|
Με συναδέλφους του έχει «αναλάβει» την ανατροφή και εκπαίδευσή τους
Της Μαριας Δεληθαναση
Εννέα εκατομμύρια παιδιά, ηλικίας 0-10 ετών, πάσχουν από τράχωμα στην Αιθιοπία. Μια ασθένεια που στην Ευρώπη αποτελεί βιβλιογραφική καταγραφή, αλλά στην Αφρική θερίζει. Διότι το νερό είναι βρώμικο, οι μύγες ατελείωτες, το απλό χάπι ή κολλύριο που μπορεί να τη θεραπεύσει απουσιάζει. Σ’ αυτή τη χώρα, όπου ενήλικες πεθαίνουν καθημερινά από έιτζ και παιδιά από πείνα, ένας Ελληνας γιατρός, ο διευθυντής του Οφθαλμολογικού Τμήματος του νοσοκομείου Παίδων Αγ. Σοφία, κ. Πέτρος Πάικος, μάχεται εθελοντικά με την αρρώστια τρία χρόνια τώρα. Είναι μέλος του ελληνικού Συλλόγου Βοήθειας Παιδιών Αιθιοπίας, ενός συλλόγου που καταφέρνει ώστε το ένα ευρώ, που κάθε ανάδοχος γονέας δίνει καθημερινά, να καταλήξει στο παιδί που έχει υιοθετήσει. Κόντρα στη «μαύρη αγορά της φιλανθρωπίας», όπου στους τελικούς αποδέκτες εκτιμάται ότι φθάνει μόλις το 30% των προσφορών, ο κ. Πάικος και τα υπόλοιπα μέλη του Συλλόγου σώζουν παιδιά που διαφορετικά θα κείτονταν νεκρά στους δρόμους. «Υπάρχουν μέρες που περπατάμε πάνω από νεκρούς στους δρόμους».
Ο Σύλλογος ξεκίνησε το 1995 με 40 αγόρια και κορίτσια. Σήμερα ανατρέφει 860 παιδιά σε έξι κέντρα. Με ένα ευρώ ημερησίως ένα ορφανό παιδί αποκτά στέγη, φαγητό, φίλους, πηγαίνει σχολείο, μαθαίνει αγγλικά και κομπιούτερ. «Το στοίχημα» λέει ο κ. Πάικος «είναι να γίνεται το καλύτερο για τα παιδιά στον χώρο τους. Να τα κάνεις ευτυχισμένα εκεί. Και τα παιδιά ανάλογα με τις δυνατότητές τους θα προχωρήσουν». Και προσθέτει γεμάτος υπερηφάνεια: «Φέτος στο αεροδρόμιο μας περίμεναν οι πρώτοι έξι απόφοιτοι Πανεπιστημίου»…
Γίνονται πολλές αποστολές στη διάρκεια του χρόνου. Ομως, κάθε Νοέμβριο οι γιατροί κάνουν περιοδεία 2-3 εβδομάδων για να εξετάζουν όλα τα παιδιά. Οι αποστάσεις από το ένα κέντρο στο άλλο είναι τουλάχιστον 12 ώρες με το αυτοκίνητο σε «δρόμους» που… δεν είναι για αυτοκίνητα. Ομως, αξίζει τον κόπο.
Γεμάτα αγωνία
«Οταν πάμε, είναι όλα εκεί με τη φωτογραφία του ανάδοχου γονέα και ρωτούν γεμάτα αγωνία «Ηρθε; Θα έρθει;». Εχει σημασία για τα παιδιά να νιώθουν ότι υπάρχει κάποιος γι’ αυτά»… Ο κ. Πάικος είναι ο μοναδικός οφθαλμίατρος της ομάδας. Παλαίμαχο μέλος του Συλλόγου είναι η παθολόγος-παιδίατρος κ. Οντίλ Ντιπουά. «Ερχονται συνάδελφοι από διάφορες ειδικότητες. Καλύπτουμε πλήρως τα παιδιά. Οταν υπάρχει ανάγκη για χειρουργεία, εφοδιάζουμε τους γιατρούς με φάρμακα, φροντίζουμε για τις αμοιβές τους».
Στη διάρκεια του χρόνου γίνονται αποστολές για να ελεγχθούν τα οικονομικά των κέντρων, να επιδιορθωθεί ό,τι υπάρχει ανάγκη, να προστεθούν διευκολύνσεις για τη ζωή των παιδιών. Ο Σύλλογος αγόρασε αγελάδες και δημιούργησε βουστάσια για να έχουν τα παιδιά γάλα να πιουν. Το νερό είναι μολυσμένο, παρότι στην Αιθιοπία βρίσκονται οι πηγές του μπλε Νείλου. Ο Σύλλογος, με τη βοήθεια χορηγού, εξασφάλισε τα 20.000 ευρώ που ήταν απαραίτητα για να δημιουργηθεί δίκτυο καθαρού νερού. Ετσι δημιουργούνται καλλιέργειες και κάποια κέντρα έχουν ήδη διατροφική αυτονομία. Κάθε κέντρο έχει πλήρως οργανωμένο ιατρείο. Ο Σύλλογος φιλοδοξεί να δημιουργήσει άλλο ένα κέντρο. Να σώσει άλλα 100 ή 200 παιδιά. Και είναι ανοικτός σε κάθε προσφορά. «Εκεί κατάλαβα ότι, αν και η κατάσταση των τελευταίων χρόνων μας έκανε να βγάλουμε ό,τι χειρότερο έχουμε μέσα μας, με το κατάλληλο ερέθισμα βγαίνει το καλό» λέει ο κ. Πάικος.
Και μιλάει για τον κ. Δημήτρη, τον συνταξιούχο φορτηγατζή από τη Μάνδρα που αυτός επέμενε να ξεκινήσει η υιοθεσία τυφλών παιδιών. Μιλάει για τον κ. Πέτρο και την κ. Λίτσα, συνταξιούχους του τίποτα, που έδωσαν το εφάπαξ των 3.000 ευρώ για να μπουν θερμοσίφωνες στα Κέντρα. «Από αυτούς έπρεπε να πάρετε συνέντευξη. Οχι από μένα»…
|
