Η πανδημία λειτούργησε ως μεγεθυντικός φακός σε δεκάδες παθογένειες της κοινωνίας. Κυρίως όμως αποκάλυψε πλευρές της πραγματικότητας που παρέμεναν εκτός οπτικού πεδίου μεγάλης μερίδας ανθρώπων.
Έξοχο παράδειγμα τέτοιας οπτικής είναι η αξία των δημόσιων αγαθών. Ακόμη και εύποροι πολίτες, που πριν την πανδημία απευθύνονταν αποκλειστικά σε ιδιωτικά Νοσηλευτήρια, τώρα εκεί βρήκαν τις πόρτες κλειστές και αναγκάστηκαν σε περίπτωση που νοσούσαν από κορονοϊό να απευθυνθούν σε δημόσια Νοσοκομεία.
Αυτή η σκληρή πραγματικότητα απέδειξε πόσο σαθρό είναι το νεοφιλελεύθερο αφήγημα που εναποθέτει τις ζωές των ανθρώπων στην αυτορρύθμιση και τους κανόνες της αγοράς.
Απέδειξαν ταυτόχρονα πόσο βαθιές είναι οι ρίζες της κοινωνικής αλληλεγγύης και της ανάγκης για ισότητα στα βασικά αγαθά, με πρωταρχικό αυτό της υγείας.
