια: «Μου έχει τύχει να έχει πεθάνει ο ασθενής και να συνεχίζουν να του βάζουν υλικά αρθροπλαστικής για να πάρουν τα ποσοστά…»! Είναι χαρακτηριστικό ότι το ΙΚΑ ζητούσε με την αρχική του εγκύκλιο από τις ενώσεις των χειρουργών-ορθοπεδικών να πάρουν θέση στο ζήτημα του μεγάλου αριθμού των υλικών που χρησιμοποιούνται στις επεμβάσεις. Φυσικά η Ελληνική Εταιρεία Χειρουργικής Ορθοπεδικής και Tραυματολογίας δεν αντέδρασε τότε. Στις 9 Φεβρουαρίου του 2009 επανέρχεται και πλέον λειτουργεί ως διατιμητής των αντίστοιχων επεμβάσεων: δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση τη χρήση οστικών μοσχευμάτων στην ολική και ημιολική αρθροπλαστική αρθρώσεων και εκεί που τη δικαιολογεί, δηλαδή σε εγχειρήσεις καταγμάτων και στατικής σπονδυλοδεσίας, την τιμολογεί.
Τότε κινητοποιoύνται οι εκπρόσωποι των ορθοπεδικών. Στις 11 Μαρτίου του 2009, η Ελληνική Εταιρεία Χειρουργικής Ορθοπεδικής και Τραυματολογίας γράφει στη διοίκηση του ΙΚΑ: «Ειλικρινά είναι δύσκολο να αντιληφθούμε, πώς είναι δυνατόν οι ανάγκες σε υλικά ενός ασθενούς να κρίνονται διοικητικά και μάλιστα ποσοστικά, ενώ θα έπρεπε να κρίνονται ποιοτικά μετά από επιστημονική κρίση κατά περίπτωση. Μήπως είμαστε σε μία εποχή που ο ασθενής θα πρέπει να καταβάλλει το υπερβάλλον κόστος για κάθε ιατρική πράξη;».
Φυσικά το ερώτημα είναι εντελώς ρητορικό σε μία χώρα που ο κάθε ασθενής πληρώνει τον γιατρό που τον χειρουργεί. Αυτό εξηγεί και το γεγονός ότι η μεταβολή του κόστους για τα υλικά στα κρατικά νοσοκομεία ήταν μηδενική τη διετία 2007 – 2008, ενώ στις συνεργαζόμενες με το ΙΚΑ κλινικές σημειώθηκε -λόγω του ΙΚΑ- μία μείωση από 43,8 σε 33% .
Βλέπετε, στο υπουργείο Υγείας δεν υπάρχει ο παραμικρός μηχανισμός παρακολούθησης του κόστους προμηθειών ιατροτεχνολογικών υλικών και ιατρικών πράξεων στα δημόσια νοσοκομεία του ΕΣΥ…