Ακόμη και απέναντι από τα δημοτικά σχολεία στο Δενδροπόταμο γίνεται διακίνηση και χρήση ναρκωτικών ουσιών, όλες τις ώρες της ημέρας, μπροστά στα μάτια των μικρών παιδιών.
fkoutsamparis@makthes.gr Τοξικομανείς έχουν μετατρέψει σε στέκι μια εγκαταλελειμμένη καμένη διώροφη κατοικία σε απόσταση πέντε μέτρων από την αυλή του 3ου και του 5ου διαπολιτισμικού δημοτικού σχολείου. Από νωρίς το πρωί μέχρι τα ξημερώματα πηγαινοέρχονται χρήστες για να πάρουν τη δόση τους, χωρίς να διστάζουν να προβάλλουν τις σύριγγες στα αθώα βλέμματα των παιδιών.
Οι γονείς των μαθητών είναι αναστατωμένοι και άρχισαν πλέον να φοβούνται να στείλουν τα παιδιά στο σχολείο. “Πηγαίνουμε τα παιδιά στο σχολείο και περνάμε ανάμεσα από άτομα που χτυπάνε σύριγγες. Τα παιδιά τρομάζουν, ενώ κάποια πολύ μικρά βάζουν τα κλάματα. Θα μολυνθούμε όλοι. Φυλαγόμαστε να μην κολλήσουν τα παιδιά τη νέα γρίπη, αλλά ο κίνδυνος από τους ναρκομανείς είναι πολύ μεγαλύτερος”, αναφέρει μητέρα, που για ευνόητους λόγους δεν αποκαλύπτει το όνομά της.
“Πολλοί γονείς σκέφτονται να σταματήσουν τα παιδιά από το σχολείο. Έρχονται να μάθουν γράμματα, να προοδεύσουν στη ζωή τους και αντικρίζουν εικόνες που προκαλούν τρόμο ακόμη και σε μεγαλύτερους. Το περιβάλλον, στο οποίο μεγαλώνουν τα παιδιά μας, είναι το χειρότερο που μπορεί να έχουμε. Η ανέχεια όμως και η φτώχεια μας αναγκάζουν να παραμένουμε στα σπίτια μας. Όποιος έχει τη δυνατότητα φεύγει από εδώ και αναζητά αλλού την τύχη του, ώστε να αναθρέψει σωστά τα παιδιά του”, περιγράφει ο κ. Τάκης Γρηγορίου, κάτοικος του συνοικισμού.
Οι χρήστες δεν άφησαν για τα παιδιά ούτε το αθλητικό κέντρο, γυμναστήριο του Δενδροποτάμου, το οποίο μετέτρεψαν σε στέκι. Οι μαθητές δεν μπορούν να γυμναστούν ή να παίξουν μπάσκετ, καθώς οι τοξικομανείς παίρνουν τη δόση τους ακόμη και δίπλα στο τερέν. “Η κατάσταση είναι τραγική. Είμαστε δύο βήματα από τη Θεσσαλονίκη, αλλά ζούμε σε έναν διαφορετικό κόσμο. Εάν δεν περάσει κάποιος από εδώ, δεν μπορεί να καταλάβει υπό ποιες συνθήκες ζούμε”, υπογραμμίζει κάτοικος.
“¶βατο” για την αστυνομία
Ο Δενδροπόταμος, με πληθυσμό άνω των 3.000, κατοικείται ως επί το πλείστον από Αθίγγανους. Σε κάθε στενό, σε κάθε γωνιά, ακόμη και στους πιο κεντρικούς δρόμους του Δενδροποτάμου, όπως είναι ο πεζόδρομος της Κωνσταντινουπόλεως ή η οδός Αγίου Νεκταρίου, κυκλοφορούν χρήστες ναρκωτικών και γίνονται δοσοληψίες με τους εμπόρους. Παρότι σε κεντρικό σημείο βρίσκεται το αστυνομικό τμήμα, οι έμποροι δραστηριοποιούνται ακόμη και τις μεσημβρινές ώρες. Η αστυνομία φαίνεται ανήμπορη να ελέγξει τη διακίνηση. Οι ίδιοι οι αστυνομικοί γίνονται πολλές φορές θύματα επιθέσεων από εμπόρους. Όταν κινείται περιπολικό στους δρόμους, ορμάνε νεαροί του οικισμού και χτυπάνε με τα χέρια τους το καπό.
Στην είσοδο του οικισμού και σε κάθε κομβικό σημείο υπάρχουν τσιλιαδόροι. Εάν δούνε κάποιο άγνωστο όχημα να εισέρχεται στον οικισμό, “πέφτει σύρμα”, δηλαδή ειδοποιούν με τα κινητά τηλέφωνα και ενημερώνουν τους διακινητές. Ο κάθε άγνωστος που κυκλοφορεί στο Δενδροπόταμο πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός στις κινήσεις του. Είναι βέβαιο ότι θα εκδιωχθεί από τα άτομα που έχουν τοποθετηθεί να “φυλάνε σκοπιά”. Η είσοδος σε συγκεκριμένα στενά δρομάκια, όπου βρίσκονται τα σπίτια των μεγαλεμπόρων, γίνεται μόνο με “διαπιστευτήρια”, ενώ είναι γνωστό ότι πολλοί οδηγοί ταξί αρνούνται να πάνε στην περιοχή.
Σύμφωνα με κατοίκους, η κατάσταση χειροτέρεψε τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια, όταν στον μόνιμο πληθυσμό προστέθηκαν μουσουλμάνοι τσιγγάνοι που πριν ζούσαν ως σκηνίτες. “Εάν δεν παρέμβει δυναμικά η πολιτεία, δεν μπορεί να γίνει τίποτε”, τονίζουν οι κάτοικοι.
Ο οικισμός του Δενδροποτάμου άρχισε να οικοδομείται το 1950 από χριστιανούς Αθίγγανους, που είχαν έρθει το 1923 από την Τουρκία, έμειναν σε διάφορες περιοχές και τελικά αγόρασαν οικόπεδα στη Μενεμένη. Το 1952 εγκαταστάθηκαν στην περιοχή και μη Τσιγγάνοι, ενώ την περίοδο 1975 – 1985 προστέθηκαν οι σκηνίτες.