Ιατρικά απόβλητα εκτός ελέγχου

Ιατρικά απόβλητα εκτός ελέγχου
Της ΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΠΑ -ΣΟΥΛΟΥΝΙΑ

Σε χιλιάδες κοινούς κάδους απορριμμάτων, που βρίσκονται έξω από τα
σπίτια ανύποπτων κατοίκων, εναποτίθενται χωρίς καμία επεξεργασία ιστοί,
υπολείμματα βιολογικού υλικού, ακτινογραφικά υγρά, σφραγίσματα που
περιέχουν υδράργυρο, χειρουργικά μικροεργαλεία, βαμβάκι με αίμα,
αμπούλες αναισθητικού, σύριγγες, νυστέρια, οδοντοστοιχίες και άλλα
επικίνδυνα μολυσματικά απόβλητα.

Αντί να οδηγούνται σε μονάδες αποκομιδής ή ανακύκλωσης και αποτέφρωσης,
απορρίπτονται ελεύθερα, για να καταλήξουν στις χωματερές.

**Η νομοθεσία δεν προβλέπει μέτρα και όρους για τη διαχείριση ιατρικών
αποβλήτων από υγειονομικές μονάδες μικρότερες των 200 τ.μ. ή με
προσωπικό 5 ατόμων. Δηλαδή για το σύνολο των ιδιωτικών ιατρείων. Μόνο
στο νομό Αττικής λειτουργούν πάνω από 23.000 ιατρεία, 7.000
οδοντιατρεία, 4.000 φαρμακεία, που τα απόβλητά τους αποτελούν σημαντική
πηγή μόλυνσης.

**Ο πρόεδρος της οδοντιατρικής ομοσπονδίας Παναγιώτης Αλεξίου μας ενημερώνει ότι οι υγειονομικές υπηρεσίες της χώρας κωφεύουν:

«Δυστυχώς τίποτε δεν λειτουργεί. Στην Ιταλία ένας οδοντίατρος δεν
παίρνει άδεια λειτουργείας ιατρείου, εάν προηγουμένως δεν βρει λύση για
το πού θα καταλήγουν τα μολυσματικά του. Επίσης, στη Γερμανία κάθε
οδοντιατρείο έχει ειδικό κάδο έξω από την έδρα του για να απορρίπτει τα
ΕΙΑ, ο δε δήμος τα παραλαμβάνει και τιμολογεί τον γιατρό βάσει του
βάρους αποβλήτου που παρέλαβε».

**Τα απορρίμματα των ιδιωτικών ιατρείων έχουν υψηλότατη περιεκτικότητα
σε μικρόβια και η μόνη λύση είναι η αποτέφρωση σε ειδικές
εγκαταστάσεις. Είναι γνωστό ότι τα σφραγίσματα περιέχουν υδράργυρο που
είναι τοξικός. Οι «παγίδες υδραργύρου» που υπάρχουν σε πολλά ιατρεία
είναι μία σοβαρή λύση, εάν υπήρχε μονάδα ανακύκλωσης υδραργύρου. Προς
το παρόν ακόμη και αυτοί που συλλέγουν τον υδράργυρο αναγκαστικά τον
πετάνε στην αποχέτευση. Υπολογίζεται ότι η ποσότητα υδραργύρου που
περιέχεται σε μία μόνο έμφραξη είναι ικανή να μολύνει 100.000 λίτρα
πόσιμου νερού.

**Ο όγκος από τα απορρίμματα της Οδοντιατρικής Σχολής Αθηνών, που
συγεντρώνεται στους κάδους έξω από τη σχολή, φτάνει τα 700 λίτρα
ημερησίως! Ο αναπληρωτής καθηγητής οδοντικής χειρουργικής Γιάννης
Τζούτζας τονίζει ότι ο ρυπαίνων πληρώνει. «Η οδοντιατρική σχολή δεν
έχει καμία αντίρρηση να το κάνει, εάν το κόστος βρίσκεται σε λογικά
πλαίσια. Η συνεργασία με τον ενιαίο σύνδεσμο δήμων και κοινοτήτων αλλά
και με ιδιωτικές εταιρείες δεν λειτουργεί, αφού το απαιτούμενο
κοστολόγιο είναι πολύ υψηλό και οι εργονομικές πτυχές είναι ασαφείς για
τη μεθοδολογία αποκομιδής των απορριμμάτων».

**Ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής Κωσταντίνος Λουντέμης
μας είπε ότι η διαχείριση των μολυσματικών απορριμμάτων των φαρμακείων
είναι πρόβλημα: «Προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε και για την
προστασία τη δικιά μας και των πολιτών, ειδικά με τις σύριγγες από
ασθενείς με μεταδοτικές ασθένειες, ηπατίτιδα και AIDS. Χρησιμοποιούμε
τα ειδικά κουτιά, αλλά αντί να αποτεφρώνονται, καταλήγουν στις
χωματερές. Ο κίνδυνος είναι τεράστιος, ειδικά για το προσωπικό των
δήμων».

**Οπως ενημερωθήκαμε από τη Δ/νση Υγειονομικής Μηχανικής και Υγιεινής
Περιβάλλοντος, από το υπουργείο Υγείας έχει προγραμματιστεί η
τροποποίηση και συμπλήρωση της νομοθεσίας ώστε να γίνεται επεξεργασία
με τη χρήση μεθόδων αποστείρωσης (autoclaving).

**Ομως οι αντιρρήσεις για τη μέθοδο είναι αρκετές. Συγκεκριμένα ο
Στάθης Τσιγκρής, οδοντίατρος, επισημαίνει ότι ένα φθηνό αυτόκαυστο
(autoclave) για τα εργαλεία κοστίζει πάνω από 2.000 ευρώ. «Ας
φανταστούμε, λοιπόν, πόσο μπορεί να κοστίζει ένας μικρός αποστειρωτής,
προβλέποντας το περιβαλλοντικό πρόβλημα που μπορεί να προκύψει από τη
διαχείριση των αερίων και υγρών εκπομπών μιας τέτοιας μικρής μονάδας
αποστείρωσης σε ιατρεία. Πουθενά στην Ευρώπη δεν εφαρμόζεται παρόμοια
μέθοδος. Αλλωστε το κόστος λειτουργίας θα έκανε μια τέτοια επένδυση
ακόμη πιο απαγορευτική».