Της Μαίρης Κατσανοπούλου mari@dolnet. gr
Το τηλέφωνό μου χτυπούσε συνέχεια χθες. Οι εξαγγελίες του υπουργού Υγείας για παρεμβάσεις στο ΕΣΥ έγιναν δεκτές με πολλές επιφυλάξεις από τους (ουκ ολίγους) σκεπτικιστές του χώρου. Όσοι έζησαν το σύστημα από μέσα, πίσω από καίριες θέσεις (όπως διευθυντές ιατρικών υπηρεσιών), κούναγαν το κεφάλι με νόημα για τις διακηρύξεις για «διαφάνεια» στις προμήθειες. Μερικοί από αυτούς μού διηγήθηκαν απίστευτες ιστορίες για το πώς έσπαγαν τα μούτρα τους κάθε φορά που προσπαθούσαν να πειράξουν το κύκλωμα των προμηθειών μέσα στα νοσοκομεία, χωρίς να καταφέρουν κάτι («όλοι είναι μέσα στο κόλπο», είναι η κοινή χαρακτηριστική φράση που άκουσα από τα χείλη τους). Μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας και βηματοδότες καρδιάς, τα πιο «δημοφιλή» θέματα «συζήτησης».
Και άλλοι που βαρέθηκαν να ακούν και πάλι για μελλοντικές προσλήψεις προσωπικού, χαμογέλαγαν συγκαταβατικά και κουρασμένα… Κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία να μου διηγηθούν τις τραγελαφικές εμπειρίες τους σε κρατικά νοσοκομεία της ημεδαπής. Μου μίλησαν, για παράδειγμα, για μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας, που έχει περίπου 2.500 υπάλληλους (τους περισσότερους στα γραφεία) και οι γιατροί σπρώχνουν οι ίδιοι τους αρρώστους με το φορείο στο χειρουργείο! Οι ασθενείς με ορθοπεδικά προβλήματα πηγαίνουν μόνοι τους, κουτσαίνοντας και πονώντας, να κάνουν εισαγωγή και να προχωρήσουν τις γραφειοκρατικές διαδικασίες.
Νοσηλευτές, τραυματιοφορείς, διαιτολόγοι, φυσικοθεραπευτές, όλος αυτός ο υπέροχος κόσμος της Υγείας για υποστήριξη των αρρώστων, είναι στην Ελλάδα υποβαθμισμένος, κακοπληρωμένος και συνήθως κακά εκπαιδευμένος. Στη Βρετανία, οι νοσοκόμες κρατούν ολόκληρα νοσοκομεία και είναι κοινωνικά πιο σημαντικές και από τους γιατρούς ακόμα. Στην Αμερική πληρώνονται διπλά σχεδόν από τους αστυνομικούς… Στο ιατροκεντρικό και ανοργάνωτο ελληνικό Σύστημα Υγείας, οι νοσοκόμες αντιμετωπίζονται και αμείβονται περίπου ως καθαρίστριες… Οι γιατροί, ανάλογα με το προσωπικό τους μεράκι ή ανάλογα με τα κατά περίπτωση «κίνητρα», δουλεύουν ή δεν δουλεύουν. Ό,τι προαιρείσθε…
Οι εξαγγελίες έχουν μακρύ παρελθόν σε αυτόν τον ευαίσθητο τομέα. Με άλλα λόγια, αν και τα Χριστούγεννα δεν ήρθαν ακόμα, πολλοί ήταν αυτοί που έλεγαν χθες: «Μας τα ΄πανε, μας τα ΄πανε…».
Και άλλοι που βαρέθηκαν να ακούν και πάλι για μελλοντικές προσλήψεις προσωπικού, χαμογέλαγαν συγκαταβατικά και κουρασμένα… Κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία να μου διηγηθούν τις τραγελαφικές εμπειρίες τους σε κρατικά νοσοκομεία της ημεδαπής. Μου μίλησαν, για παράδειγμα, για μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας, που έχει περίπου 2.500 υπάλληλους (τους περισσότερους στα γραφεία) και οι γιατροί σπρώχνουν οι ίδιοι τους αρρώστους με το φορείο στο χειρουργείο! Οι ασθενείς με ορθοπεδικά προβλήματα πηγαίνουν μόνοι τους, κουτσαίνοντας και πονώντας, να κάνουν εισαγωγή και να προχωρήσουν τις γραφειοκρατικές διαδικασίες.
Νοσηλευτές, τραυματιοφορείς, διαιτολόγοι, φυσικοθεραπευτές, όλος αυτός ο υπέροχος κόσμος της Υγείας για υποστήριξη των αρρώστων, είναι στην Ελλάδα υποβαθμισμένος, κακοπληρωμένος και συνήθως κακά εκπαιδευμένος. Στη Βρετανία, οι νοσοκόμες κρατούν ολόκληρα νοσοκομεία και είναι κοινωνικά πιο σημαντικές και από τους γιατρούς ακόμα. Στην Αμερική πληρώνονται διπλά σχεδόν από τους αστυνομικούς… Στο ιατροκεντρικό και ανοργάνωτο ελληνικό Σύστημα Υγείας, οι νοσοκόμες αντιμετωπίζονται και αμείβονται περίπου ως καθαρίστριες… Οι γιατροί, ανάλογα με το προσωπικό τους μεράκι ή ανάλογα με τα κατά περίπτωση «κίνητρα», δουλεύουν ή δεν δουλεύουν. Ό,τι προαιρείσθε…
Οι εξαγγελίες έχουν μακρύ παρελθόν σε αυτόν τον ευαίσθητο τομέα. Με άλλα λόγια, αν και τα Χριστούγεννα δεν ήρθαν ακόμα, πολλοί ήταν αυτοί που έλεγαν χθες: «Μας τα ΄πανε, μας τα ΄πανε…».