p>ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμεθα στην ημερησία διάταξη ΤΩΝ ΕΠΕΡΩΤΗΣΕΩΝ
Θα συζητηθεί η υπ’ αριθμόν 2/2/9.11.2009 επίκαιρη επερώτηση έντεκα Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, των κ.κ. Αθανάσιου Γιαννόπουλου, Κωνσταντίνου Τσιάρα, Νικολάου Καντερέ, Κωνσταντίνου Κιλτίδη, Αργυρίου Ντινόπουλου, Γερασίμου Γιακουμάτου, Αναστασίου Καρυπίδη, Γεωργίου Κοντογιάννη, Ευστάθιου Κωνσταντινίδη, Ιωάννη Λαμπρόπουλου και Ευάγγελου Μεϊμαράκη, αρμοδιότητας του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, σχετικά με το χώρο της υγείας.
Το Προεδρείο έχει ενημερωθεί από τα Κόμματα ότι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι της ελάσσονος Αντιπολίτευσης έχουν ορισθεί οι ακόλουθοι Βουλευτές:
Από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ο κ. Χαράλαμπος Χαραλάμπους.
Από το Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό η κυρία Ουρανία Παπανδρέου-Παπαδάκη
Τέλος, από το Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς ο κ. Αθανάσιος Λεβέντης.
Το λόγο έχει ο πρώτος επερωτών κ. Αθανάσιος Γιαννόπουλος.
Κύριε συνάδελφε, σύμφωνα με τον Κανονισμό, στην πρωτολογία σας δικαιούστε δέκα λεπτα.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, κατ’ αρχάς θα ήθελα να ευχηθώ καλή επιτυχία στις Υπουργούς. Και, βέβαια, αυτό δεν αποτελεί υποκρισία, αλλά είναι εκ βαθέων ιδιαίτερη ευχή, γιατί πράγματι δεν μπορεί κανείς πιο πάνω από τον πόνο των ανθρώπων να βάζει την οποιαδήποτε πολιτική ή κομματική τοποθέτηση.
Θα ήταν ατυχές βέβαια, σήμερα, η επερώτηση την οποία κάνουμε, να έχει το νόημα της επερωτήσεως, δηλαδή σε μια Κυβέρνηση πενήντα ημερών να ρωτήσουμε τι δεν έγινε αυτό το χρονικό διάστημα των πενήντα ημερών. Έχει ακριβώς το νόημα, βάσει του κοινοβουλευτικού ελέγχου, να μας δώσετε εσείς ένα στίγμα σε ενδεχομένως παραλήψεις οι οποίες έγιναν από τη δική μας κυβέρνηση, ποιες προτεραιότητες έχετε σε ορισμένα θέματα, τις οποίες με ενδιαφέρον θα θέλαμε να ακούσουμε και παράλληλα να σχολιάσουμε σήμερα το ιδιαίτερο και κορυφαίο θέμα της περιόδου που διανύουμε, το θέμα της γρίπης Η1Ν1.
Πρέπει να γνωρίζετε -και νομίζω το διαπιστώσατε αυτό- ότι όταν αναλάβατε, στο Υπουργείο βρήκατε μια δομή πάνω στο θέμα της γρίπης, η οποία ήταν πολύ ικανοποιητική. Μπορεί βέβαια από κάποιους να χαρακτηρίστηκαν κάποια σημεία ως υπερβολή, όπως διαβάσαμε για τις θερμικές κάμερες, αλλά και αυτές οι θερμικές κάμερες βοήθησαν, διότι από τα σαράντα επτά περιστατικά –αν έχω καλή πληροφόρηση- τουλάχιστον βρέθηκαν τα είκοσι οκτώ να είναι θετικά στον ιό Η1Ν1. Το λέω αυτό διότι είχατε ένα μεγάλο έργο το οποίο είχε γίνει κυρίως από το Κέντρο Ειδικών Λοιμώξεων, από το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ, και ιδιαίτερα –το είπα και στην επιτροπή- από τον Γιάννη Πιερουτσάκο που πραγματικά σας βοήθησε στο να πάρετε κάποια μέτρα και να βελτιώσετε, ενδεχομένως, κάποιες επιλογές.
Να σας πω, όμως, το εξής: Ένα λάθος το οποίο έγινε κατά την άποψή μου και κατά την άποψη πολλών συναδέλφων, είναι το θέμα της αλλαγής του προγράμματος των εμβολιαστικών κέντρων. Και αυτό γιατί; Διότι τα εμβολιαστικά κέντρα τα οποία ήρθαν στα νοσοκομεία, θα δημιουργήσουν ένα τεράστιο πρόβλημα και θα σας αναλύσω ακριβώς πώς προβλέπεται η όλη αυτή εξέλιξη. Αν υπήρχαν τα εμβολιαστικά κέντρα τα οποία είχαν, σύμφωνα με το πρόγραμμα, υιοθετηθεί, οι Νομαρχίες Αθηνών και Πειραιώς ήταν έτοιμες, όπως και οι άλλες νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις και θα μπορούσαν κάλλιστα να ανταπεξέλθουν σε αυτές τις ανάγκες οι οποίες υπήρχαν.
Βεβαίως το επιχείρημα εκ μέρους σας ήταν ότι ήταν ένα κόστος το οποίο δεν θα μπορούσατε να αντέξετε. Εάν όμως προσεγγίσετε το θέμα οικονομετρικά, το κόστος το οποίο θα είναι στα νοσοκομεία πιθανώς να είναι και μεγαλύτερο. Και αυτό γιατί; Διότι είναι η υπερωριακή απασχόληση νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού και όλων των λειτουργών της υγείας. Εάν δε λάβετε υπόψη σας και τις εργατοώρες και όλη την υποδομή η οποία θα χρησιμοποιηθεί, πιθανώς να είναι κοστολογημένο περισσότερο.
Πρέπει να αναθεωρήσετε την άποψή σας και πρέπει να δώσετε τη δυνατότητα σε μεγαλύτερα και περισσότερα εμβολιαστικά κέντρα, γιατί ήδη μείναμε πολύ πίσω. Η Ιταλία, όπως ξέρετε, ξεκίνησε από τις 12 Οκτωβρίου, όπως και η Γαλλία. Εμείς έχουμε αυτή την στιγμή τον εμβολιασμό για όλους τους συμπολίτες μας από 1η Δεκεμβρίου. Βέβαια η 1η Δεκεμβρίου, θα μου πείτε, είναι αυτή η Δευτέρα. Όμως για να έχετε επάρκεια εμβολιαστική από πλευράς συγκροτήσεως ενός ανοσοποιητικού συστήματος ισχυρού, θέλετε 15 ημέρες. Εάν οι πρώτοι εμβολιαστούν την 1η Δεκεμβρίου, μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Δεκεμβρίου θα έχετε μια επάρκεια. Όμως οι εμβολιασμένοι στις 15 Δεκεμβρίου θα πάνε στις 30 Δεκεμβρίου. Οι καιρικές συνθήκες δεν ξέρουμε πώς θα είναι. Ο κ. Καντερές θα μπορέσει να μας δώσει ενδεχομένως μια πρόβλεψη αργότερα των καιρικών συνθηκών. Το λέω αυτό γιατί βρισκόμαστε ήδη σε ένα περιβάλλον από πλευράς καιρού και θερμοκρασίας, ικανοποιητικό. Δεν ξέρουμε τι έρχεται. Πιστεύω ότι θα έχουμε τεράστια προβλήματα. Μακάρι να μην έχουμε, αλλά τουλάχιστον η εμπειρία από όλες τις άλλες χώρες, αυτό καταδεικνύει.
Θα σας έλεγα ότι σε μεγάλες μονάδες εργοστασιακές σε μεγάλες μονάδες που υπάρχει πληθυσμός δώστε τη δυνατότητα να αρχίσουν να κάνουν εμβόλια. Μην περιμένετε μόνο τα νοσοκομεία. Στα νοσοκομεία, επειδή εγώ ζω την πραγματικότητα στο Λαϊκό Νοσοκομείο και την παρακολουθώ καθημερινά, παρουσιάζεται μια μεγάλη αύξηση, κίνηση των περιστατικών και το αποτέλεσμα είναι ενοχλητικό έως και επικίνδυνο, διότι με την οδηγία της παραμονής δύο ώρες μετά τον εμβολιασμό μήπως υπάρξει κανένα επεισόδιο αλλεργικής φύσεως δημιουργείται ένας συνωστισμός στις χαμηλές υποδομές τις οποίες έχουμε με αποτέλεσμα η συμφόρηση να είναι τραγική ιδιαίτερα δε τις ημέρες που έχει γενική εφημερία το νοσοκομείο.
Υπήρξε ξέρετε ένα πρόβλημα στην επιστημονική κοινότητα με τη διχογνωμία των επιστημόνων, πράγμα που είχα σχολιάσει λόγω του ότι ήταν μια καινούργια γρίπη ένα νέο στέλεχος ένα νέο εμβόλιο στηριγμένο βέβαια πάνω στον καμβά του Η5ΝΙ και του Η3Ν2 και η επιστημονική κοινότητα βρέθηκε σε μια κατάσταση που θέλησαν οι αγαπητοί συνάδελφοι να λύσουν τις επιστημονικές τους διαφορές, διαφωνίες –ό,τι τέλος πάντων είχαν από τη βιβλιογραφία και την προσωπική τους εμπειρία- μέσω των τηλεοπτικών παραθύρων, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια κρίση εμπιστοσύνης στον κόσμο ακόμα δε και σε εμάς του γιατρούς με αποτέλεσμα να μην ξέρει αυτή τη στιγμή ο πολίτης αν πρέπει να εμβολιαστεί ή δεν θα πρέπει να εμβολιαστεί.
¶ρα λοιπόν το μήνυμα σήμερα και απ’ αυτήν την επερώτηση που κάνουμε προς τον ελληνικό λαό είναι ότι πρέπει να ακούσει και να ακούει την επιστημονική κοινότητα και όχι τους διάφορους οι οποίοι έτσι άκαιρα, άκριτα, επιπόλαια κάνουν σχόλια για το εμβόλιο αυτό. Και δεν θα ήθελα και εγώ πραγματικά να παρασυρθώ ενδεχομένως από άμβωνος της Βουλής το να κάνω μια μικρή ανάλυση των θετικών ευεργετημάτων του καθολικού εμβολιασμού ή τέλος πάντων των κάποιων επιπλοκών που μπορεί να παρουσιαστούν.
Πιο καλύτερη από εμάς όλους, ακόμα και από εσάς θα μου επιτρέψετε είναι η επιστημονική κοινότητα. Και θα σας έλεγα όχι υπό τη μορφή της συμβουλής ή υπό τη μορφή της οποιασδήποτε καθοδήγησης, αλλά τέλος πάντων επιτρέψτε μου επειδή τρεισήμισι χρόνια ήμουν κάτω, της παραίνεσης για να μη βρεθείτε αύριο ενδεχομένως εκτεθειμένες σε κάποια συμβάντα που θα έχουμε από το κύμα της πανδημίας που δεν το ξέρουμε, που δεν το βλέπουμε, το αισθανόμαστε. Είναι σαν την επιληπτική αύρα που έχει ο επιληπτικός. Να μην καταναλώνετε χρόνο εσείς. Αφήστε τους επιστήμονες να μιλήσουν, διότι αύριο –και αυτό σας το λέω με όλη την αγάπη και την εκτίμηση που τρέφω απέναντί σας- οι δημοσιογράφοι θα θελήσουν την πολιτική ηγεσία να ελέγξουν και όχι τους επιστήμονες. Η πολιτική ηγεσία είναι συγκεκριμένη. Εσείς εφαρμόζετε τις οδηγίες της επιστημονικής κοινότητας, των επιστημόνων σοφών και μοιραίως αναλαμβάνουν τις ευθύνες αυτοί οι οποίοι έχουν ταχθεί να υπηρετήσουν ακριβώς αυτή τη στιγμή αυτό το κορυφαίο θέμα. Θα σας έλεγα δε ότι μέσω της Επιτροπής θα έπρεπε να είχε φθάσει σε ένα σημείο αρμονίας αναφορικά με την απόφαση για τον εμβολιασμό, δηλαδή η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών και η Εθνική Επιτροπή Πανδημίας της γρίπης. Η διαφορετική αντίληψη του θέματος αυτού δημιούργησε ακριβώς την κρίση εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού προς την επιστημονική κοινότητα.
Με ακούτε με μια αλλαγή της χροιάς της ομιλίας μου. Περνάω γρίπη και είναι όντως το στέλεχος αυτό. Και το λέω αυτή τη στιγμή, διότι δεν είχα προλάβει να κάνω το εμβόλιο. Τώρα λοιπόν θα μου είναι άχρηστο, λόγω της ανοσίας που ήδη ο οργανισμός μου έχει αναπτύξει. Αλλά είναι ένα μήνυμα προς όλους. Οι κοινωνικές ομάδες να ακούσουν τους επιστήμονες και να εμβολιαστούν. Πρέπει όμως να δώσετε όπως σας είπα σε πολλά εμβολιαστικά κέντρα. Στην ΕΡΤ επί παραδείγματι, εδώ στη Βουλή θα ολοκληρωθεί, σε μεγάλες εργοστασιακές μονάδες που έχουν γιατρούς, μπορείτε να τους πλαισιώσετε και με συναδέλφους, όπως και με νοσηλευτικό προσωπικό για να μπορέσουν να εκπληρώσουν γρήγορα αυτήν την αποστολή τους που πραγματικά θα δημιουργήσει ένα αμυντικό τείχος για τη γρίπη Η1Ν1.
Στην πρωτολογία μου έμεινα ακριβώς στο θέμα αυτό που το θεωρώ σήμερα κορυφαίο. Στη δευτερολογία μου θα κάνω μια ανάλυση των άλλων πτυχών.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Σας ευχαριστώ πολύ, κύριε Γιαννόπουλε.
Το λόγο έχει ο κ. Γεράσιμος Γιακουμάτος για πέντε λεπτά.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτό το ανέκδοτο για την υγεία για όλους τους Έλληνες ταλανίζει τη Βουλή και τα δύο μεγάλα κόμματα εδώ και πάρα πολλά χρόνια, δεκαετίες. Θα θυμίσω ότι ο κ. Τζουμάκας στο ΚΤΕ Κοινωνικών Υποθέσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ το 1986 –ο κ. Σκουλάκης θυμάται- έλεγε τότε για τον εθνικό φορέα πρωτοβάθμιας φροντίδας. Το 1986 παρουσίασε η Νέα Δημοκρατία το πρόγραμμα για τον εθνικό φορέα πρωτοβάθμιας φροντίδας. Ποτέ μα, ποτέ δεν υλοποιήθηκε στη χώρα. Έχουμε ένα εθνικό σύστημα εργασιακών σχέσεων. Και δεν είναι εθνικό γιατί δεν έχουμε την ίδια παροχή υπηρεσιών υγείας σε όλα τα μέρη της Ελλάδας. Αλλού πολύ περισσότερο, αλλού λιγότερο και αλλού πουθενά.
¶ρα, λοιπόν, για να πετύχουμε το στόχο «υγεία για όλους τους Έλληνες» πρέπει κυρία Υπουργέ –και επειδή οι Κεφαλλονίτες φημιζόμαστε ότι είμαστε πολυμήχανοι και δυνατοί, μπορεί να καταφέρετε έστω κάτι σημαντικό- να κάνετε τα εξής:
Πρώτον, να φέρετε τον εθνικό φορέα πρωτοβάθμιας φροντίδας ούτως ώστε να μην πηγαίνουν στο νοσοκομείο. Σε καμιά χώρα του κόσμου για έναν απλό πόνο δεν γίνεται εισαγωγή στο νοσοκομείο. Πρέπει να περάσει από την πρωτοβάθμια υγεία. Ενοποίηση όλων των κλάδων υγείας. Ένα. Το είχε εφαρμόσει –για την ιστορία αναφέρω- πιλοτικά ο πρώην Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης στην Χαλκιδική και στη Σάμο. Εγκαταλείφθηκε.
Το δεύτερο που θέλω να πω. Μιλάμε σήμερα για το ασφαλιστικό. Είναι εδώ και ένα ικανό παλιό στέλεχος ο κ. Ιωαννίδης που έχει δουλέψει πάρα πολύ στο ασφαλιστικό και θα με καταλάβει. Μιλάμε και όλοι κάνουμε έναν λαϊκισμό αισχίστου είδους. Κύριοι συνάδελφοι, 19 δισεκατομμύρια εισπράττουμε από εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών το χρόνο –κοινωνικός προϋπολογισμός και Προϋπολογισμός του Κράτους- 46 δισεκατομμύρια δαπανούμε. Οι εισφορές κάθε χρόνο μειώνονται κατά τι και οι δαπάνες για σύνταξη-φάρμακο-υγεία αυξάνονται κατά 5 δισεκατομμύρια.
Πώς θα γίνει κυρία Υπουργέ; Πώς μπορούμε να έχουμε εξοικονόμηση; Πρώτον θα κόψετε τη σπατάλη από την υπέρχρηση και κατάχρηση στα νοσοκομεία και στα ταμεία. Παράδειγμα. Εγώ παίρνω μια συνταγή. Του ιδιώτη γιατρού τη συνταγή δεν υποχρεούται το ασφαλιστικό ταμείο να την εκτελέσει, κύριε Πρόεδρε. Είστε γιατρός. Του νοσοκομείου όμως, τη συνταγή είναι υποχρεωμένο. Ποια συνταγή; Θα σας φέρω αύριο στη Βουλή τυπωμένες. Διευθυντής Ουρολογικής Κλινικής Ευαγγελισμού. Τυπώνω εγώ. Παθολογική Κλινική Γενικού Κρατικού. Και βάζω μια τζίφρα και γίνεται, κύριε Κρεμαστινέ, η μεγάλη σπατάλη, το έλα να δεις. Και το λέω αυτό γιατί είναι αδιανόητο στους διοικητές των νοσοκομείων που διορίζουμε, παλαιότερα προσκόπους, μετά αξιωματικούς –τώρα δεν ξέρω τι βάζετε- να έχουμε ανθρώπους που δεν ξέρουν για την οικονομία της υγείας.
Πρέπει, κυρία Υπουργέ, τα συνταγολόγια των νοσοκομείων να είναι διάτρητα, αριθμημένα και υπογεγραμμένα από τον Πρόεδρο. Έτσι θα ξέρω ότι στην Ουρολογική Κλινική Α’ του Ευαγγελισμού είχα πενήντα ουροσυλλέκτες, πενήντα καθετήρες και δεν είχα πέντε ασθενείς. Να, πώς εξοικονομείται, να πώς η σπατάλη, η ρεμούλα, η κατάχρηση περιορίζεται, κύριε Πρόεδρε. Απλά πράγματα. Ούτε κόστος θέλουν ούτε τίποτα. Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ στα νοσοκομεία.
¶ρα, λοιπόν, κυρία Υπουργέ, θα πρέπει να δούμε την υγεία μέσα από μια εθνική συναίνεση. Εγώ είμαι από αυτούς που θα παλέψω σε αυτή την τετραετία με τη βοήθεια που μου έδωσε ο λαός. Και ο Θεός να με αφήσει να είμαι υγιής να δώσω τη μάχη σε θέματα όπως είναι το ασφαλιστικό. Τέρμα τα ψέματα. Κομματική, εθνική συναίνεση.
Δεν μπορεί να έχουμε άσπρο – μαύρο. Έχουμε δει νόμους και νόμους. Νόμος Ρέππας – Νόμος Σιούφα. Τι έκαναν αυτοί οι νόμοι, κυρία Υπουργέ; Επέτειναν το πρόβλημα. Το χειροτέρεψαν.
Να δούμε, λοιπόν, διακομματικά το θέμα και γι’ αυτό προτείνω να γίνει μία επιτροπή ώστε να βρούμε λύσεις για το ασφαλιστικό που να είναι βιώσιμες, που δεν θα δίνουν επίδομα 400 ευρώ σύνταξη γιατί υπάρχουν οι ανάπηροι – μαϊμού, οι συνταξιούχοι – μαϊμού, οι χλιδάνεργοι και έτσι θα πιάνουν τόπο τα λεφτά. Όλα αυτά είναι στο δικό σας χέρι. Επιτέλους, φέρτε τον κλάδο υγείας από το Υπουργείο Απασχόλησης στην Υγεία. Δεν μπορεί άλλος να πληρώνει και άλλος να σκούζει. Είναι απλό. Δηλαδή, δεν μπορεί να πληρώνει η κοινωνική ασφάλιση όλες τις δαπάνες που κάνει και ό,τι υπογράφει ο Υπουργός. Πρέπει να έχει την ευθύνη το Υπουργείο Απασχόλησης.
Αυτές ήταν κοντολογίς κάποιες σκόρπιες σκέψεις. Από το Γενάρη τα νεότερα. Η Νέα Δημοκρατία θα είναι πανέτοιμη και δυνατή για να δώσει τη μάχη, γιατί η ελπίδα του λαού δεν είναι η Κυβέρνηση, είναι η Αξιωματική Αντιπολίτευση. Σας λέω ότι πολύ σύντομα, όχι επειδή δεν είστε ικανοί, ούτε επειδή ο Πρωθυπουργός δεν είναι ικανός, αλλά επειδή είναι τεράστια τα προβλήματα της χώρας, θα μας καλέσετε για να κάνουμε Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Δεν θα αντέξετε.
ΠΡΟΕΔΡEΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ο κ. Τσιάρας έχει το λόγο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΙΑΡΑΣ: Ουσιαστικά είναι η πρώτη αντιπαράθεση μέσα από μια επίκαιρη επερώτηση που γίνεται για θέματα του Υπουργείου Υγείας. Βεβαίως, θα ήθελα να ξεκινήσω με ευχές προς το πρόσωπο της κυρίας Υπουργού, όσο και προς αυτό της κυρίας Υφυπουργού, να πετύχουν στο έργο τους, ένα έργο που εκτιμώ ότι παρακολουθεί με μεγάλο ενδιαφέρον όλη ελληνική κοινωνία και όχι μόνο η πολιτική σκηνή. Βεβαίως, οι πενήντα ημέρες που έχουν περάσει πιθανώς δεν είναι αρκετές για να ασκήσει κανείς έντονη κριτική απέναντι σε ζητήματα που έχετε αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα.
Ωστόσο, οι πενήντα ημέρες είναι αρκετές για να δείξουν μια πορεία και να αναδείξουν θέματα που θα έπρεπε με έναν πολύ πιο συγκεκριμένο τρόπο να έχουν δρομολογηθεί μέχρι σήμερα. Και είναι γεγονός ότι η επίκαιρη επερώτηση την οποία υποβάλλαμε ασχολείται με πάρα πολλά ζητήματα. Στην πραγματικότητα εκφράζει την αγωνία όχι μόνο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά και όλης της ελληνικής κοινωνίας απέναντι σε ζητήματα που την αφορούν, σε ζητήματα που εδώ και πολλά χρόνια δείχνουν ότι συνιστούν γόρδιο δεσμό για όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν στο παρελθόν, απέναντι σε ζητήματα που καλώς ή κακώς αποτελούν κυρίαρχα θέματα στην πολιτική επικαιρότητα.
Κυρία Υπουργέ, ήμουν παρών όταν παρουσιάσατε τις προγραμματικές σας δηλώσεις. Με μεγάλο ενδιαφέρον άκουσα τις δέκα προτεραιότητες που θέσατε στο χώρο της υγείας. Δε σας κρύβω ότι αυτά τα οποία άκουσα να λέτε προφανώς δεν βρίσκουν κανένα διαφωνούντα σ’ αυτή την Αίθουσα. Επίσης, θα έπρεπε να γνωρίζετε ότι σε ένα μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό αποτελούσαν προτεραιότητες της προηγούμενης Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Το ζήτημα δεν είναι οι θέσεις μας ή οι προτεραιότητες όπως τις βάζουμε κάθε φορά και όπως τις εξαγγέλλουμε από το Βήμα του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Είναι ο τρόπος με τον οποίο αυτές οι προτεραιότητες γίνονται πράξη και υλοποιούνται.
Θα έλεγα ότι αν θέλετε να πετύχετε –εκτιμώ ότι είναι στις φιλοδοξίες σας αφού έχετε ένα σοβαρό προφίλ όπως είδα από την προηγούμενη κοινοβουλευτική σας θητεία- θα πρέπει όχι απλά και μόνο να εστιάσετε στο πώς παρουσιάζονται όλα αυτά τα ζητήματα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά στο πώς θα τα κάνετε πράξη, γιατί φαίνεται καθαρά πως σε μια διαχρονική πορεία του πολιτικού μας συστήματος υπήρξε μια πολύ σοβαρή αδυναμία όλα αυτά τα οποία εκτιμούσαμε ως προτεραιότητες και θα θέταμε ως ζητήματα κορυφής ή εν πάση περιπτώσει, επιθυμούσαμε να τα υλοποιήσουμε, αδυνατούσαμε να τα κάνουμε πράξη. Εκεί ακριβώς είναι το ζήτημα. Εγώ δεν μένω στη διαφορετική πολιτική προσέγγιση που θέσατε. Προφανώς είναι δικαίωμα κάθε πολίτη η παροχή υπηρεσιών υγείας από το κράτος και από την άλλη πλευρά είναι καθήκον του κράτους να δώσει υπηρεσίες υγείας στους πολίτες.
Το θέμα είναι ότι όλα αυτά δεν τα κάναμε στο βαθμό που έπρεπε, ικανοποιητικά στο παρελθόν και εκτιμώ ότι και οι πρώτες μέρες δεν δείχνουν ότι θα αλλάξουν τα πράγματα.
Βεβαίως, κυρίαρχο θέμα της επικαιρότητας είναι το νέο εμβόλιο. Εδώ η άποψή μου είναι θα έπρεπε να είχατε επιμείνει στο προηγούμενο σχέδιο δράσης το οποίο είχε εκπονηθεί και παρουσιαστεί και νομίζω ότι, αν μένατε ακριβώς σε αυτή τη λογική, θα είχατε καταφέρει να παρουσιάσετε μια καλύτερη εικόνα απέναντι στην κοινωνία.
Ξέρετε πώς σκέφτονται σήμερα οι Έλληνες πολίτες; Είναι ασφαλές το εμβόλιο; Πρέπει να το κάνουμε; Είναι όντως τα πράγματα έτσι όπως μας τα παρουσιάζουν; Εγώ προσωπικά έχω κάνει το εμβόλιο. Αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα, πέραν όμως αυτού κανείς πρέπει να δώσει μια πολύ σαφή κατεύθυνση στην κοινωνία μια και ακούγεται ότι περίπου στα Χριστούγεννα η πανδημία θα κορυφωθεί και στην Ελλάδα.
Είμαστε υποχρεωμένοι μέσα από το ρόλο μας ως πολιτικοί, εσείς πολύ περισσότερο ως Υπουργός Υγείας να δώσετε μια πολύ σαφή εικόνα και μια πολύ σαφή κατεύθυνση προς όλη την ελληνική κοινωνία σχετικά με το τι πρέπει να κάνει, χωρίς αμφιβολίες, χωρίς ερωτηματικά, χωρίς να σκέφτεται ο καθένας τι πρόκειται να συμβεί ενδεχομένως ως πρόβλημα ή επιπλοκή, αν θα εμβολιαστεί την επόμενη μέρα.
Βεβαίως, όλα αυτά επαναλαμβάνω είναι ζητήματα τα οποία έπρεπε να είχατε προλάβει, έπρεπε να τα είχατε αντιμετωπίσει μ’ έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Η άποψή μου είναι ότι τις πρώτες πενήντα μέρες ουσιαστικά υπάρχει μια στασιμότητα σ’ όλο το χώρο της υγείας και το λέω –επαναλαμβάνω- χωρίς να υπάρχει διάθεση μομφής στο πρόσωπό σας.
Η σπουδή του να παραιτηθούν οι διοικήσεις των νοσοκομείων τις πρώτες τρεις μέρες της θητείας σας, εμένα προσωπικά με άφησε με πάρα πολλά ερωτηματικά. Δηλαδή πρέπει κανείς να εκτιμήσει ότι ακόμη και το σύστημα υγείας –ουσιαστικά ένα μέρος της κρατικής λειτουργίας- είναι στη λογική της συνέχειας του κράτους.
Βεβαίως δεν έγινε τίποτα από τότε μέχρι σήμερα –αυτή είναι η αλήθεια- αλλά το να μπαίνουν ερωτηματικά σε διοικήσεις νοσοκομείων, οι οποίες πρέπει να αποδείξουν τη συνέχεια του ρόλου τους και του έργου τους στο χώρο της υγείας, αντιλαμβάνεστε ότι δεν συμβάλλει σε καμία περίπτωση σ’ αυτή την κατεύθυνση.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Κατηγορούσατε την προηγούμενη Κυβέρνηση και την προηγούμενη ηγεσία του Υπουργείου Υγείας ότι όλη η προσπάθεια που έκανε ήταν άκρως επικοινωνιακή, χωρίς κανένα έργο. Θα σας συμβουλεύσω με όλη μου την καλή διάθεση να μην συνεχίσετε και εσείς αυτή την προσπάθεια, διότι η εκτίμησή μου –τουλάχιστον από τις πρώτες μέρες- είναι ότι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο προσπαθείτε να καλύψετε το συγκεκριμένο πρόβλημα που υπάρχει στο χώρο της υγείας.
Επαναλαμβάνω ότι το λέω με όλη μου την καλή πρόθεση. Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι στις πενήντα μέρες λύνονται όλα τα προβλήματα της χώρας ή όλα τα προβλήματα στο χώρο της υγείας, αντίθετα πιστεύω ότι χρειάζεται μια πολύ μεγάλη προσπάθεια γιατί η υγεία –και κλείνω με αυτό, κύριε Πρόεδρε- είναι κάτι το οποίο προφανώς δεν έχει χρώμα, προφανώς έπρεπε να υπάρχει μια εθνική πολιτική για την υγεία, όπως και για άλλα ζητήματα.
Το λέμε, το ξαναλέμε, δυστυχώς όμως δεν κινούμαστε προς αυτή την κατεύθυνση. Είμαστε εδώ ωστόσο, μέσα από το θεσμικό μας ρόλο να ελέγξουμε όλα αυτά που γίνονται, όλα αυτά που αποφασίζονται και όλα αυτά που ενδεχομένως, ως παραλείψεις ή κακές επιλογές, χαρακτηρίζουν τις πράξεις σας.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Τσιάρα.
Ο κύκλος των γιατρών ολοκληρώνεται με τον συνάδελφο κ. Κιλτίδη, Μακεδόνα.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΙΛΤΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Οι δημοσιογράφοι είναι μετά…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Μετά θα σας αναλάβουμε…
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΙΛΤΙΔΗΣ: Οφείλω να επαναλάβω, κάτι το οποίο κατέθεσα και στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων, που είχαμε τη χαρά να κάνουμε την πρώτη συζήτηση, την ενημερωτική αν το θέλετε, γύρω από το θέμα της νέας γρίπης, το ότι εύχομαι το καλύτερο στις δυο κυρίες Υπουργούς.
Μας αφοπλίζει εν μέρει η Κυβέρνηση έχοντας απέναντί μας δυο κυρίες, πιστεύω όμως ότι και αυτή η επερώτηση –ελέχθη και από τον πρώτο επερωτώντα, τον κ. Γιαννόπουλο- δεν έγινε με την επικριτική διάσταση, την οποία έχει η ύψιστη διαδικασία από την πλευρά της Αντιπολιτεύσεως.
Δεν θα δευτερολογήσω, κύριε Πρόεδρε, γιατί δεν υπάρχει, όπως είπα, το αντικείμενο του διαλόγου που πιθανόν μπορεί να αναπτυχθεί σ’ αυτή την Αίθουσα, εφόσον δεν υπάρχει και υποφερτό έργο που να έχει παραχθεί από τη νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου.
Οφείλουμε όμως να θέσουμε τη νέα πολιτική ηγεσία ενώπιον των ευθυνών της, κατά τη θεσμική διαδικασία και κατά τους θεσμικούς ρόλους στους οποίους μας έταξε ο ελληνικός λαός.
Θα σας έλεγα, κυρία Υπουργέ, ότι τουλάχιστον τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια –και το καταθέτω αυτό και ως πολιτικός και ως υγειονομικός- υπάρχει μία διακομματική όχι απλώς συναίνεση, όχι απλώς κοινή πορεία των υγειονομικών, αλλά ένα ταυτόσημο συμπέρασμα σ’ ολόκληρο τον υγειονομικό κόσμο –ιατρικό, νοσηλευτικό- γύρω από το τι πρέπει να γίνει τελικά στην Υγεία, στο σύστημά μας σ’ αυτό τον τόπο. Και λέει κάτι πολύ απλό: Ο κρατικός τομέας να λειτουργήσει παραγωγικά, αυτό που λέμε με κίνητρα, με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, και ο ιδιωτικός, μη συκοφαντούμενος, να εποπτευθεί αποτελεσματικά. Αυτή είναι η πρώτη κοινή διαπίστωση όλων των υγειονομικών πλέον: το κράτος να παράγει υπηρεσίες υγείας και ο ιδιωτικός τομέας ισότιμα, μη συκοφαντούμενος, να εποπτεύεται αυστηρά. Αυτή νομίζω ότι είναι η κοινή συνιστώσα όλων μας.
Από την άλλη πλευρά ο κρατικός τομέας χειμάζεται, δοκιμάζεται γιατί και ο ιατρικός κόσμος δεν έτυχε αυτής της φροντίδος. Κάποτε σ’ αυτή την Αίθουσα εδώ, με τον ακαδημαϊκό κ. Στεφανή, Υπουργό τότε, μίλησα με απόγνωση. Θυμάμαι ότι ήταν προεκλογική περίοδος του 2004. Και καταθέτει τότε εκείνο το ολιγοσέλιδο σχέδιο νόμου για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα. Και ως άνθρωπος της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας που οραματίστηκα, ονειρεύτηκα κι άλλαξα ακόμη και την ειδικότητά μου και από τη Δερματολογία πήγα στην Οικογενειακή Γενική Ιατρική, ένιωσα την προδοσία των είκοσι ετών από την ελληνική Πολιτεία και του είπα αυτό που λίγο πολύ είπε και ο κ. Γιακουμάτος, αλλά που είναι και κοινή διαπίστωση, ότι δηλαδή δεν είναι δυνατόν μετά από τόσα χρόνια να επανερχόμαστε εν μέρει και όχι στην ολοκλήρωση της προτάσεώς μας για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα.
Λέω, λοιπόν, ότι ο κρατικός τομέας χειμάζεται και δοκιμάζεται -είναι κοινή διαπίστωση κι αυτή- ιδίως δε το νοσηλευτικό προσωπικό, όχι μόνο κατά την επάρκειά του κατά τη στελέχωση των κρατικών Υπηρεσιών, αλλά και ως προς το ότι έχει απαξιωθεί. Δεν είναι δυνατόν να ανέβει το επίπεδο παροχής κρατικών υπηρεσιών Υγείας με το νοσηλευτικό προσωπικό έτσι καθηλωμένο και ταπεινωμένο. Οι γιατροί κατακτήσαμε από τον Ιπποκράτη, αν θέλετε, την κοινωνική καταξίωση και εξ αντικειμένου. Είναι ανάγκη πάση θυσία να δείτε το ζήτημα. Έγιναν βήματα τότε, επί Νικήτα Κακλαμάνη, με τη συγκρότηση του επιστημονικού, εργασιακού σωματείου τους. Έγιναν και άλλα βήματα. Νομίζω ότι πρέπει να προσανατολιστείτε προς τα εκεί.
Μία άλλη τρίτη διαπίστωση έχει να κάνει με το ποια είναι η προτεραιότητα αυτή τη στιγμή στο υγειονομικό σύστημα της χώρας. Και είναι ξεκάθαρο ότι είναι η επείγουσα Ιατρική, οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και η προνοσοκομειακή και μετανοσοκομειακή φροντίδα. Βάλτε αυτές τις προτεραιότητες. Η Επείγουσα Ιατρική, οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και η προνοσοκομειακή και μετανοσοκομειακή φροντίδα είναι το ζητούμενο αυτή τη στιγμή στο υγειονομικό μας σύστημα.
Και φθάνω στο ζήτημα που απασχολεί αυτή τη στιγμή την ελληνική κοινωνία κι έχει να κάνει με τη νέα γρίπη. Σας θύμισα στην Επιτροπή το οικονομικό κόστος που υπάρχει γύρω απ’ αυτό το ζήτημα. Προφανώς κανείς δεν λέει να μην ξοδευτούν χρήματα για την Υγεία και την πρόληψη. Εδώ όμως υπάρχει συγκριμένη στρεβλή συμπεριφορά και είπα τότε ότι αυτή είναι διακομματική. Δεν είναι δυνατόν να καταπατώνται βασικές υγειονομικές αρχές σ’ αυτόν τον τόπο.
Πρώτον, για τις ευπαθείς ομάδες, ξεκάθαρες κουβέντες.
Ποια είναι η κλινική έκφραση της νέας γρίπης σε υγιή πληθυσμό; Να μας το πουν υπεύθυνα. Είναι η συνήθης και μάλιστα ηπιότερη.
Επομένως, ευπαθείς ομάδες –κατά την επιδημιολογική διάσταση- ναι, καθολικός εμβολιασμός. Ομάδες στόχος; Καθολικός εμβολιασμός. Όμως, δεν είναι δυνατόν να τρομοκρατείται μια ολόκληρη ελληνική κοινωνία και –αν το θέλετε- να φθάνει το κόστος σε δυσθεώρητα ύψη και κατόπιν να απολογούμαστε για τα 200 ή 300 εκατομμύρια που τόσο ανάγκη τα έχει αυτός ο λαός και αυτός ο τόπος.
Εδώ χρειάζεται επιτήρηση επιδημιολογική. Ξαναζωντανέψτε τις υπηρεσίες των διευθύνσεων υγιεινής των νομαρχιών. Συστρατευτείτε με τα κέντρα υγείας και τις νοσοκομειακές μονάδες, με ό,τι υπάρχει και να κάνουν επιδημιολογική επιτήρηση. Πού παρατηρείται πρόβλημα; Απομόνωση. Δεν χρειάζεται πάντοτε το έξοδο του εμβολίου κατά τέτοιο μαζικό τρόπο, όπως εμφανίστηκε στην ελληνική κοινωνία. Έτσι, θα έχετε συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Τέλος, θα έλεγα να μην δούμε τα φαινόμενα που είδαμε και επί Κυβερνήσεως της Νέας Δημοκρατίας του 2004. Επιτέλους, κι εσείς κυβερνήστε. Αυτή είναι η εντολή του ελληνικού λαού που σας εδόθη κι εμείς οφείλουμε να ελέγξουμε αυτό που εσείς θα κάνετε κυβερνώντας.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ευχαριστούμε τον κ. Κιλτίδη.
Τελικά δεν αφοπλιστήκατε από το female gender, κύριε Κιλτίδη.
Ακολουθεί ο κ. Αργύρης Ντινόπουλος, ο κ. Καντερές και εν συνεχεία ο κ. Κοντογιάννης.
Ορίστε, κύριε Ντινόπουλε, έχετε το λόγο για πέντε λεπτά.
ΑΡΓΥΡΙΟΣ ΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ: Βέβαια, μετά τους γιατρούς, εμείς οι δημοσιογράφοι θα πούμε πιο γενικά πράγματα ξεκινώντας από τις καλύτερες ευχές για επιτυχία και στις δύο κυρίες και να συμπληρώσουμε ότι χαιρόμαστε που και στο Υπουργείο Υγείας υπάρχει άρωμα γυναικών.
Βεβαίως, πρέπει να πούμε ότι η υγεία είναι από τα πιο ευαίσθητα θέματα, κυρία Υπουργέ και πρέπει να επισημάνω ότι εδώ πέρα θα κριθούν και πολλά, όσον αφορά στην επιτυχία ή όχι μιας κυβέρνησης.
Ασφαλώς, καλό είναι εμείς να τα συζητάμε στην Αίθουσα του Κοινοβουλίου όλα τα προβλήματα της υγείας, το ερώτημα όμως είναι τι γίνεται σε πολύ μικρή απόσταση από αυτή εδώ την Αίθουσα, όπου βρίσκονται τα μεγάλα νοσοκομεία.
Εκεί πέρα –φαντάζομαι θα το γνωρίζετε κι εσείς- αν πάμε μια βόλτα, θα δούμε πράγματα, τα οποία δεν περιποιούν τιμή γενικότερα στο πολιτικό σύστημα, το οποίο διαχρονικά –θα έλεγα- δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ελληνικής κοινωνίας για υγεία για όλους και κατ’ επέκταση για δωρεάν υγεία, δεδομένου ότι πάρα πολλοί συμπολίτες μας καταφεύγουν τελικά στα ιατρικά κέντρα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Όσον αφορά στον ιό της γρίπης, θα έλεγα ότι αυτή η δυσπιστία η οποία υπάρχει γενικότερα στον πληθυσμό –ξέρετε, θα σας πω κι εγώ ο ίδιος, αναρωτιέμαι να κάνω ή να μην κάνω εμβόλιο στο γιο μου που είναι δεκαέξι, δεκαεπτά χρονών- και παρά τις προσπάθειες που πρέπει να πούμε ότι έχει κάνει το Υπουργείο, οφείλεται στο γεγονός ότι γενικότερα η ελληνική κοινωνία δυσπιστεί ως προς την αποτελεσματικότητα του πολιτικού συστήματος να εξασφαλίσει πράγματι αξιοπρεπή ιατρική περίθαλψη.
Θα συμπλήρωνα μάλιστα, επειδή αναφέρθηκαν και από τους προλαλήσαντες τα διαρθρωτικά προβλήματα των νοσοκομείων, ότι πριν λίγο καιρό είχε περιπέσει στην αντίληψή μου μια έρευνα που είχε γίνει προσφάτως και η οποία αναφερόταν κυρίως στη συνταγογραφία, η οποία γίνεται μέσα από τα νοσοκομεία.
Κύριοι συνάδελφοι, κάποιοι ειδικοί διαπίστωσαν ότι σύμφωνα με τις συνταγές, οι οποίες εγγράφονταν στα νοσοκομεία, έπρεπε στην Ελλάδα να έχουμε έναν πληθυσμό περίπου είκοσι εκατομμυρίων κατοίκων! Νομίζω ότι εδώ πέρα θα πρέπει να δοθεί και η μεγάλη μάχη και από την καινούργια πολιτική υγεσία του Υπουργείου Υγείας, έτσι ώστε επιτέλους να μπει μια τάξη στα νοσοκομεία.
Επίσης, θα έλεγα ότι ο Έλληνας, κυρία Υπουργέ, χρειάζεται να αποκτήσει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη σε αυτό το σύστημα υγείας. Πρέπει δηλαδή να τον πείσουμε –και δεν είναι εύκολο αυτό και εδώ πέρα βεβαίως θα έχετε τη συμπαράστασή μας- ότι όταν διαβαίνει την πόρτα ενός νοσοκομείου, θα μπορέσει να έχει μια ιατρική περίθαλψη, η οποία θα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του, οι οποίες εδώ οφείλουμε να πούμε ότι σε πολλές περιπτώσεις είναι αυξημένες και ίσως κατά μία έννοια και εντός εισαγωγικών «υπερβολικές».
Επειδή προ ημερών είχαμε ακούσει και σε αυτή την Αίθουσα, αλλά και από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τις αρμόδιες ηγεσίες του Υπουργείου Οικονομικών –το οποίο βεβαίως είναι και το Υπουργείο το οποίο κρατάει το πουγκί- αλλά ξέρουμε και τις προσπάθειες οι οποίες γίνονται για τη πάταξη της φοροδιαφυγής, αναρωτιέμαι πώς θα πείσουμε τον Έλληνα ότι πρέπει να είναι συνεπής φορολογούμενος και ότι θα πρέπει πράγματι να μην καταβάλει την οποιαδήποτε προσπάθεια ώστε να διαφύγει από τους φορολογικούς ελέγχους, όταν ο ίδιος ο Έλληνας πολίτης γνωρίζει πως το πρωί θα πάει στην Εφορία για να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του, αλλά το μεσημέρι ή το απόγευμα ή το βράδυ, όταν θα χρειαστεί μία ιατρική φροντίδα, θα πρέπει να πάει σε ένα νοσοκομείο να ταλαιπωρηθεί, πιθανώς να χρειαστεί να καταβάλει και χρήματα κάτω από το τραπέζι, χειρουργικό ή μη, έτσι ώστε να τύχει μιας στοιχειώδους ιατρικής περίθαλψης.
Συνοπτικά θα ήθελα να σας πω κλείνοντας ότι νομίζω πως σε αυτό τον τομέα της υγείας θα κριθούν πάρα πολλά για την Κυβέρνηση. Βεβαίως εμείς ευχόμεθα να είναι επιτυχής η θητεία σας. Από την άλλη μεριά όμως, είμαστε υποχρεωμένοι όλα όσα γίνονται και δεν είναι προς τη σωστή κατεύθυνση να τα επισημαίνουμε μέσα σε αυτήν εδώ την Αίθουσα.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαϊτσης Αποστολάτος): Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Ντινόπουλο.
Ο κ. Νικόλαος Καντερές έχει το λόγο για τρία λεπτά, ΜΕΤΕΟλεπτα!
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΝΤΕΡΕΣ: Κύριε Πρόεδρε, ευχαριστώ, αλλά δεν καταλαβαίνω αυτή τη διαφοροποίηση.
Μάλιστα να αρχίσω και με την επιστημονική μου ιδιότητα, μια και ετέθη ένα ερώτημα. Αυτό το σάγμα καλοκαιρίας που υπάρχει για το δεύτερο δεκαπενθήμερο είναι σπάνιο φαινόμενο και βοηθάει αναμφίβολα στο μεγάλο θέμα το οποίο θα συζητήσουμε. Ο καιρός, όμως, αλλάζει την άλλη εβδομάδα, περιμένουμε να κάνουμε και εμείς τις εκλογές της Κυριακής και βέβαια ο χειμώνας είναι ακόμα μπροστά. Μαζί με τις ευχές στην ηγεσία του Υπουργείου, δυστυχώς θέλω να πω ότι τους έχει τύχει ένα πολύ μεγάλο θέμα μπροστά τους.
Κυρία Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ερώτηση που καταθέσαμε από καιρού με τους συναδέλφους Βουλευτές, αφορά τις προτεραιότητες και τις δράσεις του προγράμματος των εκατό ημερών της νέας Κυβέρνησης στο χώρο της υγείας.
Εμένα θα μου επιτρέψετε να επικεντρωθώ σε δύο σημεία, που κρίνω ότι είναι εξαιρετικά επίκαιρα και οφείλω να εστιάσω. Αναφέρομαι αφενός στο παιγνίδι εκφοβισμού που γίνεται για τη νέα γρίπη και αφετέρου σε ό,τι αφορά τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, όπου πρέπει να εξακριβώσουμε εάν είμαστε έτοιμοι ή όχι να αντιμετωπίσουμε τυχόν αυξημένες ανάγκες κλινών.
Ξεκινώ από τη γρίπη Η1Ν1. Όλοι μας γνωρίζουμε ότι η αντιμετώπιση της νέας γρίπης είναι το νούμερο ένα ζητούμενο της δημόσιας υγείας σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο φόβος για έξαρση της πανδημίας είναι μεγάλος. Στην προσπάθειά μας να διαφυλάξουμε τους πολίτες προχωρήσαμε, όπως και οι υπόλοιπες κυβερνήσεις του κόσμου σε μεγάλες παραγγελίες εμβολίων κατά του ιού της γρίπης.
Τρεις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες παρασκευάζουν το εμβόλιο. Δυστυχώς, όμως –και μεταφέρω γνώμες ειδικών- οι φαρμακοβιομηχανίες δεν έχουν πείσει ότι το εμβόλιο είναι αβλαβές για την υγεία. Στις μεγαλύτερες και εγκυρότερες εφημερίδες της Ευρώπης διαβάζουμε για τις συνεχιζόμενες αντιδράσεις ιατρών και ειδικών απέναντι στους εμβολιασμούς. Προχθές ο Καναδάς απέσυρε ολόκληρη παρτίδα εμβολίων μετά την εμφάνιση σοβαρών αλλεργικών αντιδράσεων σε υγιείς πολίτες.
Εδώ στην Ελλάδα η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών πρότεινε το πάγωμα της παραγγελίας δύο εκατομμυρίων δόσεων του εμβολίου με το αιτιολογικό ότι δεν υπάρχουν επαρκείς μελέτες για τη χρήση και την ασφάλεια του συγκεκριμένου σκευάσματος.
Κυρία Υπουργέ, ο κόσμος έχει πανικοβληθεί. Το πρωί μας λέτε ότι το εμβόλιο είναι ασφαλές και το βράδυ ακούμε στις ειδήσεις ότι ο Καναδάς το αποσύρει. Δεν παίζει ρόλο εάν εγώ ή εσείς συμμερίζεστε την επιφυλακτικότητα που εκφράζεται για την ασφάλεια του εμβολίου. Αυτό που παίζει ουσιαστικό ρόλο είναι ότι δημιουργείται αίσθημα ανασφάλειας και σύγχυσης στους πολίτες.
Μία επιπλέον παρατήρηση πάνω σε αυτό. Η σύγχυση ενισχύεται ακόμα περισσότερο, όταν οι αρχικές εκτιμήσεις για το εύρος της πανδημίας αναθεωρούνται συνεχώς προς τα κάτω. Σε πολλά κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι υγειονομικές αρχές έχουν μειώσει δραστικά τον εκτιμώμενο αριθμό ανθρώπων που θα υποκύψουν στο νέο ιό. Συγκεκριμένα στη Μεγάλη Βρετανία οι εκτιμήσεις ξεκίνησαν για εξήντα πέντε χιλιάδες θύματα, ενώ σήμερα οι αρχές μας ενημερώνουν ότι ο αριθμός δεν θα ξεπεράσει τα χίλια άτομα.
Ρωτάμε, λοιπόν, κυρία Υπουργέ: Εμείς εδώ τι κάνουμε; Οι αριθμοί για την Ελλάδα ποιοι είναι τελικά; Έχουμε κατ’ αρχήν αριθμούς; Έχουμε αναθεωρήσει τις προβλέψεις μας; Το ρωτάμε αυτό, διότι απλά κανείς δεν φαίνεται να έχει πλήρη εικόνα.
Παραγγείλαμε εκατομμύρια εμβόλια. Θα εμβολιαστεί ο κόσμος; Με τις εγκύους τι γίνεται; Έχουμε συνεχώς ένα μπρος-πίσω, αντί για σαφή και ξεκάθαρα λόγια για την ανάγκη εμβολιασμού των εγκύων; Τελικά έπεισε το «ναι».
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Δύο λεπτά, κύριε Πρόεδρε, για να ολοκληρώσω.
Χρειάζεται περισσότερη υπευθυνότητα ο χειρισμός όλου αυτού του θέματος. Δεν αρκεί να βγαίνετε στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα και να λέτε στον κόσμο ότι είναι ανάγκη να εμβολιαστεί. Πρέπει να τον πείσετε με επιχειρήματα και στοιχεία, ώστε να υπάρξει από πλευράς των πολιτών η απαραίτητη εμπιστοσύνη. Και αυτό θα γίνει μόνο από τους ειδικούς γιατρούς.
Έρχομαι στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Πού βρισκόμαστε; Ρωτώ, δεδομένου ότι η φύση της νόσου και ιδιαίτερα των πνευμονικών επιπλοκών θα απαιτήσει ενδεχομένως την παραμονή μεγάλου αριθμού ασθενών σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Υπάρχει σχέδιο ενεργοποίησης των υπαρχόντων, πλην κλειδωμένων ΜΕΘ λόγω των ελλείψεων του προσωπικού;
Σας ακούσαμε να λέτε για την επάνδρωση των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας και την αξιοποίηση περίπου 95 από τις 150 ενεργές κλίνες που υπάρχουν σήμερα. Πού και πότε, όμως, θα βρείτε το εξειδικευμένο προσωπικό που απαιτείται;
Επίσης, ένα εξαιρετικά σοβαρό ζήτημα αφορά την πιθανή έλλειψη Μονάδων για τις ανάγκες των παιδιών. Γνωρίζουμε όλοι ότι με τη νέα γρίπη, το 21% των θανάτων αφορά άτομα ηλικίας κάτω των 14 ετών. Με λίγα λόγια, η χώρα μας είναι πιθανόν να αντιμετωπίσει οξύ πρόβλημα έλλειψης παιδικών ΜΕΘ, σε περίπτωση έξαρσης της γρίπης. Ποιος είναι σε θέση να μας απαντήσει πόσες παιδιατρικές κλινικές ΜΕΘ λειτουργούν σήμερα και σε ποια νοσοκομεία;
Κύριε Πρόεδρε, θα πω μόνο ένα τελευταίο λόγο για την περιοχή της Ανατολικής Αττικής, όπου δυστυχώς δεν υπάρχει νοσοκομείο, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι αυτής της μεγάλης περιοχής να αναγκάζονται να μετακινηθούν προς το κέντρο. Είναι ευκαιρία να εξετάσουμε ξανά όλοι το θέμα της Ανατολικής Αττικής, μιας περιοχής που αναπτύσσεται συνεχώς, αν θέλετε άναρχα, αλλά το νοσοκομείο, της είναι οπωσδήποτε απαραίτητο. Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Καντερέ.
Με τον κ. Γεώργιο Κοντογιάννη κλείνει ο κύκλος των ομιλητών στις πρωτολογίες.
Ορίστε, κύριε Κοντογιάννη, έχετε το λόγο για τρία λεπτά.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βρισκόμαστε σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο με την πανδημία της νέας γρίπης να δοκιμάζει τις αντοχές του συστήματος υγείας της χώρας μας.
Η νέα Κυβέρνηση μοιάζει να έχει χάσει ήδη ένα σημαντικό έρεισμα. Την εμπιστοσύνη των πολιτών. Αυτό που συμβαίνει είναι πρωτοφανές και εδώ υπάρχει τεράστια ευθύνη της Κυβέρνησης. Καθημερινά, μέσα από τις τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα, τον Τύπο, μέλη της επιστημονικής κοινότητας διασταυρώνουν δημοσίως τα ξίφη τους, αναφορικά με την επικινδυνότητα ή μη του εμβολίου, με αποτέλεσμα ο λαός να βρίσκεται σε σύγχυση.
Τις επιφυλάξεις των πολιτών έρχεται να επιτείνει το γεγονός ότι η πλειονότητα των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού δεν έχει προχωρήσει στον εμβολιασμό. Είναι χαρακτηριστικό πως στην εκλογική μου περιφέρεια, στην Ηλεία, με στοιχεία προχθεσινά, μόλις 347 άτομα έχουν εμβολιασθεί στα τρία μεγάλα νοσοκομεία, του Πύργου, της Αμαλιάδας και των Κρεστένων.
Πέρα από το ζήτημα του εμβολιασμού, το άλλο κρίσιμο σημείο βρίσκεται στην έλλειψη αριθμού κλινών στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και στις κενές θέσεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Είναι απαραίτητο να ληφθούν ταχύτατα αποφάσεις και να γίνουν άμεσες προσλήψεις. Υπάρχουν τεράστια κενά, τα οποία στην παρούσα φάση μπορούν να αποβούν μοιραία για τη λειτουργία του συστήματος.
Θα αναφερθώ και πάλι στην Ηλεία, δίνοντάς σας ως χαρακτηριστικό παράδειγμα πως αυτή τη στιγμή στο Νοσοκομείο του Πύργου υπηρετούν μόλις τρεις παθολόγοι και παρά τις επιπλέον υπερωρίες τις οποίες πραγματοποιούν, το Νοσοκομείο παραμένει χωρίς εφημερεύοντα γιατρό 14 ημέρες το μήνα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτό που προέχει αυτή τη στιγμή δεν είναι, όμως, η κριτική στην απελθούσα κυβέρνηση, αλλά τα έργα. Γιατί στην υγεία δεν μετρούν οι κομματικές κορώνες, αλλά το αποτέλεσμα που πρέπει να λειτουργεί πάντα προς όφελος των πολιτών. Μέχρι στιγμής, όμως, βλέπουμε το αντίθετο. Λόγια μεγάλα και όχι αποτελεσματικότητα. Ήδη διαφαίνεται πως το πρόγραμμα των 100 πρώτων ημερών, για το οποίο προεκλογικά είχατε δεσμευτεί, δεν θα υλοποιηθεί, παρά μόνο σε ελάχιστα σημεία.
Επειδή, όμως, ο τομέας της υγείας είναι σημαντικός και επειδή βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια κρίση, που όμοια της δεν έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια, σας καλώ να προχωρήσετε άμεσα στη λήψη των μέτρων που θα βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της κρίσιμης αυτής κατάστασης και θα συμβάλλουν στο να αισθανθούν και πάλι οι πολίτες ασφαλείς.
Και επειδή ως παράταξη πιστεύουμε ότι στον τομέα της υγείας δεν πρέπει να γίνεται αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση, γνωρίζετε ότι όποιες θετικές αποφάσεις λάβετε, θα τις στηρίξουμε. Δεν θα ανεχθούμε όμως ολιγωρίες, κομματισμό και αποφάσεις που αφορούν συμφέροντα που νέμονται το χώρο της υγείας και όχι το λαό.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Κοντογιάννη.
Η κυρία Υπουργός Υγείας έχει το λόγο για είκοσι λεπτά.
ΜΑΡΙΛΙΖΑ ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, χαίρομαι που έχουμε αυτή την ευκαιρία. Και θέλω να ευχαριστήσω τους συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι μας δίνουν την ευκαιρία να μπορέσουμε να κάνουμε μία αποτίμηση των πρώτων 47 ημερών της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο χώρο της υγείας.
Ευχαριστούμε πολύ για τις ευχές που θεωρούμε ότι είναι καλόπιστες, όπως και οι σκέψεις και οι παρατηρήσεις. Επίσης, οφείλω να πω ότι όσον αφορά στην κατάσταση που περιγράψατε –και έτσι είναι ακριβώς όπως τα είπατε- στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας και συνολικά στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, είναι φανερό ότι από την πλευρά σας έγινε μία γενναία αυτοκριτική όσον αφορά τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν τα τελευταία πεντέμισι χρόνια από τη δική σας Κυβέρνηση.
Όμως, θα είδατε ότι από την ημέρα που αναλάβαμε μαζί με τη συνάδελφο Υφυπουργό Φώφη Γεννηματά την ευθύνη του Υπουργείου Υγείας, έχουμε αποφύγει να κάνουμε μία μικροκομματική προσέγγιση στα θέματα της υγείας. Αυτό όχι γιατί υπάρχει ταύτιση φυσικά μ’ αυτήν την τόσο δύσκολη κατάσταση που έχουμε παραλάβει ή γιατί δεν αναδεικνύουμε τις υπαρκτές και σημαντικές διαφορές μας στις πολιτικές της υγείας, αλλά επειδή ακριβώς κληθήκαμε από την πρώτη ημέρα να διαχειριστούμε με αίσθημα ευθύνης τις ανάγκες της αντιμετώπισης της πανδημίας της νέας γρίπης.
Αυτό που επικράτησε στη δική μας αντίληψη δεν ήταν η εύκολη κριτική ούτε η απαξίωση, αλλά το να μπορέσουμε να κάνουμε εκείνες τις απαραίτητες αλλαγές και τομές στο σχεδιασμό, αλλά πάνω απ’ όλα να κοιτάξουμε τη δημόσια υγεία και το δημόσιο συμφέρον.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω πραγματικά και απ’ αυτό το Βήμα για άλλη μία φορά να επαναλάβω με αίσθημα ευθύνης ότι για το ΠΑ.ΣΟ.Κ., για την Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που πριν από σαράντα επτά ημέρες πήρε μία ισχυρή λαϊκή εντολή, για τον Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, η υπόθεση του κοινωνικού κράτους και η υπόθεση της υγείας που είναι στην καρδιά του κοινωνικού κράτους, δεν είναι απλώς μία προγραμματική προτεραιότητα, αλλά μία ουσιαστική κυβερνητική δέσμευση.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Α΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΙΩΤΗΣ)
Και θα σας πούμε ότι το πρώτο δείγμα γραφής το έχουμε δώσει σ’ αυτές τις σαράντα επτά ημέρες και θα το αναπτύξουμε, αλλά φυσικά δεν εξαντλείται η πολιτική μας και οι πρωτοβουλίες μας.
Ποια κατάσταση έχουμε παραλάβει; Οι συνάδελφοι που μίλησαν ήδη παρουσίασαν την κατάσταση όσον αφορά στις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και κυρίως νοσηλευτικό προσωπικό, στα κλειστά κρεβάτια των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας ή την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας –εκεί πρέπει να ομολογήσουμε προκειμένου να είμαστε δίκαιοι ότι είναι και πιο διαχρονικό το πρόβλημα και δεν περιορίζεται μόνο στα τελευταία χρόνια- η οποία είναι αποσπασματική ανάμεσα στα Κέντρα Υγείας του ΕΣΥ και τα ασφαλιστικά ταμεία και πάνω απ’ όλα μία κυριολεκτικά «μαύρη τρύπα» όσον αφορά το χρέος των νοσοκομείων.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τις διαπιστώσεις από τα στοιχεία των υπηρεσιών του Υπουργείου Υγείας –για τις οποίες πρέπει να σας πω από τα χαρτιά των υπηρεσιών ότι ήταν και προεκλογικές στις υπηρεσίες του Υπουργείου Υγείας και τώρα επικαιροποιούνται γιατί υπήρχαν κάποιες ασάφειες και κάποια τρέχοντα στοιχεία που έπρεπε να επικαιροποιηθούν- το χρέος των νοσοκομείων, το οποίο σας θυμίζω ότι είχε ρυθμιστεί το 2004 –άρα, αυτό το χρέος δημιουργήθηκε από την αρχή του 2005 μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου του 2009 και θα σας δώσω τα στοιχεία- αγγίζει και ξεπερνά τα 6,6 δισεκατομμύρια ευρώ.
Αυτά, λοιπόν, είναι στοιχεία διαπιστωμένα και προεκλογικά. Και αυτό το λέμε για να ξέρουμε από πού ξεκινάμε στο χώρο της υγείας και για να μπορούμε καλόπιστα να προχωράμε μπροστά, γιατί πιστεύω ότι όλοι θέλουμε να προχωρήσουμε μπροστά.
Και απ’ αυτά τα 6,6 δισεκατομμύρια ευρώ, τα 2,7 δισεκατομμύρια είναι χρέη των ασφαλιστικών ταμείων –επειδή τέθηκε το θέμα από τους συναδέλφους- στα δημόσια νοσοκομεία. Βέβαια, ξέρουμε πολύ καλά –και το έχετε πει και εσείς σε διάφορες ευκαιρίες- ότι το σύστημα προμηθειών, όπως θεσμοθετήθηκε από το 2007 και μετά, στην ουσία δεν λειτούργησε. Ξέρετε για την περίφημη Επιτροπή Προμηθειών Υγείας. Η εξαίρεση ήταν ο κανόνας δυστυχώς και εγώ θα πω, χωρίς να θέλω να θίξω κανέναν ότι όταν έχουμε αυτές τις «γκρίζες ζώνες», όταν υποχρεούνται τα νοσοκομεία προκειμένου να εφοδιαστούν με τα απαραίτητα πολλές φορές να αγγίζουν το όριο της παρατυπίας, χωρίς να κατηγορήσω για προθέσεις, βλέπουμε να γίνεται και αυτή η εστία η οποία είναι από παρατυπία μέχρι κυκλώματα τα οποία λυμαίνονται το χώρο. Αναφερθήκαμε και πριν για το φάρμακο και δεν θέλω να επαναλάβω.
Επίσης βέβαια, υπήρχε και παντελής απουσία αξιόπιστων στοιχείων πάνω στα οποία θα μπορούσαμε να βασιστούμε.
Όσον αφορά, δηλαδή, το ότι υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις προσωπικού και ότι είναι δέσμευση δική μας να προχωρήσουμε γρήγορα τις προσλήψεις –και θα αναφερθώ και αναλυτικά και ξέρω ότι και εσείς μας παροτρύνατε προς αυτήν την κατεύθυνση- θα ήθελα να μοιραστώ κάτι μαζί σας.
Γνωρίζετε ότι όταν ζητήσαμε να έχουμε τα ακριβή στατιστικά στοιχεία όσον αφορά το πόσοι γιατροί –και κάθε κατηγορία γιατρών, μόνιμοι, επικουρικοί- και πόσοι νοσηλευτές υπάρχουν επιτέλους αυτή τη στιγμή σε κάθε νοσοκομείο της χώρας – για να δούμε, τέλος πάντων, ποια είναι η κατάσταση βάσει της οποίας φάνηκε ότι θα υλοποιηθεί η ειλημμένη δέσμευση για τις προσλήψεις στο δύσκολο Προϋπολογισμό του 2010- δεν υπήρχε στο Υπουργείο ολοκληρωμένη στατιστική κατάσταση και ότι η μόνη στατιστική κατάσταση που μας έφεραν λήγει το 2005;
Αυτά τα λέω, διότι αυτά είναι σοβαρά θέματα. Αυτά τα λέω, διότι εμείς πιστεύουμε και επενδύουμε στη δημόσια υγεία. Μάλιστα, είδατε ότι σ’ αυτόν το δύσκολο Προϋπολογισμό υπάρχει αύξηση στα κονδύλια της υγείας και ότι ερχόμαστε να εφαρμόσουμε όλες αυτές τις δεσμεύσεις.
Ταυτόχρονα, όμως, η υγεία δεν πρέπει να είναι ένα πιθάρι χωρίς πάτο, στο οποίο πηγαίνουν τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου χωρίς να πιάνουν τόπο. ¶ρα, λοιπόν και αυτή είναι μία πολύ μεγάλη μας προτεραιότητα.
Ας δούμε, λοιπόν, επιγραμματικά τις προτεραιότητες που θέσαμε σ’ αυτές τις πρώτες σαράντα πέντε μέρες, ενώ θα αναφερθώ στη συνέχεια στην πανδημία, διότι τέθηκαν πάρα πολλά θέματα.
Πρώτη προτεραιότητα είναι να μπορέσουμε να εξυγιάνουμε το χώρο και να έχουμε μία βάση εκκίνησης, ώστε να μπορούμε να επενδύσουμε πραγματικά στην υγεία, να μπορέσουμε να δώσουμε «δύναμη» σ’ αυτό το απαξιωμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας και να μπορέσουμε να το αναστηλώσουμε πριν αρχίσει να εφαρμόζεται μία νέα πνοή. ¶ρα, λοιπόν, έπρεπε να βρούμε μία λύση για τα χρέη.
Σε πλήρη συνεργασία, λοιπόν, με το συνάδελφο κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου συγκροτήσαμε τα δύο Υπουργεία μία κοινή Επιτροπή με τους γενικούς μας γραμματείς, με υπηρεσιακούς παράγοντες και εμπειρογνώμονες, προκειμένου μέχρι το τέλος του χρόνου να υπάρξει η συγκεκριμένη ρύθμιση, ο διακανονισμός -με μία σημαντική, φυσικά, έκπτωση η οποία θα επιδιωχθεί, όπως γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις- προκειμένου να φύγει αυτός ο βραχνάς.
Ξέρετε ότι για το Λαϊκό, αγαπητέ συνάδελφε, κύριε Γιαννόπουλε, έπρεπε πριν από λίγες μέρες να κάνουμε παρέμβαση στην ίδια την Εθνική Τράπεζα, γιατί επρόκειτο να γίνει επίσχεση όσον αφορά τη μισθοδοσία του Λαϊκού; Αυτά, όπως καταλαβαίνετε και για να μιλάμε με ειλικρίνεια, δεν είναι αποτελέσματα των τελευταίων σαράντα πέντε ημερών.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Ήταν λάθος…(δεν ακούστηκε)
ΜΑΡΙΛΙΖΑ ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Κάναμε, λοιπόν, αυτήν την παρέμβαση και τώρα λέμε να ρυθμίσουμε το χρέος. Όμως, δεν αρκεί να το ρυθμίσουμε, κάτι που αποτελεί ειλημμένη μας δέσμευση.
Και στο σημείο αυτό, θέλω να ευχαριστήσω και το συνάδελφο Υπουργό Οικονομικών, ο οποίος από την πρώτη ημέρα έχει σταθεί κοντά μας σε όλα τα θέματα της υγείας, γιατί αυτή είναι η εντολή του Πρωθυπουργού.
Το δεύτερο θέμα ήταν η αλλαγή του συστήματος προμηθειών. Αν δεν αλλάξουμε το σύστημα προμηθειών, μετά από μερικούς μήνες ή μετά από ένα χρόνο θα βρεθούμε εμείς στη δύσκολη θέση να είμαστε ξανά εδώ και τότε πραγματικά να μας ασκείτε κριτική για το ότι θα έχει δημιουργηθεί ένα νέο χρέος.
¶ρα, απαιτείται ριζική τομή. Απαιτείται να υπάρξει μία αποκέντρωση, αλλά ταυτόχρονα και μία ηλεκτρονικοποίηση του συστήματος με ανοιχτούς διαγωνισμούς, με διαφάνεια. Θα πρέπει επιτέλους να υπάρξει ολοκλήρωση του διπλογραφικού συστήματος στα νοσοκομεία και συμβατότητα στο σύστημα. Διότι ανακαλύψαμε ότι, δυστυχώς, τα νοσοκομεία σε όλη τη χώρα και οι διάφορες Δ.Υ.ΠΕ. έχουν ασύμβατα συστήματα μεταξύ τους, συστήματα που δεν επιτρέπουν τον ουσιαστικό έλεγχο και την εποπτεία.
Και βέβαια, απαιτείται και ριζική τομή στο φάρμακο. Είπαμε και πριν στην ερώτηση του συναδέλφου κ. Παπακωνσταντίνου ότι και εκεί χρειάζεται να υπάρξει μία ριζική τομή για να μειωθούν οι δαπάνες όχι εις βάρος του πολίτη, του ασφαλισμένου, αλλά να μειωθούν οι δαπάνες για το νοικοκυριό, για τα ασφαλιστικά ταμεία, για τα δημόσια νοσοκομεία.
Ταυτόχρονα, ξέρετε -γιατί αυτή η διάταξη ήδη συζητήθηκε στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων και την Τρίτη έρχεται στη Βουλή το νομοσχέδιο- ότι μπορέσαμε να αντιμετωπίσουμε και να λύσουμε σ’ αυτές τις σαράντα πέντε μέρες το «γόρδιο δεσμό» των περίφημων εφημεριών των γιατρών. Αντιμετωπίσαμε, δηλαδή, μία κατάσταση την οποία κληρονομήσαμε, μία κατάσταση που επί μήνες έχει δημιουργήσει παντού ένα τεράστιο πρόβλημα σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας.
Και εκεί πέρα είναι σαφές ότι υπήρχε και νομικό πρόβλημα, το οποίο δεν αντιμετωπίστηκε και το οποίο εμείς κληρονομήσαμε. Με το «καλή μέρα σας» στο Υπουργείο που πήγαμε, ήταν το πρώτο θέμα που μας ήρθε για να αντιμετωπίσουμε. Όλα τα περιφερειακά νοσοκομεία ήταν σε απεργίες. Και ξέρουν οι συνάδελφοι από την περιφέρεια -γιατί εκεί οι εφημερίες δεν φτάνουν για να πληρωθούν- ότι ήταν μία δύσκολη κατάσταση.
Επιπλέον, είχαμε και την υποχρέωση -η οποία είχε αναληφθεί και έπρεπε να υλοποιηθεί, αλλά δεν είχε γίνει η ρύθμιση- να γίνουν επιπλέον προσλήψεις γιατρών για να στηριχθεί το σύστημα. Και εδώ πρέπει να σας πω ότι κάναμε αγώνα δρόμου. Και αυτό είναι αποτέλεσμα των πρώτων σαράντα πέντε ημερών!
Και πάλι να ευχαριστήσω τον Υπουργό Οικονομικών που σε μία τόσο δύσκολη συγκυρία μπορέσαμε και συμφωνήσαμε και το λύσαμε αυτό το θέμα. Και έτσι στο πρώτο νομοσχέδιο που ήρθε, είναι συμβολικό, ουσιαστικό και πολιτικά έχει την αξία του ότι υπάρχει το άρθρο 6, η διάταξη μέσα στο νομοσχέδιο που θα συζητηθεί την Τρίτη –και πιστεύω θα έχουμε την υποστήριξη όλων των πτερύγων της Βουλής- όπου το πλαφόν των εφημεριών και των αμοιβών, από 5.150 ευρώ, μπορέσαμε και το πάμε, συνδέοντάς το με το νέο μισθολόγιο των δικαστικών -που ήταν ένα ταμπού, όπως ξέρετε, να γίνει, ήθελε και πολιτικό θάρρος να γίνει αυτή η σύνδεση- στα 6.500 ευρώ. Και πείτε μου εάν σε αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία αυτό δεν είναι τομή και δεν δείχνει αποτελεσματικότητα που μας κατηγορείτε στις πρώτες σαράντα πέντε ημέρες. Και έτσι να μπορέσει να εξομαλυνθεί το σύστημα. Και ταυτόχρονα, προβλέπουμε εξουσιοδοτική διάταξη που πιστεύω ότι θα μας τη δώσετε, σύμφωνα και με όσα έχουν ειπωθεί από όλες τις πτέρυγες της Βουλής, προκειμένου να προχωρήσουμε και σε πρόσληψη χιλίων μονίμων γιατρών στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, πέραν των οργανικών θέσεων που είναι πεπαλαιωμένες και δεν επαρκούν, για να αγγίξουμε τον περίφημο στόχο των δύο χιλιάδων γιατρών και μάλιστα τον ξεπερνάμε λίγο γιατί θα είναι 2.093 τελικά.
Αυτά είναι απτά μέτρα και είναι μέσα σε σαράντα πέντε ημέρες. Εμείς δεν θέλουμε ούτε καμία ευνοϊκή αντιμετώπιση ούτε ανοχή ζητάμε. Ζητάμε απλώς να υπάρξει η αναγνώριση ότι σε αυτό το δύσκολο περιβάλλον που αναλάβαμε μία κυριολεκτικά μαύρη-γκρίζα κατάσταση, μπορούμε με μεθοδικότητα, τα πρώτα δείγματα και για το χρέος και για το φάρμακο και για την πρόσληψη των γιατρών και για τις προσλήψεις του νοσηλευτικού προσωπικού που έχουν προβλεφθεί στον Προϋπολογισμό και όσον αφορά τα θέματα του πλαφόν, να στηρίξουμε το σύστημα. Γιατί, εμείς δεν το κάνουμε απλώς για να στηριχθούν οι γιατροί, όπως κάποιοι είπαν. Γιατί οι γιατροί με πατριωτισμό και οι νοσοκόμοι και όλο το προσωπικό του ΕΣΥ κρατά ζωντανά τα νοσοκομεία. Και να υπάρχει έλεγχος και εποπτεία για τις εφημερίες. Αλλά, πάνω απ’ όλα, για να υπάρξει η δυνατότητα στο σύστημα να λειτουργήσει αποτελεσματικά και να αντιμετωπίσει φυσικά και τις ανάγκες και της πανδημίας, που θα έλθουν τώρα πιο πολύ πάνω σε αυτό το θέμα- και φυσικά των μονάδων εντατικής θεραπείας.
¶ρα, λοιπόν, για να μπούμε στα πιο ειδικά θέματα, είναι σαφές και αυτό το είπαμε ότι στα θέματα της πανδημίας επιλέξαμε μία υπεύθυνη στάση. Μας θέσατε το ερώτημα και πιστεύω καλόπιστα, γιατί αναγκαστήκαμε να κάνουμε κάποιες αλλαγές στο σχεδιασμό. Πρέπει να σας πω ότι η αλλαγή στο σχεδιασμό έγινε για δύο λόγους. Αφενός σε συνεννόηση με το ίδιο το Εθνικό Συμβούλιο Πανδημίας που δεν το αλλάξαμε, είναι το ίδιο που ο προκάτοχός μας Υπουργός της Νέας Δημοκρατίας είχε ορίσει, καίτοι δεν είχαμε λόγο, δεν μας ενδιαφέρει τι είναι ο κάθε επιστήμονας, να είναι επιστήμονες με κύρος μας ενδιαφέρει. Και υπό αυτή την έννοια συνεργαζόμαστε άρτια μαζί τους. ¶ρα, λοιπόν, υπήρχε η αγωνία ότι εάν πάμε σε εμβολιαστικά κέντρα τα οποία θα γίνουν εκ του μηδενός -1500 είχαν προβλεφθεί σε όλη την Ελλάδα- δεν θα υπήρχε η διασφάλιση. Και δεν υπήρχε, πρέπει να σας πω, όταν ζητήσαμε να έχουμε τα στοιχεία, ότι θα υπάρχουν οι έμπειροι γιατροί και οι νοσηλευτές. Εδώ εσείς οι ίδιοι αναδείξατε τη δυσπιστία γύρω από τους εμβολιασμούς, φαντάζεστε να μην υπήρχε και το έμπειρο προσωπικό να αναλάβει αυτή τη διαδικασία; Πέραν δε αυτού του γεγονότος έπρεπε να λύσουμε και την αγωνία που μας έθεσε ο ιατρικός κόσμος και ο κόσμος του ΕΣΥ, τι θα γίνει με τις ασθενείς ομάδες που κατά προτεραιότητα έπρεπε και έχει αρχίσει όπως ξέρετε ο εμβολιασμός τους, άνθρωποι με υποκείμενη νόσο, οι οποίοι έχουν σχέση θεραπείας με τα νοσοκομεία. Και πώς θα κουβαλούσαμε αυτούς τους ανθρώπους, να τους βγάλουμε από τα νοσοκομεία, να τους τρέχουμε σε εμβολιαστικά κέντρα, σε σχολεία σαν να είναι εκλογικό κέντρο; Δεν είναι έτσι. Δεν γινόταν να γίνει αυτό. Έπρεπε να γίνει μια στροφή ώστε να αξιοποιηθεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Κατ’ αρχήν τα νοσοκομεία, όσον αφορά το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και τους ασθενείς με υποκείμενη νόσο που έχουν σχέση με το νοσοκομείο, για να έχουν τον θεράποντα γιατρό, να μην έχουμε τίποτε προβλήματα. Και αφετέρου βάλαμε στο σύστημα όλα τα κέντρα υγείας που είχαν τη δυνατότητα και βάλαμε και στο σύστημα –αυτό είχε προβλεφθεί για να είμαι δίκαιη- και τα ιατρεία του ΙΚΑ που αφορούν τον μισό πληθυσμό της χώρας και έχουν μεγάλη εμπειρία.
Ο δεύτερος λόγος που έγινε η αλλαγή του σχεδίου και εδώ θέλω να είμαι ειλικρινής και το έχουμε πει πολύ απαλά μέχρι σήμερα, γιατί επιμένω, δεν θέλω να κάνουμε μικροκομματική.
Μας είχαν διαβεβαιώσει ότι υπάρχουν τα χρήματα. Γιατί, αγαπητοί συνάδελφοι, ο σχεδιασμός, για να αναπτυχθούν1500 εμβολιαστικά κέντρα, σήμαινε ένα μεγάλο κόστος εξοπλισμού, κάτι που υπάρχει ήδη στα κέντρα υγείας, στο Ι.Κ.Α. και στα νοσοκομεία. Επίσης, σήμαινε και προσλήψεις. Μας είπαν ότι πίσω απ’ αυτόν τον σχεδιασμό υπήρχαν προσλήψεις. Πείτε μου: Έχει ανάγκη ξανά αυτή η χώρα σε αυτήν την περίοδο να πάμε σε προσλήψεις ορισμένων μηνών κάποιου προσωπικού στις νομαρχίες μόνο για τους εμβολιασμούς;
Αγαπητοί συνάδελφοι –σας εκτιμώ και σας σέβομαι, κύριε Γιαννόπουλε και εσάς, κύριε Κιλτίδη, που θέσατε το θέμα- νομίζω πως και εσείς, αν δείτε τα στοιχεία, δεν θα θέλατε ένα πενταπλάσιο κόστος όσον αφορά τους εμβολιασμούς.
Πέραν αυτού, απευθυνθήκαμε στους συναδέλφους του Υπουργείου Εσωτερικών, για να δούμε αν υπάρχουν αυτά τα χρήματα, πριν πάρουμε την τελική μας απόφαση σε συνεργασία με το Εθνικό Συμβούλιο Πανδημίας. Δεν υπήρχαν τα χρήματα αυτά στα κονδύλια των εκτάκτων αναγκών. Εγώ δεν θα κρίνω πού και πώς είχαν δοθεί προεκλογικά. Σημασία, όμως, έχει ότι δεν υπήρχαν. ¶ρα, είχαμε ένα πρόβλημα ουσίας για την ασφάλεια των ασθενών και των ανθρώπων που θα πήγαιναν να εμβολιαστούν και ένα πρόβλημα απόλυτης κάλυψης ανάγκης. Έτσι πήραμε την απόφαση.
Και ακριβώς επειδή θέλουμε να επιβραβεύσουμε το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του Ε.Σ.Υ., που κάνει υπερωρίες και στα νοσοκομεία –γιατί είναι υπαρκτές οι υπερωρίες, αφού κάθε μέρα μέχρι τις 9 το βράδυ κάθονται και εμβολιάζουν- και στα κέντρα υγείας, γι’ αυτό στη διάταξη του άρθρου 6 που έχουμε την άλλη εβδομάδα στο νομοσχέδιο έχουμε και μια τρίτη παράγραφο -γιατί είναι και κάτι στο οποίο είχαμε νομικό κενό- να μπορεί να υπάρχει δυνατότητα υπερωριακής απασχόλησης και κάλυψης πέραν του πλαφόν, για να μη δημιουργήσουμε νέα προβλήματα, όταν το προσωπικό του Ε.Σ.Υ. επιστρατεύεται για εθνικούς λόγους, όπως για πανδημίες, καταστροφές, σεισμούς, πυρκαγιές. Είναι προβλήματα, που, δυστυχώς, η χώρα μας κατά καιρούς τα αντιμετωπίζει.
¶ρα, δεν υπήρχε καμιά άλλη σκοπιμότητα. Η ανάγκη, η επιστημονική άποψη για την ασφάλεια και η κατάσταση που βρήκαμε μας έκανε να αλλάξουμε το σχεδιασμό.
Πώς έχει η κατάσταση μέχρι σήμερα; Πρέπει να σας πω ότι μέχρι χθες το απόγευμα –τα στοιχεία προστίθενται συνεχώς- μέσα σε δέκα μέρες που έχει αρχίσει ο εμβολιασμός είμαστε πάνω από 46 χιλιάδες. Ο ρυθμός που έχουμε κάθε μέρα σε όλη την Ελλάδα πλέον είναι γύρω στις 12 χιλιάδες. Χωρίς να είναι μια αθρόα προσέλευση, είναι, όμως, σχετικά ικανοποιητική. Γιατί βλέπετε ότι μέχρι να τελειώσει η εβδομάδα, που θα φθάσουμε πια στο γενικό πληθυσμό, θα έχουμε αγγίξει τις 100 χιλιάδες. Πρέπει να σας πω ότι και η Ιταλία, που ξεκίνησε νωρίτερα, εκεί περίπου κυμαίνεται. Θα είδατε πόσα προβλήματα υπήρχαν και στο Παρίσι με τα εμβολιαστικά κέντρα.
Σήμερα λειτουργούν 187 εμβολιαστικά κέντρα στα νοσοκομεία όσον αφορά τους ασθενείς με υποκείμενη νόσο, χωρίς, βέβαια, να αρνούνται και σε άλλους πολίτες που πηγαίνουν. Λειτουργούν 114 κέντρα υγείας, 44 ιατρεία του Ι.Κ.Α., 28 κέντρα του Δήμου Αθηναίων. Θέλω εδώ να ευχαριστήσω το Δήμαρχο κ. Κακλαμάνη, που συνέβαλε καθοριστικά στην προσπάθεια, καθώς και το Δήμαρχο Αμαρουσίου, που έχει δώσει ένα εμβολιαστικό κέντρο. Σταδιακά απ’ αυτό το Σαββατοκύριακο μπαίνουν και νομαρχιακά εμβολιαστικά κέντρα για το γενικό πληθυσμό, που θα λειτουργούν τα σαββατοκύριακα –επικουρικά, όμως, πλέον- με έξοδα των νομαρχιών, που μπορούν να τα συντηρήσουν.
Τέθηκε από το συνάδελφο κ. Κιλτίδη ένα θέμα όσον αφορά το κόστος και τις παραγγελίες των εμβολίων. Πρέπει να είμαστε σαφείς εδώ και να πούμε ότι αυτή η διαπραγμάτευση και αυτές οι συμβάσεις, όπως ξέρετε, δεν έγιναν από την Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Εμείς βρήκαμε τις συμβάσεις αυτές στο γραφείο μας, όταν φθάσαμε. Θα επανέλθω, βέβαια, και στη δευτερολογία όσον αφορά αυτό.
Να αποσαφηνίσω, επίσης, ότι ναι μεν έχουν παραγγελθεί αυτή τη στιγμή και 16 εκατομμύρια δόσεις εμβολίων από τρεις εταιρείες, αλλά και αυτές οι εταιρείες, σύμφωνα με τις συμβάσεις που είχαν υπογραφεί, δεν τα έφεραν μία και έξω, για να απαντήσω κιόλας γιατί ο εμβολιασμός μπήκε με ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. ¶ρχισαν να παραλαμβάνονται με μικρές δόσεις από το Σεπτέμβρη, αλλά ο μεγάλος όγκος άρχισε να έρχεται από τα μέσα Οκτωβρίου και μετά, για να είμαστε αυτή τη στιγμή σε ένα σημείο να μπορούμε να πούμε ότι έχουμε γύρω στα 2,5 εκατομμύρια δόσεις τώρα.
Θέλω, όμως, να είμαι και δίκαιη -θα επανέλθω σε αυτό στη δευτερολογία- για να μην αφήσω εντυπώσεις. Όταν έγιναν οι συμβάσεις αυτές, η διεθνής επιστημονική κοινότητα δεν είχε αποσαφηνίσει αν χρειάζονται μία ή δύο δόσεις. Αυτό ξέρετε ότι αποσαφηνίστηκε, μόλις πριν από δέκα μέρες. Για να τα λέμε όλα.
Ενδεχομένως να υπήρχε μια υπερβολή στη δεύτερη παραγγελία που έγινε δυο μέρες πριν τις εκλογές για οκτώ εκατομμύρια δόσεις. Επιμένω, όμως, ότι αποσαφηνίστηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας μόλις πριν δέκα μέρες ότι χρειάζεται μια δόση. Κι αυτό οφείλουμε να το έχουμε υπόψη μας. Και καταλαβαίνετε ότι θα αναγνωρίσουμε πως είναι σημαντικό για τη χώρα μας που έχει εμβόλια και επάρκεια αυτή τη στιγμή, καθώς ξέρετε ότι άλλες χώρες έχουν προβλήματα.
Θα επανέλθω, όμως, με περισσότερες λεπτομέρειες γύρω απ’ όλα αυτά τα θέματα στη δευτερολογία μου.
Ευχαριστώ πάρα πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Ευχαριστώ, κυρία Υπουργέ.
Το λόγο έχει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας κ. Πάνος Παναγιωτόπουλος για δώδεκα λεπτά.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα προσθέσω και εγώ τις ευχές μου στις ευχές των συναδέλφων που έλαβαν το λόγο πριν, μια και είναι η πρώτη συνομιλία μας, ανταλλαγή επιχειρημάτων, διατύπωση κριτικής, αλλά θα έλεγα και μια διαδικασία από την οποία μπορεί να προκύψουν και συγκλίσεις. Είναι διαδικασία στην οποία συναντόμεθα για πρώτη φορά με τη νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας.
Εύχομαι η θητεία σας, κυρία Ξενογιαννακοπούλου και κυρία Γεννηματά, να είναι χρήσιμη και ωφέλιμη για τον τόπο.
Η αλήθεια είναι ότι διανύουμε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία και στον τομέα της υγείας, η οποία είναι ένας από τους δύο –ο δεύτερος είναι η παιδεία- πλέον ευαίσθητους δείκτες κοινωνικής ανισότητας.
Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν έκανε θαύματα στον τομέα της υγείας. Προσπάθησε, όμως, και πέτυχε σε πολύ μεγάλο ποσοστό καταστάσεις που παρέλαβε και οι οποίες εκινούντο κάτω από τα επίπεδα του ανεκτού να τις βελτιώσει.
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας όπως το συνέλαβε και το σχεδίασε ο αείμνηστος Γιώργος Γεννηματάς, στην πράξη δεν εφαρμόστηκε ποτέ, σύμφωνα με την έμπνευση και το σχεδιασμό των εμπνευστών του.
Ενώ συνολικά η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας στον τομέα της υγείας κινήθηκε προς τη θετική κατεύθυνση, με λάθη, με παραλείψεις ασφαλώς -αλλά συνολικά η αποτίμηση είναι ότι κινηθήκαμε προς τη θετική κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των θεμάτων υγείας του ελληνικού λαού- δεν τολμήσαμε κάτι, το οποίο έπρεπε να το τολμήσουμε: Να επανασχεδιάσουμε και να επικαιροποιήσουμε το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Ελπίζω, κυρία Ξενογιαννακοπούλου, κυρία Γεννηματά, να το τολμήσετε και να το κάνετε εσείς. Είναι πολύ μεγάλο εγχείρημα και βεβαίως το εγχείρημα αυτό πρέπει να μπει μέσα στη σφαίρα της πρωτοβάθμιας φροντίδας, για να μπορέσουμε συνολικά να δούμε την προσφορά υπηρεσιών υγείας στον ελληνικό λαό και να συμπεριλάβουμε βεβαίως σ’ αυτήν και το θέμα των γιατρών, των κλάδων υγείας των ασφαλιστικών ταμείων στην Ελλάδα.
Όπως ξέρετε η Ελλάδα είναι σχεδόν η μόνη χώρα της Ευρώπης στην οποία στη ναυαρχίδα της κοινωνικής ασφάλισης, που είναι για παράδειγμα το Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων, συνυπάρχουν οι κλάδοι υγείας και οι κλάδοι συντάξεων. Στη Γερμανία. για παράδειγμα, οι κλάδοι αυτοί είναι εντελώς διαχωρισμένοι.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που θα πρέπει να προσέξουμε είναι οι ουσιαστικές κοινωνικές μεταβιβάσεις μέσα από το χώρο της υγείας. Γιατί θεωρώ επιεικώς απαράδεκτο από τους εθνικούς προϋπολογισμούς να βγαίνουν ποταμοί εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων ευρώ, να πηγαίνουν στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και εκεί για λόγους που όλοι γνωρίζουμε -αδυναμία του να εφαρμοστούν οι οικονομίες κλίμακος, σπάταλη, γραφειοκρατία, αρπακτικά και τρωκτικά της υγείας, παιχνίδια με τις προμήθειες- αυτές οι κοινωνικές μεταβιβάσεις, οι οποίες προέρχονται από το υστέρημα του φορολογουμένου, να μην έχουν κοινωνικό αποτέλεσμα.
Αυτή είναι η αλήθεια. Δεν έχουμε το κοινωνικό αποτέλεσμα που αντιστοιχεί στον όγκο αυτών των κοινωνικών μεταβιβάσεων. Και πού οδηγούμαστε; Οδηγούμαστε -και αυτό έχει ξεκινήσει επί των ημερών των κυβερνήσεων Σημίτη- οι ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία να υπερβαίνουν τις δημόσιες δαπάνες για την υγεία. Δηλαδή από τη στιγμή που ο Έλληνας πολίτης διαπιστώνει ότι δεν μπορεί μέσα από το Εθνικό Σύστημα Υγείας, παρόλο που διατίθενται τεράστια κονδύλια από τους εθνικούς προϋπολογισμούς, δηλαδή από τον ελληνικό λαό, δεν μπορεί να βρει την υγειά του, να το πούμε έτσι με απλά λόγια με τη θυμόσοφη γλώσσα της καθημερινότητας του Έλληνα και της Ελληνίδας τι κάνει; Καταφεύγει στον ιδιωτικό τομέα, βάζει το χέρι στην τσέπη και πληρώνει από την τσέπη του αυτά τα οποία χρειάζεται, για να μπορέσει να βρει αυτό που θέλει, να έχει την περίθαλψη τη νοσηλεία, την παρακολούθηση την ιατρική. Πρέπει, λοιπόν, να επανασχεδιάσουμε και σε αυτό θα έχετε την συμπαράστασή μας, με κοινωνική συναίνεση, με δημόσιο διάλογο, με δημόσια διαβούλευση, με σύγκλιση των φορέων, να επανασχεδιάσουμε ένα Εθνικό Σύστημα Υγεία Υγείας προσανατολισμένο στις ανάγκες του 21ου αιώνα. Και όπως ξέρετε είμαι από εκείνους που πιστεύουν και δεν πρόκειται να αποστώ ούτε κατά ένα χιλιοστό από αυτήν την πεποίθησή μου, ότι βεβαίως πρέπει να υπάρχει ιδιωτικός τομέας υγείας. Είμαστε μια ανοιχτή κοινωνία, μια ανοιχτή οικονομία. Αλλά πρωτίστως η παροχή υπηρεσιών υγείας είναι υποχρέωση του κράτους. Η υγεία