Μεγάλα ηθικά διλήμματα προκύπτουν στη συνταγογράφηση των ακριβών καινοτόμων φαρμάκων. Μερικά εξ αυτών μπορεί να είναι σωτήρια για τη ζωή των ασθενών, αρκετά όμως προσφέρουν μικρό ή μηδαμινό όφελος σε σχέση με παλαιότερα δοκιμασμένα σκευάσματα χαμηλού κόστους.
Με δεδομένη τη στενότητα πόρων του ΕΟΠΥΥ είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να απορροφηθούν τα διαθέσιμα κονδύλια σε ακριβά φάρμακα και να προκύψει αδυναμία αποζημίωσης σε φθηνές θεραπείες, οι οποίες αφορούν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.
Η χρυσή τομή μπορεί να επιτευχθεί με την αξιολόγηση των σκευασμάτων σε σχέση με παλαιότερα δοκιμασμένα σκευάσματα και τη θέσπιση συνταγογραφικών οδηγιών από επιτροπές που περιλαμβάνουν στη σύνθεσή τους ειδικευμένους γιατρούς.
Όταν συμβαίνει να υπάρχουν αυτές οι επιτροπές, πλην όμως ορισμένοι αξιοποιούν το βήμα των συνεδρίων για να διαμαρτυρηθούν σε υψηλούς τόνους πλειοδοτώντας υπέρ συγκεκριμένων σκευασμάτων, τότε κάτι συμβαίνει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας.