Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΔΥΟ ΓΙΑΤΡΩΝ
Των ΕΛΕΝΗΣ ΔΕΛΒΙΝΙΩΤΗ, ΜΑΡΙΑΣ ΔΕΔΕ
Ηρθαν στην Ελλάδα με όραμα το ΕΣΥ, ύστερα από λαμπρές σπουδές στο εξωτερικό. Πήγαν σε νοσοκομείο της περιφέρειας και όχι στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη, αν και είχαν τα απαιτούμενα προσόντα, γιατί ήθελαν να προσφέρουν στον τόπο τους. Ομως ύστερα από «πολυτάραχη» θητεία στο ΕΣΥ κουράστηκαν, απελπίστηκαν και τα βρόντηξαν…
«Υπάρχει οργανωμένο σχέδιο διάλυσης του ΕΣΥ», μας λέει ο Γιάννης Κοσκωσάς, διευθυντής μέχρι πριν από λίγο καιρό της Γυναικολογικής Κλινικής στο νοσοκομείο της Φλώρινας.
«Επειτα από έξι χρόνια στην Αγγλία, αποφάσισα να έρθω στην Ελλάδα, μας λέει. Πήγα στη Φλώρινα γιατί ήταν η πατρίδα μου, ήθελα να προσφέρω στο ΕΣΥ και όχι να “βγω” στον ιδιωτικό τομέα. Εστησα με κόπο την κλινική, ζητούσα να τη στελεχώσω, παρακαλούσα σαν τον ζητιάνο με έγγραφα επί εγγράφων. Στην αρχή δεν με άκουγαν, ύστερα ήρθαν κάποιοι γιατροί επικουρικοί που στη συνέχεια έφευγαν… Απαύδησα και υπέβαλα πριν από δύο μήνες την παραίτησή μου. Οι γιατροί στην περιφέρεια εξουθενώνονται καθημερινά σε εφημερίες κι αυτό έχει συνέπειες στους ασθενείς. Ενας κουρασμένος γιατρός είναι ένας επικίνδυνος γιατρός. Για ποιο ΕΣΥ μιλάμε;»
Την ίδια διαδρομή έχει διατρέξει και η παιδο-ογκολόγος Βασιλική Βλάχα: Ελλάδα, μετεκπαίδευση στις ΗΠΑ, επιστροφή στην Πάτρα, νοσοκομείο Ρίου.
«Ηρθα στο Ρίο πριν από οκτώ χρόνια, διηγείται. Ημουν η μοναδική γιατρός στο ογκολογικό τμήμα κι άρχισα να το φτιάχνω από τις βελόνες μέχρι τα μηχανήματα… Οκτώ ολόκληρα χρόνια παρακαλούσα να μου φέρουν έναν ακόμα γιατρό. Δεν στάθηκε δυνατό… και μια νοσηλεύτρια που είχα μου την έπαιρναν όποτε ήθελαν. Εφημερίες, νοσηλεία παιδιών, χημειοθεραπείες.
Το κινητό είχε γίνει μέρος του σώματός μου. Δεν άντεξα, διαλύθηκα εγώ, διέλυσα την οικογένειά μου (είμαι μητέρα τριών ανήλικων παιδιών), κατάλαβα ότι πλέον ήμουν και επικίνδυνη για τους ασθενείς μου. Δεν μπορείς να έχεις 40 παιδιά στην κλινική και άλλα 100 στα εξωτερικά ιατρεία, δεν μπορείς να είσαι παντού, είναι ανθρωπίνως αδύνατο. Δεν ήθελα όμως να φύγω από το ΕΣΥ. Εκανα τα χαρτιά μου να πάω στο Κέντρο Υγείας Ναυπάκτου. Μόλις πήγα, μέσα σε 24 ώρες με ξαναγύρισαν πίσω. Μετακίνηση, λέει, λόγω υπηρεσιακών αναγκών… Αυτό ήταν παράνομο γιατί ως τρίτεκνη μητέρα δεν είχαν δικαίωμα να με μετακινήσουν. Δεν είχα όμως δύναμη να αντιδράσω. Υπέγραψα την παραίτησή μου κι έφυγα τελείως από το ΕΣΥ. Δουλεύω στον ιδιωτικό τομέα, όμως παρακολουθώ ακόμα τα παιδιά της κλινικής ανιδιοτελώς, δεν μπορώ να τα αφήσω. Τον τελευταίο χρόνο έχουν φύγει από το νοσοκομείο έξι γιατροί γιατί κι εκείνοι δεν άντεξαν τις εξουθενωτικές συνθήκες δουλειάς».