«Η κα Γκάγκα είναι γιατρός του ΕΣΥ και δεν την τιμά καθόλου η στάση ουδετερότητας απέναντι σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα»
«Είναι μεγάλη κουβέντα να μιλάς για λιποταξία, αλλά όταν το κυβερνητικό αφήγημα είναι ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο, λογικό είναι ο οποιοσδήποτε πετάει τα όπλα του και φεύγει, να τον χαρακτηρίζεις λιποτάκτη», είπε Στο Κόκκινο και στον Νίκο Ξυδάκη, ο Δημήτρης Βαρνάβας, μέλος στο ΔΣ του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου.
«Δεν είναι δυνατόν να πέφτει όλο το βάρος στις κλινικές του ΕΣΥ, οι οποίες έχουν και την εκπαίδευση του 75% των γιατρών. Οι κλινικές του ΕΣΥ έχουν επιπλέον και όλα τα υπόλοιπα νοσήματα να αντιμετωπίσουν. Δεν είναι καθόλου σωστό να πούμε ότι οι κλινικές του ΕΣΥ θα ασχολούνται μόνον με τον Covid και οι πανεπιστημιακές κλινικές να ασχολούνται με τα σπάνια νοσήματα και θα κάνουν πρωτόκολλα για το πώς θα συμπεριφέρονται οι γιατροί στις κλινικές του ΕΣΥ και στα περιστατικά τους. Είναι αυτό που λένε “έλα παππού να σου δείξω το χωράφι σου”.
Ο κ Βαρνάβας σημείωσε ότι η στάση των πανεπιστημιακών, είναι ακριβώς ίδια με αυτή που κράτησαν οι ιδιωτικές κλινικές. «Είναι ακριβώς το ίδιο σενάριο που παίχτηκε με τις ιδιωτικές κλινικές οι οποίες στα μεγάλα συμβάντα της πανδημίας είπανε αφήστε μας απέξω, στέλνετε μας περιστατικά να παίρνουμε τις αντίστοιχες αμοιβές, αλλά θα είμαστε καθαρές από Covid. Το ίδιο έρχονται να πουν τώρα και οι πανεπιστημιακοί και είναι ντροπή τους ότι βγαίνουν σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, να ζητήσουν αυτό το πράγμα και μάλιστα με δημόσια επιστολή τους. Μέχρι τώρα, οι πανεπιστημιακοί επειδή ήτανε μέσα στη διεργασία του πολιτικού κατεστημένου, αυτά τα πράγματα τα διευθετούσαν υπόγεια και σιωπηλά. Τώρα φαίνεται ότι αποθρασύνθηκαν τελείως».
Σχολιάζοντας την τοποθέτηση της υφυπουργού Υγείας, κας Γκάγκα, σημείωσε: «Η κα Γκάγκα πατά σε δύο βάρκες. Κατά τις χθεσινές της δηλώσεις, προσπάθησε να ισορροπήσει λέγοντας ότι έχουν δίκιο και οι μεν και οι δε, κάτι που δεν είναι δυνατόν. Η κα Γκάγκα είναι γιατρός του ΕΣΥ και δεν την τιμά καθόλου το ότι παίρνει αυτή τη στάση ουδετερότητας απέναντι σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, το οποίο αν γενικευτεί πέραν του πανεπιστήμιου της Αθήνας, σε άλλες περιοχές της περιφέρειας, δεν θα υπάρχει κανείς να νοσηλεύσει τους ασθενείς».