Με αφορμή την πρόσφατη περιπέτεια του κ. Ανδρέα Λοβέρδου, η «Κ» καταγράφει εμπειρίες πρώην υπουργών από τον τομέα της Υγείας
Της Λινας Γιανναρου
«Τι να σας πω… Δύο χρόνων υπουργός και αναγκάστηκα να κάνω γενικό γραμματέα μου κάποιον που ήξερα ότι έδινε παράνομες οικοδομικές άδειες». Μπορεί να ακούγεται απίστευτο, είναι, όμως, η ομολογία πρώην –πλέον– υπουργού, ο οποίος παραδέχεται στην «Κ», με αφορμή την πρόσφατη περιπέτεια του νυν υπουργού Εργασίας κ. Ανδρέα Λοβέρδου πως όταν μπλέκεις με το Δημόσιο, δύσκολα… ξεμπλέκεις. Ακόμη κι αν είσαι υπουργός. Η «Κ», μετά την αναγκαστική περιοδεία του κ. Λοβέρδου στη μισή Ελλάδα για να βρει ένα νοσκομείο με τομογράφο εν λειτουργία, επικοινώνησε με πολιτικούς που διετέλεσαν υπουργοί, για να καταγράψει ανάλογες εμπειρίες. Η συλλογή τους ήταν εντυπωσιακή. Και οι εμπειρίες, πλούσιες, ιδιαίτερα από το κομμάτι της Υγείας, όπου όλοι, «επώνυμοι και ανώνυμοι», μόλις περάσουν την πόρτα του νοσοκομείου γίνονται… ίσοι.
Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία του βουλευτή Λάρισας του ΠΑΣΟΚ και πρώην υφυπουργού Υγείας και Πρόνοιας κ. Εκτορα Νασιώκα, που, όπως παραδέχεται στην «Κ», εισήλθε στον στίβο της πολιτικής, μεταξύ άλλων, για να καταπολεμήσει μία από τις «αρρώστιες» του ΕΣΥ, το φακελάκι. O ίδιος βεβαιώνει σήμερα ότι «ανώτατος δικαστικός λειτουργός παραδέχθηκε ότι έδωσε φακελάκι σε γιατρό που χειρούργησε τη μητέρα του» και όταν τον ρώτησε γιατί, «δικαιολογήθηκε ότι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, αφού του το ζήτησε πιεστικά η ίδια λέγοντάς του ότι νιώθει υποχρεωμένη στον γιατρό που τη χειρούργησε και την θεράπευσε και ότι όλοι οι άλλοι ασθενείς που νοσηλεύονταν στον θάλαμό της το ίδιο είχαν κάνει…».
Στα ακριτικά Ψαρά
Η βουλευτής Χίου του ΠΑΣΟΚ κ. Ελπίδα Τσουρή, η οποία έχει επίσης διατελέσει υφυπουργός Υγείας, θυμάται ένα περιστατικό από τα ακριτικά Ψαρά – όπου τα προβλήματα μεγεθύνονται. «Είχα επισκεφθεί το νησί. Ο καιρός ήταν κακός, τα δρομολόγια αραιά, αλλά και το πλοίο που εξυπηρετούσε τη γραμμή με τη Χίο ακατάλληλο, γεγονός που έκανε τον απόπλου του ακόμα πιο δύσκολο», αφηγείται στην «Κ». «Σύντομα, όμως, διαπίστωσα ότι το πρόβλημα ήταν ακόμη πιο σοβαρό, αφού μεταξύ των επιβατών υπήρχε και μια γυναίκα με σοβαρό πρόβλημα υγείας, που έπρεπε απαραίτητα να ταξιδέψει. Παρενέβην, ζήτησα να μεταφερθεί με πλωτό μέσο του Λιμενικού. Οντως, η γυναίκα ταξίδεψε και σώθηκε». Αλλά τι θα γινόταν αν δεν ήταν εκεί το κατάλληλο πρόσωπο, με την απαραίτητη ισχύ, για να μεσολαβήσει; Στο ερώτημα αυτό απάντηση δεν μπόρεσε ποτέ να δώσει…
Μια ιστορία από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, στην Αγιάσο της Λέσβου, ήρθε στο μυαλό του βουλευτή Χανίων του ΠΑΣΟΚ κ. Μανώλη Σκουλάκη. Ηταν τότε υφυπουργός Υγείας και πραγματοποιούσε επίσημη επίσκεψη σε θεραπευτήριο χρονίως πασχόντων. «Θυμάμαι ότι μπήκαμε μέσα και κάτσαμε σε ένα γραφείο με τον πρόεδρο του ιδρύματος», διηγείται στην «Κ». «Του λέω “φωνάξτε ένα γιατρό”. Μου λέει “δεν έχουμε, φωνάζουμε κατά περίπτωση”. “Πόσες νοσηλεύτριες έχετε;”, ρωτάω. “Μία”, απαντούν. “Πόσους αρρώστους;” “130”. Επαθα τέτοιο σοκ, που διέκοψα αμέσως την επίσκεψη. “Ντρέπομαι που είμαι υπουργός”, θυμάμαι ότι είπα. Ηρθα στην Αθήνα και διεμήνυσα ότι αν δεν μου δώσουν είκοσι θέσεις νοσηλευτών για το ίδρυμα, παραιτούμαι…».
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και τέως υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης επί κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας κ. Αθανάσιος Γιαννόπουλος, αν και παραδέχεται ότι οι πολιτικοί, όταν αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης, παθαίνουν ένα είδος αμνησίας, επιλέγει να διηγηθεί στην «Κ» την εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Συγκεκριμένα, αναφέρεται σε ένα σχέδιο και προσωπικό του στοίχημα, όπως το χαρακτηρίζει, που ευοδώθηκε: την αντιμετώπιση της κακοήθους παχυσαρκίας. «Ως χειρουργός, έχοντας ασχοληθεί ειδικά με την αντιμετώπιση αυτής της νόσου, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ερχόταν μια στιγμή να πρέπει να δώσω λύση σε ό,τι διαχρονικά ανέπτυσσα στα συνέδρια που είχαν καταγγελτικό χαρακτήρα για το σύστημα Υγείας μας». Ενα μεσημέρι, όμως, μια εκπομπή στην τηλεόραση παρουσίαζε ένα ανθρώπινο δράμα, ένα παχύσαρκο, πάνω από 350 κιλά, τον Χ.Μ., να εκλιπαρεί για βοήθεια. «Είπα μέσα μου “να η ευκαιρία να δεσμευθώ δημόσια για την αντιμετώπιση συνολικά της κακοήθους παχυσαρκίας”». Πράγματι, τότε, στήθηκε ολόκληρη επιχείρηση για τη μεταφορά του ασθενούς, ο οποίος χειρουργήθηκε με επιτυχία. «Αυτό στάθηκε αφορμή να σχεδιάσω πέντε κέντρα βαριατρικής σε όλη την Ελλάδα», καταλήγει ο κ. Γιαννόπουλος.