P>
Αθήνα 26.8.2009
ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Τηλ 213.16.16.900
Fax 2103246165
ΑΡΙΘΜ. ΠΡΩΤ.: 383
Προς
1.- Πρωθυπουργό της Ελλάδας
κ. Κώστα Καραμανλή
2.- Αρχηγό Αξιωματικής Αντιπολίτευσης
Πρόεδρο ΠΑ.ΣΟ.Κ.
κ. Γιώργο Παπανδρέου
3.- Γεν. Γραμματέα Κ.Κ.Ε.
κα Αλέκα Παπαρήγα
4.- Πρόεδρο Κ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ
κ. Αλέξανδρο Αλαβάνο
5.- Πρόεδρο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ
κ. Αλέξη Τσίπρα
6.- Πρόεδρο ΛΑΟΣ
κ. Γιώργο Καρατζαφέρη
Κύριε Πρόεδρε,
Τα χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθώς και τα νέα που έχουν ανακύψει και ανακύπτουν από την κρίση, οξύνονται.
Η κρίση, ως αποτέλεσμα του νεοφιλελεύθερου μοντέλου της καπιταλιστικής ανάπτυξης, έχει επιπτώσεις στην οικονομία και την κοινωνία και αξιοποιείται για να περιοριστούν ακόμα και να καταργηθούν βασικά δικαιώματα των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Οι υπαίτιοι και οι ευθύνες τους για τη διεθνή καπιταλιστική κρίση, των ευρωπαϊκών και εθνικών απορρυθμίσεων, των ιδιωτικοποιήσεων, των απελευθερώσεων των αγορών από κάθε δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο, έχουν αναδειχθεί με σαφήνεια αλλά παραμένουν στο απυρόβλητο.
Είναι απαράδεκτο μετά και την κρίση να εφαρμόζονται πολιτικές και μέτρα που οδήγησαν στην κρίση.
Η εμμονή των ασκούμενων κυβερνητικών πολιτικών :
§ στη διαρκή υποβάθμιση των δημοσίων αγαθών (υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση) με την υποχρηματοδότηση, υποστελέχωση, οργανωτική και λειτουργική υποβάθμιση,
§ την αύξουσα και εντεινόμενη υποχώρηση : έχει αρνητικές επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο του βιοτικού επιπέδου, των εισοδημάτων, της πλήρους και ασφαλούς εργασίας (ελαστικές και άτυπες μορφές, απολύσεις, μείωση μισθών και σκληρή λιτότητα), εκπορεύουν κρίση, αυξάνουν τις ανισότητες και δεν οδηγούν σε έξοδο από την κρίση ή κοινωνική πρόοδο.
Η εξέλιξη της κρίσης το επόμενο διάστημα με δημοσιονομική μορφή και μείωση του όγκου των οικονομικών συναλλαγών, απειλεί (πολύ περισσότερο στις περιπτώσεις που προϋπήρχαν προβλήματα αντίστοιχης μορφής), τα πλήγματα και η αποδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής να μετατραπούν σε αποσυνθέσεις.
Κύριε Πρόεδρε,
Βασικός στόχος των εκτιμήσεων, των διεκδικήσεων και των προτάσεών μας είναι να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι την κρίση, αλλά εκείνοι που τη δημιούργησαν και κερδοσκοπούν. Δυστυχώς όμως διαπιστώνουμε ότι, οι πολιτικές που ασκήθηκαν και ασκούνται μεταβιβάζουν το κόστος της κρίσης στα λαϊκά στρώματα, με την περικοπή και κατάργηση βασικών δικαιωμάτων.
Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. είχε καταθέσει στη ΔΕΘ του 2008 ένα πλαίσιο εκτιμήσεων, προτάσεων, διεκδικήσεων, που παραμένει επίκαιρο και κρίνουμε αναγκαίο να το επαναφέρουμε ως αναπόσπαστο μέρος του υπομνήματός μας για τη ΔΕΘ του 2009.
Ειδικότερα για τα προβλήματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων του Δημοσίου, επικαιροποιούμε, επισημαίνουμε, διεκδικούμε :
Στο διάστημα από τη Δ.Ε.Θ. του 2008 έως τη Δ.Ε.Θ. του 2009 εμφανίστηκαν νέα προβλήματα, με ένταση και με οξύτητα:
Ø Η πολιτική λιτότητας με το πάγωμα των μισθών ή τη χορήγηση βοηθημάτων, την εντεινόμενη απειλή για συνέχεια το 2010 και για μισθολογικές ρυθμίσεις που θα περιορίζουν τα δικαιώματα όλων και ιδιαίτερα των νέων, προκειμένου να «περιοριστούν» οι δαπάνες. Είναι αποκαλυπτικό ότι ενώ η Κυβέρνηση έχει αναγνωρίσει και εξαγγείλει την αναγκαιότητα ενός νέου μισθολογίου για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, η πολιτική που ακολουθεί κινείται σε διαφορετική κατεύθυνση.
Ø Η πρωτόγνωρη αδυναμία και εμπλοκή στην καταβολή του εφάπαξ με αποτέλεσμα να συνεχίζεται η υποβάθμιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και να οδηγείται σε αδιέξοδο και διάλυση το ΤΠΔΥ. Απαιτείται άμεσα κρατική επιχορήγηση του Ταμείου αντί του δανεισμού. Πολύ περισσότερο όταν το ποσό που είναι αναγκαίο είναι κατά πολύ υποδεέστερο του 1 δις300 εκ.
ευρώ που η διαχρονική κρατική πολιτική σε βάρος του Ταμείου Πρόνοιας, στοίχισε σύμφωνα με υπολογισμούς του ίδιου του Ταμείου.Ø Η παραπαίουσα κατάσταση του ΟΠΑΔ. Η απουσία των αναγκαίων πόρων και οι επαναλαμβανόμενες καταγγελίες συμβάσεων γιατρών και φαρμακοποιών.
Ø Η απόφαση του ΔΕΚ που με πρόσχημα την ισότητα στα όρια ηλικίας ανδρών και γυναικών επιχειρεί την ανατροπή του χαρακτήρα του ισχύοντος συστήματος ασφάλισης, συνταξιοδότησης από κοινωνικό σε επαγγελματικό. Μια πρωτοφανής επίθεση, όπως και στην Ιταλία, για την ακύρωση της δημόσιας μορφής συνταξιοδοτικών συστημάτων, όταν έχει γίνει γνωστό ότι στα δημόσια συστήματα οι εισφορές και οι δαπάνες κατευθύνονται ή επιστρέφουν στο Κράτος και την οικονομία, λειτουργούν ως ένας από τους πιο σταθερούς συντελεστές της κοινωνικής συνοχής.
Ø Η ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ και Δημοσίων Υπηρεσιών, ακόμη και βασικών δημόσιων αγαθών π.χ. νερό, έχουν ακόμη πιο αρνητικές επιπτώσεις και επιβάρυνση στο βιοτικό επίπεδο.
Ø Οι ελαστικές μορφές εργασιακών σχέσεων (όλων των μορφών συμβάσεις και συμβασιούχοι) και η ανασφάλιστη εργασία (stage) που τείνουν να προσεγγίσουν το 20% με πρωταγωνιστή την Κυβέρνηση και πρωταθλητή την Αυτοδιοίκηση.
Ο προϋπολογισμός του 2010, που ήδη καταρτίζεται, καθώς και το νέο σχέδιο «διαρθρωτικών» μέτρων προς την Ε.Ε. για τη δημοσιονομική και οικονομική πορεία της χώρας (Οκτώβριος 2009), είναι εξαιρετικά κρίσιμοι και κομβικοί σταθμοί για το μέλλον των εργαζομένων, των δικαιωμάτων, της κοινωνικής συνοχής.
Το συνδικαλιστικό κίνημα με αποφασιστικό τρόπο διεκδικεί την ανάπτυξη σε αρχές, δεσμεύσεις και στόχους, υπεύθυνων και επιτεύξιμων λύσεων, πολιτικών , με κοινωνικό στίγμα :
§ Διεκδικούμε προϋπολογισμό και σχέδιο προστασίας και ανάκαμψης από την οικονομική κρίση με επίκεντρο την αναβάθμιση των δημοσίων υπηρεσιών, των δημοσίων επενδύσεων και των δημοσίων υποδομών.
§ Διεκδικούμε τη συνταξιοδοτική ασφάλεια και την προστασία των Ταμείων. Απαιτείται σχέδιο αποκατάστασης των αποθεματικών αξιών των Ταμείων σε λογικό χρόνο καθώς και τη λήψη μέτρων για την ενίσχυση της επάρκειάς τους προκειμένου να καλυφθούν οι τρέχουσες και οι μεσομακροπρόθεσμες, ορατές υποχρεώσεις τους καθώς και οι αναγκαίες αλλαγές στην πολιτική εργασιακών σχέσεων, αφού επηρεάζουν το επίπεδο εισροών προς την κοινωνική ασφάλιση.
Ειδικότερα για τα άλλα προβλήματα των εργαζομένων στο Δημόσιο:
ü Διεκδικούμε ένα νέο και ενιαίο μισθολόγιο για παλαιούς και νέους, την υλοποίηση της πρωθυπουργικής δέσμευσης και την εφαρμογή της, με ενσωμάτωση επιδομάτων, υψηλό βασικό μισθό (1.350 €), αξιοκρατικές εσωτερικές και εξωτερικές σχέσεις διαχρονικής εξέλιξης. Είμαστε ριζικά αντίθετοι στη διαίρεση παλαιών και νέων που αυξάνει τις ανισότητες και το μισθολογικό χάσμα τόσο ανάμεσα σε τομείς και κλάδους, όσο και ανάμεσα στους εργαζόμενους είτε είναι παλαιοί, είτε νέοι.
ü Διεκδικούμε διπλασιασμό των κοινωνικών επιδομάτων, που εδώ και πλέον των 10 ετών είναι καθηλωμένα.
ü Διεκδικούμε κάλυψη των πάγιων αναγκών στο Δημόσιο μόνο με μόνιμο προσωπικό. Μια και ενιαία σχέση εργασίας, μόνιμη δημοσίου δικαίου. Είμαστε ριζικά αντίθετοι στην προωθούμενη ρύθμιση για την εξέλιξη των ιδιωτικού δικαίου με τρόπο που διασπά και συστηματοποιεί τη διάσπαση της εργασιακής σχέσης στο δημόσιο, της συνοχής και της σύγχρονης οργάνωσης των υπηρεσιών. Ζητήσαμε ήδη με δημόσιο τρόπο, αλλά και στην κοινοβουλευτική διαδικασία της αρμόδιας επιτροπής, ζητάμε και τώρα την απόσυρση της ρύθμισης προκειμένου να εισαχθεί ολοκληρωμένη διάταξη για τη μονιμοποίησή τους. Με τις επιλογές της Κυβέρνησης παραμένουν οι μισθολογικές διαιρέσεις, συνεχίζουν να επιβαρύνονται τα Ταμεία (όπως και η πανσπερμία των ελαστικών μορφών και το νέο, διογκωμένο φαινόμενο συμβασιούχων) θα οδηγηθούμε ακόμη σε προσφυγές και ενδωυπηρεσιακές εντάσεις και θα υπάρξουν αρνητικές επιπτώσεις στη συνοχή, την οργάνωση και την εύρυθμη και ποιοτική λειτουργία των υπηρεσιών. Οι συνεχείς καταχρηστικές πρακτικές παρήγαγαν νέες γενιές συμβασιούχων γι’ αυτό θεωρούμε αναγκαία την προώθηση νομοθετικών μέτρων μετατροπής των συμβάσεών τους σε μόνιμες (για όσους καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες) και κατάργηση του θεσμού των εκτάκτων. Η μερική αντιμετώπιση και οι συνεχείς προσλήψεις συμβασιούχων αποτελεί απαράδεκτη πρακτική, που καταργεί το ΑΣΕΠ και κάθε έννοια διαφάνειας, αξιοκρατίας στις προσλήψεις στο Δημόσιο.
ü Διεκδικούμε την εφαρμογή του θεσμού των ΒΑΕ στο Δημόσιο, θεωρούμε απαράδεκτο τον αποκλεισμό της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. από τις σχετικές διαδικασίες, κάτι που επιλέχθηκε προκειμένου η κατάτμηση του θεσμού και η συρρίκνωσή του να είναι χωρίς ισχυρό και ενωτικό αντίλογο, απόκρουση από το συνδικαλιστικό κίνημα.
ü Η απόφαση του ΔΕΚ που ακυρώνει τον κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή και να υλοποιηθεί. Είναι απαραίτητο να εξαντληθεί κάθε χρονικό περιθώριο διαπραγμάτευσης, δεδομένου ότι στην παρούσα περίοδο δεν υφίσταται και κανένα θέμα προστίμου (που κάποιοι επισείουν). Σε κάθε περίπτωση η Κυβέρνηση να κινηθεί στην κατεύθυνση της διόρθωσης με την ενίσχυση των κοινωνικών χαρακτηριστικών του συστήματος.
Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. θεωρεί ότι σε μια περίοδο πρωτοφανούς αστάθειας η υπεύθυνη πολιτική και κοινωνική στάση υπαγορεύει να ενταθούν οι προσπάθειες και να στραφούν οι πολιτικές προς την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχή. Διεκδικούμε :
1. Μια σαφή και καθαρή πολιτική βούληση, δημόσιες και συλλογικές συμφωνίες, προς την άμεση και ριζική αναστροφή των δημόσιων πολιτικών ελέγχου των τιμών και της ακρίβειας, δίκαιο φορολογικό σύστημα, απομάκρυνσης από το κοκτέιλ μισθολογικής πολιτικής και πολιτικής στις εργασιακές σχέσεις, όπου οι χαμηλοί βασικοί μισθοί και οι ελαστικές σχέσεις παράγουν φτωχούς, μερικά ή καθόλου ασφαλισμένους εργαζόμενους, δημιουργούν φτωχή χρηματοδότηση για την ασφάλιση, οδηγούν σε φτωχούς συνταξιούχους και φτωχή οικονομία για την κοινωνία και τη χώρα. Η κρίση αυτό το έχει καταστήσει αντιληπτό και δεν χρειάζεται ειδική χημεία επιχειρημάτων για να αποδειχτεί.
2. Σήμερα απαιτείται πολιτική φραγμών απέναντι στο κεφάλαιο που υπερασπίζεται στενά και σκληρά τα κέρδη του. Να τεθούν σε κίνηση σοβαρές προσπάθειες και παρεμβάσεις για την προστασία των θέσεων εργασίας, την ποιότητα των εργασιακών σχέσεων, την υποστήριξη της κοινωνικής ασφάλισης, του υγειονομικού συστήματος, των δημόσιων και κοινωνικών υπηρεσιών, παροχών.
3. Ταυτόχρονα χρειάζεται ο τερματισμός των πελατειακών και λαφυραγωγικών πρακτικών. Απαιτείται Δημόσια Διοίκηση και Υπηρεσίες που να μπορούν, να θέτουν κανόνες να ελέγχουν την εφαρμογή τους.
Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. καλεί την Κυβέρνηση, τώρα που ολοκληρώνεται η κατάρτιση του νέου προϋπολογισμού, να αναπροσανατολίσει τις πολιτικές της.
Κύριε Πρόεδρε,
Σήμερα στη συνείδηση του λαού και της κοινωνίας η συνέχεια συρρίκνωσης των δικαιωμάτων και των εγγυήσεων για την εργασία, το μισθό, τη σύνταξη, την κοινωνική προοπτική, το περιβάλλον, προβάλλει ως η αυλαία ενός έργου αδιέξοδων για τους εργαζόμενους και την κοινωνία πολιτικών.
Είναι επείγουσα η ανάγκη δημιουργίας ενός νέου οικονομικού και κοινωνικού υποδείγματος στην αρχή της αλληλεγγύης, της αξίας της εργασίας, της προοδευτικής και δίκαιης φορολογίας, της ποιότητας της δημοκρατίας και του περιβάλλοντος ζωής.
Κύριε Πρόεδρε,
Με επίκεντρο τη ΔΕΘ του 2009 διεκδικούμε πολιτική με αντίκρισμα στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των ανέργων.
Οι κυβερνητικές ή άλλες πολιτικές που είναι αποκομμένες από την αντιμετώπιση των υπαρκτών προβλημάτων, τον καθημερινό βίο, θα δυναμώνουν την αγωνιστική στάση και διεκδίκηση γιατί οι συλλογικές ανάγκες, οι συλλογικοί αγώνες, η κοινωνία δεν είναι παρένθεση στην πολιτική ατζέντα αλλά η δύναμη ελπίδας για τις εξελίξεις, για την έξοδο από την κρίση.
Για την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΣ