Ωστόσο, αν τηρούνταν οι δεσμεύσεις για την εξάλειψη της ακραίας πείνας, που περιλαμβάνονται στους αναπτυξιακούς στόχους της χιλιετίας για την παιδική θνησιμότητα, υπολογίζεται ότι θα μπορούσαν να προληφθούν 30 εκατομμύρια θάνατοι παιδιών.
Θλιβερά τα στοιχεία, που καταδεικνύουν την έκταση της εκμετάλλευσης αλλά και της παραμέλησης των παιδιών στον κόσμο – των παιδιών για τα οποία όλοι συμφωνούν στα λόγια ότι αποτελούν το μέλλον του κόσμου μας:
* 1,2 εκατομμύρια παιδιά ετησίως πέφτουν θύματα παράνομης διακίνησης και εμπορίας (τράφικινγκ).
* Μέχρι 1,8 εκατομμύρια παιδιά, κυρίως κορίτσια, πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης.
* Ας μιλήσουμε και για πολέμους: περισσότερα από 250.000 υπολογίζονται τα παιδιά που χρησιμοποιούνται από ένοπλες ομάδες. Μέσα στη δεκαετία του 1990, περίπου δύο εκατομμύρια παιδιά σκοτώθηκαν σε ένοπλες συρράξεις, τριπλάσια σε αριθμό παιδιά έμειναν ανάπηρα, ένα εκατομμύριο έμειναν ορφανά και 20 εκατομμύρια αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους για να σωθούν.
Οσο για την ελληνική πραγματικότητα; Σημαντικές είναι οι ελλείψεις της διοίκησης σχετικά με την εφαρμογή και προάσπιση των δικαιωμάτων του παιδιού στη χώρα μας, όπως επισημαίνει ο Συνήγορος του Παιδιού, αναδεικνύοντας μέσα από τις παρατηρήσεις του τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, κάνει λόγο για την ανυπαρξία ενός νομοθετικά κατοχυρωμένου εθνικού προνοιακού συστήματος για την προστασία του παιδιού, τη διαδεδομένη χρήση τής σωματικής τιμωρίας αλλά και την ύπαρξη ενδοοικογενειακής βίας, τη σημαντική υστέρηση στην ένταξη στο σχολείο των παιδιών των κοινοτήτων Ρομά αλλά και των αλλοδαπών μαθητών, την απουσία ειδικών δομών, όπως στέγες προστατευτικής φιλοξενίας για παιδιά και εφήβους, την έλλειψη προστασίας για τα προσφυγόπουλα κ.ά. Μερικά μόνο στοιχεία, με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού και τον τηλεμαραθώνιο της UNICEF…