Είναι κανόνας: Μερικές κακές συνήθειες δύσκολα κόβονται, ακόμα κι όταν οι περιστάσεις είναι οριακές και γι’ αυτό επικίνδυνες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: στην ελληνική κυβέρνηση προτάθηκε, ημιεπισήμως, να αξιοποιήσει ένα παλιό, «πετυχημένο», υποτίθεται, τρικ, προκειμένου να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της μη επίτευξης του στόχου για τη μείωση του ελλείμματος φέτος.
Οι πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας μέσω της αμερικανικής εφημερίδας New York Times, αναφέρουν συγκεκριμένα ότι η πρόταση αφορούσε ένα «μαγείρεμα» των στοιχείων που έχουν να κάνουν με τα χρέη των νοσοκομείων, ήταν μετρήσιμη και διατυπώθηκε σε πολύ υψηλό επίπεδο στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς.
Οπως λέγεται, στον ίδιο τον πρωθυπουργό. Εννοείται ότι η απάντηση που δόθηκε από την Αθήνα ήταν κατηγορηματικά αρνητική. Εμπνευστής της ιδέας ήταν ξένος οίκος, και συγκεκριμένα η Goldman Sachs, που κατηγορήθηκε και στο παρελθόν ότι συμμετείχε σε άλλο, ανάλογο, «μαγείρεμα» στοιχείων, το οποίο, ως υπόνοια και μόνο, στοίχισε στη χώρα μια αποτυχημένη απογραφή κι ένα διεθνή διασυρμό, πέραν όλων των άλλων δεινών, που μόλις τώρα αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια.
Εκείνη η περίπτωση είναι που κυνηγά τη χώρα σαν φάντασμα, τα τελευταία δέκα χρόνια, ενώ μαζί επανήλθε στην επικαιρότητα κι ένα παλαιότερο δημοσίευμα, του περιοδικού Risk, το οποίο είχε κάνει αφιέρωμα πολλών σελίδων για τον τρόπο που φέρεται να είχε στηθεί τότε η όλη ιστορία.
Νέα προσέγγιση
Υπενθυμίζεται ότι όσοι το υποστηρίζουν, θεωρούν ότι έτσι η χώρα μας μπόρεσε να πιάσει του στόχους του Μάαστριχτ και να ενταχθεί στην Ευρωζώνη, εξαπατώντας ουσιαστικά τους εταίρους της. Η πληροφορία, πάντως, ότι οι αναμνήσεις εκείνης της εποχής ξύπνησαν και πάλι, όταν η ιδέα «αξιοποίησης» του συγκεκριμένου παλιού τρικ ξανάπεσε στο τραπέζι των συζητήσεων, πριν από περίπου ένα δίμηνο, είναι αδιαμφισβήτητη και επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω περί «κακών συνηθειών», που δύσκολα κόβονται από ορισμένους. Για την ιστορία -και μόνο- θα πρέπει να σημειωθεί ότι η φιλοσοφία του όλου σχεδίου είναι απλή και στηρίζεται σε μια εξίσου απλή κίνηση swap. Με δυο λόγια, αυτό που προτείνεται είναι η μεταφορά αποπληρωμής τωρινών υποχρεώσεων (για παράδειγμα… τόκων), στο μέλλον. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, διευκολύνεται το παρόν, αλλά, αργά ή γρήγορα, το πρόβλημα επανέρχεται στο προσκήνιο, μεγαλύτερο και πιεστικότερο.