strong>Σας έχει τύχει ποτέ να μπαίνετε σε ένα χώρο, μια αίθουσα και να έχετε την έντονη αίσθηση ότι μπήκατε σε λάθος πόρτα?
Όποιος παρευρέθηκε στην ενημερωτική σύσκεψη του ΠΙΣ την Παρασκευή δεν θα έχει πλέον καμιά απορία για το πως φτάσαμε σε επαναληπτικές εκλογές….. Κανονικότατο ξεκατίνιασμα και με πολύ βαριές εκφράσεις/καταγγελίες ανάμεσα στις δύο παρατάξεις της δεξιάς – οι υπόλοιπες παρατάξεις είπαν απλά τις δικές τους θέσεις και τις άκουσαν κυρίως οι δικοί τους εκλέκτορες.
Ήταν τραγικά αποκαλυπτικό πάντως να ακούς δημόσιες καταγγελίες για κάποιες “παρατυπίες” και μετά να ακούς σαν απάντηση-επιχείρημα, “Έλα μωρέ, πάντα έτσι γινόταν!” ή να μαθαίνεις ότι κάποιοι “ψηφίσαντες” ήταν εκτός Αθηνών (στις προηγούμενες εκλογές) ή και εκτός Ελλάδας. Ή ότι η νοθεία στη σταυροδοσία δεν είχε σημασία “αφού δεν αλλάζει το αποτέλεσμα“… τι κι αν κάποιος “έλαβε” 24 σταυρούς παραπάνω από τους πραγματικούς κι άλλος 11 παραπάνω δεν είχε σημασία, κι αυτά “πάντα γινόντουσαν“! Να συμπεράνουμε συνεπώς ότι η καλπονοθεία και οι εκλογικές παρατυπίες στις εκλογές του ΠΙΣ αποτελούν “εθιμικό δίκαιο” άρα όλα καλά! Ευτυχώς ο σύνεδρος το επανέλαβε (για να το εμπεδώσουμε?) γιατί στην αρχή νόμιζα ότι είχα ακούσει λάθος.
Ούτε σε εκλογές συνοικιακού σωματείου δεν θα περίμενε κανείς τέτοιες συμπεριφορές, πόσο μάλιστα στον ΠΙΣ των επιστημόνων, των μορφωμένων και ανθρώπων με κάποια (υποτίθεται) παιδεία και καλλιέργεια! Φωνές, κραυγές, διακοπές τοποθετήσεων ομιλητών, απ’ όλα τα “ευπρεπή” είχε η σύσκεψη. Ακόμα και μάλλον “περίεργες” απειλές του τύπου “μου δίνεις την άδεια σου να ακουστούν τα όσα μου έλεγες στο τηλέφωνο? Σε έχω καταγράψει!” Κι αυτό μεταξύ αντιμαχόμενων των δύο παρατάξεων της πλειοψηφίας!
Ακούγοντας τα όσα λέγονταν ένιωσα μια βαθιά θλίψη και συνάμα μια έντονη αηδία. Αυτός είναι ο ΠΙΣ που θα διαφυλάττει την αξιοπρέπεια και το κύρος του κλάδου? Τραγικό, στην καλύτερη περίπτωση. Ήταν όμως και διδακτική η παρακολούθηση της σύσκεψης. Διαπίστωσα το πόσο κακός κι επικίνδυνος “σύμβουλος” είναι η μισαλλοδοξία, η βουλιμία και η ιδιοτέλεια. Το πόσο ποταποί μπορεί να είναι οι μηχανισμοί λειτουργίας σε ένα θεσμικό όργανο όταν το κύριο μέλημα κάποιων ασύδοτων είναι η αυτοπροβολή, η δίψα για εξουσία και κυρίως, η πλήρης έλλειψη αρχών και ήθους.
Τουλάχιστον οι εκλογές έγιναν πλέον τηρώντας την προβλεπόμενη διαδικασία (εκτός αν προκύψει κάποια βάσιμη ένσταση) κι αυτό είναι καλό. Όχι ότι μπορεί να επανακτήσει ο ΠΙΣ την χαμένη/πληγωμένη του αξιοπιστία αλλά έστω τυπικά έπρεπε να γίνουν οι επαναληπτικές μήπως και διασωθεί κάτι.
Κανένας δεν περίμενε ότι θα άλλαζαν ουσιαστικά το ποσοστά κι αυτό δεν ήταν το ζητούμενο. Λίγο-πολύ όλες οι παρατάξεις γνωρίζουν τη δυναμική τους και δεν αναμενόταν (όπως και δεν έγινε) κάποια ανατροπή.
Δεν με απασχολεί καθόλου το αποτέλεσμα – το αναμενόμενο ήταν – αλλά η απόλυτη κατάντια ενός ιστορικού θεσμικού οργάνου, η απαξίωση του οποίου ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΛΟΓΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ! Την πλειοψηφία την είχε η δεξιά αναμφισβήτητα. Άρα ποιος ο λόγος για καλπονοθείες και παρανομίες? Τόσο βουλιμία? (όπως ρώτησε κάποιος – δεξιός – στη σύσκεψη).
Μα τόσο!
Κώστας Γιαννάκενας