Μετά την εντατική, ο… Γολγοθάς
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΣ
dkarag@pegasus.gr
Παρά τον τεράστιο αριθμό των τροχαίων ατυχημάτων που συμβαίνουν κάθε
χρόνο στην Ελλάδα και το πλήθος των ανθρώπων, οι οποίοι υφίστανται τις
επιπτώσεις εγκεφαλικών επεισοδίων, τα δημόσια νοσοκομεία δεν διαθέτουν
γιατρούς και εξοπλισμό για πρόληψη και αποκατάσταση βλαβών από
μακροχρόνια νοσηλεία.
Ενας στους δέκα ανθρώπους που παίρνουν εξιτήριο, ύστερα από
μακροχρόνια παραμονή σε μονάδα εντατικής θεραπείας, υποχρεώνεται να
πουλήσει περιουσιακά του στοιχεία, προκειμένου να καλύψει τα έξοδα
αποκατάστασης και να επιβιώσει μετά την περιπέτειά του.
Μελέτη που έγινε σε 106 δημόσια νοσοκομεία αποκάλυψε ότι μόνο σε 28
από αυτά υπηρετούν γιατροί φυσικής αποκατάστασης, στο 42% δεν υπάρχει
χώρος φυσικοθεραπείας, ενώ μόνον τρία διαθέτουν ειδικές πισίνες.
Ενδεικτικό της ένδειας σε ανθρώπους και μέσα είναι το στοιχείο ότι
σε ολόκληρη τη χώρα υπάρχουν μόλις 170 γιατροί φυσικής αποκατάστασης,
από τους οποίους το 77% απασχολούνται στην Αττική.
Οι διαπιστώσεις αυτές περιέχονται, μεταξύ άλλων, σε έκθεση που
συνέταξε και έστειλε προς το υπουργείο Υγείας η Επιτροπή Οδικής
Ασφάλειας του υπουργείου, υπό τον καθηγητή κ. Ιωάννη Παπαδόπουλο.
Ζητούν μέτρα
Επικαλούμενοι τις ελλείψεις, οι
επιστήμονες-μέλη της Επιτροπής κάλεσαν χθες την πολιτική ηγεσία του
υπουργείου να προχωρήσει σε συγκεκριμένα μέτρα, τα οποία
περιλαμβάνονται στο σχέδιο άμεσης και μεσοπρόθεσμης αντιμετώπισης που
κατέθεσαν.
Σημαντικός αριθμός ασθενών παραμένει επί μεγάλο διάστημα στις
μονάδες εντατικής θεραπείας ή στα νοσοκομεία. Οι επιπτώσεις,
σημειώνουν, είναι σημαντικές, κατά τη διάρκεια και μετά τη νοσηλεία,
όπως έδειξε μελέτη της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας.
Οι επιστήμονες μελέτησαν ασθενείς και τραυματίες, οι οποίοι είχαν
νοσηλευτεί έναν χρόνο πριν στην «εντατική». Κατά τη διάρκεια της
νοσηλείας τους, το 40% των ασθενών αυτών είχαν υποστεί λοίμωξη, 60%
κατακλίσεις και το 30% συγκάψεις.
Κατά την επιστροφή τους στο σπίτι, τρεις στους δέκα ασθενείς δεν
μπορούσαν να μένουν μόνοι τους ούτε λίγες ώρες, ένας στους δέκα
χρειαζόταν βοήθεια για να σηκωθεί, το 10% ήταν μόνιμα σε αναπηρικά
καροτσάκια, ενώ το 20% χρειάζεται βοήθεια ακόμη και για να ντυθεί.
Οπως προκύπτει από τη μαρτυρία των ιδίων, η απουσία κρατικής
μέριμνας ήταν χαρακτηριστική. Βγαίνοντας από το νοσοκομείο, το 30% των
ανθρώπων αυτών δεν ενημερώθηκαν για τις δυνατότητες αποκατάστασης, την
οποία προφανώς χρειάζονταν.
Ακόμη κι όσοι μπόρεσαν να ξεπεράσουν το πρόβλημα, ωστόσο, είχαν
σοβαρές επιπτώσεις στην επαγγελματική και προσωπική τους ζωή. Το 40%
των ασθενών μείωσαν σημαντικά την κοινωνική τους ζωή, το 25% έμειναν
άνεργοι και το 10% πούλησαν περιουσιακά στοιχεία. Οι μισοί επέστρεψαν
στην παλιά τους δουλειά και το 16% πήραν αναπηρική σύνταξη.
Τρεις στους πέντε βοηθήθηκαν οικονομικά από συγγενείς τους, ώστε να
αντεπεξέλθουν, επτά στους δέκα κατανάλωσαν καταθέσεις που είχαν. Το 70%
επιβίωσαν μειώνοντας τα έξοδά τους, τα οποία αφορούν κατά το 40%
αμοιβές γιατρών, έξοδα αποκατάστασης (50%), ειδικό εξοπλισμό (45%) και
φάρμακα (20%).
ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΖΩΝΗ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΣΤΑ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΑ
Γέλια
αλλά και κλάματα προκαλεί ο τρόπος διακομιδής τραυματιών με τα ελληνικά
ασθενοφόρα. Παρατηρώντας 84 αφίξεις ασθενοφόρων στα επείγοντα του ΚΑΤ,
επιστήμονες της Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας διαπίστωσαν ότι στις 22 οι
ασθενείς μεταφέρθηκαν καθιστοί και μόνον ο ένας φορούσε ζώνη ασφαλείας!
Από τους 64 ασθενείς που διακομίστηκαν ύπτια, μόνον οι έξι ήταν
δεμένοι με τις ζώνες του φορείου, ενώ σε 19 τραυματισμένους κολάρο
φορούσαν μόνον οι οκτώ. Από τα 84 ασθενοφόρα που έφτασαν συνολικά στο
νοσοκομείο, μόνον σε τρία υπήρχε μέλος του πληρώματος στην καμπίνα με
τον ασθενή.