Οι εκλογές τελείωσαν.
Η παντοδυναμία που επιθυμούσε ο κ. Μητσοτάκης δεν επαληθεύτηκε στην κάλπη.
Με ποσοστό 40,5% βρίσκεται στο χαμηλότερο κυβερνητικό ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας, ξεπερνώντας μόνο τον εαυτό του στις εκλογές του 2019. Το αμέσως χαμηλότερο ποσοστό με το οποίο η ΝΔ έκανε αυτοδύναμη κυβέρνηση ήταν το 42% του Κώστα Καραμανλή το 2007, που δεν τον προφύλαξε από το να χάσει τις εκλογές δυο χρόνια μετά. Ούτε τον Κώστα Μητσοτάκη τον απέτρεψε από το να χάσει τις εκλογές το 1993 το πραγματικά μεγάλο 46% που είχε πετύχει μόλις τρία χρόνια πριν.
Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη από αύριο η εκλογή του μπορεί να είναι και η τιμωρία του.
Θα πρέπει να αναμετρηθεί με την πραγματικότητα, πιθανόν σε ένα δυσμενέστερο ευρωπαϊκό οικονομικό περιβάλλον, που φαίνεται να υπάρχει τάση αναστροφής της δημοσιονομικής χαλαρότητας. Και θα πρέπει να αναμετρηθεί και με τις νεοφιλελεύθερες επιδιώξεις του στην Υγεία, την Εργασία, την Παιδεία, που προέρχονται κατευθείαν από τη Σχολή του Σικάγου και, όπου έγινε απόπειρα εφαρμογής τους, διέλυσαν την κοινωνία και την οικονομία.
Τα πράγματα όμως είναι πραγματικά άσχημα συνολικά για την προοδευτική αντιπολίτευση. Ποτέ το άθροισμα της Δεξιάς-Κεντροδεξιάς στην Ελλάδα μεταπολιτευτικά δεν ήταν τόσο μεγάλο. Το ποσοστό αυτό επαναφέρει το πολιτικό σκηνικό σε προδικτατορικές εποχές. Ο αμερικανός ιστορικός και φιλόσοφος Γουίλιαμ Ντυράν έλεγε ότι «Το πολιτικό σύστημα θριαμβεύει επειδή υπάρχει μια ενωμένη μειοψηφία που ενεργεί εναντίον μιας διαιρεμένης πλειοψηφίας».
Αν η Αριστερή- Κεντροαριστερή αντιπολίτευση δεν συνειδητοποιήσει γρήγορα αυτό που συνέβη, δεν αναζητήσει το γιατί ένας στους δυο Έλληνες δεν πήγε στην κάλπη και δεν αναρωτηθεί γιατί τα προτάγματα της για προάσπιση των κοινωνικών αγαθών δεν απέκτησαν λαϊκό έρεισμα και εκλογική απήχηση, υπάρχει ορατός ο κίνδυνος σύντομα να απευθύνεται στην κοινωνία με το παλιό σύνθημα:
–Μήπως είσαι ΚΟΔΗΣΟ και δεν το ξέρεις;