Όταν ένα σωματείο ή ένας σύλλογος αδυνατούν να διεκδικήσουν συνδικαλιστικά τα αιτήματά τους, προσφεύγουν μερικές φορές στην εύκολη διαδικασία υποβολής μήνυσης «κατά παντός υπευθύνου», είτε κατά του ΔΣ φορέων της Διοίκησης. Όπως συμβαίνει, καλή ώρα, με την ΠΟΕΔΗΝ και το σωματείο του ΚΕΕΛΠΝΟ.
Δυστυχώς η ποινικοποίηση επιφέρει συχνά τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Είτε οι μηνυόμενοι αθωώνονται διότι ενεργούν βάσει προβλέψεων και νομοθετικών ρυθμίσεων που δεν τους επιτρέπουν να κάνουν κάτι διαφορετικό, είτε καταθέτουν κι εκείνοι μηνύσεις και προκαλείται στο τέλος ένας κυκεώνας δικαστικών προσφυγών, από τον οποίο κανείς δεν βγαίνει ωφελημένος, πλην των δικηγόρων και εκείνων που κομπορρημονούν κραδαίνοντας τα δικόγραφα.
Ασφαλώς είναι τελείως διαφορετική η προσφυγή στα Διοικητικά Δικαστήρια και στο ΣτΕ, προκειμένου να ακυρωθούν υπουργικές Αποφάσεις, χωρίς να ανακύπτει στην προκειμένη περίπτωση κανένα ζήτημα ποινικής δίωξης προσώπων.
Υπάρχουν ορισμένες διδακτικές περιπτώσεις που επιβεβαιώνουν τα παραπάνω. Όπως η περίπτωση μεγάλου Ιατρικού Συλλόγου, του οποίου η Πρόεδρος ζήτησε την συγκατάθεση του ΠΙΣ προκειμένου να καταθέσει μήνυση κατά του ΔΣ του ΕΟΠΥΥ για τα οφειλόμενα, το clawback και το rebate. Ο ΠΙΣ δε συμφώνησε στη μήνυση και συνέστησε να προβεί ο σύλλογος σε προσφυγή στο ΣτΕ για να ακυρώσει τις ανάλογες διοικητικές πράξεις, αν και ήδη το είχε πράξει ο ίδιος ο ΠΙΣ για λογαριασμό όλων των Ιατρικών Συλλόγων.
Παρά τη σύσταση του ΠΙΣ ο ιατρικός σύλλογος κατέθεσε μήνυση. Και, εκτός των διορισμένων από την κυβέρνηση, βρέθηκαν κατηγορούμενοι όλοι οι εκπρόσωποι φορέων που συμμετέχουν στο ΔΣ του ΕΟΠΥΥ! Βρέθηκε κατηγορούμενος ο εκπρόσωπος ων γιατρών της χώρας, ο εκπρόσωπος των συνταξιούχων, ο εκπρόσωπος των ασθενών! Σε όλους θυροκολλήθηκε κλητήριο θέσπισμα και καλούνται να απολογηθούν εντός 48 ωρών στον ανακριτή.
Ως αναμενόμενο, οι εμπνευστές της μήνυσης είναι σε πανικό, ζητούν αδέξια συγνώμη και τρέχουν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα..