Η χτεσινή δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου ήταν αφιερωμένη στην πολύ διδακτική παραβολή του ασώτου υιού (Λουκ.15,13-32). Η παραβολή ομιλεί για ένα πλούσιο νέο, ο όποιος άσωτα κατασπατάλησε την περιουσία του σε χώρα μακρινή και στο τέλος κατάντησε χοιροβοσκός.
«Καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων1 ὧν ἤσθιον οἷ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ».
Τότε ο άσωτος μετανόησε και επέστρεψε στον πατέρα του, που τον δέχθηκε με άπειρη αγάπη και στοργή και έσφαξε για χάρη του τον μόσχο τον σιτευτό.
♦
Προφανώς η ΠΑΝΔΗΚΙ συγγράφει κείμενα γλυκοκοιτώντας βολικά αυτήν ακριβώς την παραβολή, την οποία φαρισαϊκά φέρνει στα μέτρα της, ώστε ούτε σε μετάνοια να υποβληθεί, αλλά και τον μόσχο να καταβροχθίσει.
Όμως η μεγαθυμία ούτε κρατάει πολύ, ούτε ισχύει για όλους.
Για του λόγου το αληθές ας δουν οι ηγήτορες της ΠΑΝΔΗΚΙ τι επακολουθεί σε επτά μόλις ημέρες.
Αυτοί που προσπέφτουν γονυπετείς στον Πλεύρη, αποτασσόμενοι το σατανά (ΜΕΤΩΠΟ) και συντασσόμενοι με τη Δεξιά του Κυρίου, δε συνειδητοποιούν ότι μετά την Κυριακή του ασώτου ακολουθεί η Κυριακή της Απόκρεω, η οποία κατά τα Ευαγγελικά Αναγνώσματα δεν είναι αφιερωμένη σε καρναβάλια και χορούς, αλλά στη Μέλλουσα Κρίση, με κίνδυνο για τους ίδιους (και τον αφανή ηγέτη τους), αντί συγχωρήσεως να βρεθούν απόβλητοι και αποπομπαίοι. Οι εικόνες της Μέλλουσας Κρίσης, ζωγραφισμένες από τον Μιχαήλ Άγγελο στο παρεκκλήσι της Καπέλα Σιξτίνα, έχουν ένα ανατριχιαστικό μεγαλείο.
Δυστυχώς οι ηγήτορες της ΠΑΝΔΗΚΙ, αυτοί που λιβανίζουν σε κάθε συνάντηση το υπουργείο Υγείας και ξιφουλκούν μετά από κάθε ΔΣ του ΠΙΣ, δε διαθέτουν στη συμπεριφορά τους κανένα ψήγμα μεγαλείου. Περισσότερο από την περίπτωση του ασώτου παραπέμπουν προς εκείνη του Κουταλιανού, που ενόσω βρίσκεται στους καφενέδες «μασάει σίδερα και κάνει το λιοντάρι», αλλά μόλις επιστρέφει σπίτι του και στέκει στην κυρά του μπρος «τρέμει σαν το ψάρι ο φτωχός Κουταλιανός»..
1Ξυλοκέρατα