Η υγεία δεν ορίζεται ως έλλειψη αρρώστιας. Είναι έννοια αυθύπαρκτη. Σύμφωνα με τον ιστορικό ορισμό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας είναι η κατάσταση της πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας.
Όταν όμως αρχίσει κανείς ν΄ αναλύει το νόημα της «πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας» φτάνει ν΄ αναλύσει ολόκληρο το νόημα της ζωής μας. Πάει πίσω στο παρελθόν της ανθρωπότητας, έρχεται στο σήμερα με τις τερατώδεις ανισότητες και πάει στο μέλλον που διαγράφεται ζοφερό αν συνεχίσουμε να κακοποιούμε τη φύση και την ανθρώπινη ύπαρξη.
Χρειάστηκε η πανδημία ώστε ν΄ αποκτήσει νόημα η 7η Απριλίου ως Παγκόσμια Ημέρα Υγείας. Παρά ταύτα βλέπουμε ασυλλόγιστες κυβερνήσεις, όπως η δική μας- καλή ώρα, ν΄ αποβλέπουν στην πανδημία ώστε να αποκομίσουν μικροκομματικά οφέλη, αντί ν΄ ανοίγουν ένα ευρύτατο διάλογο με την κοινωνία για να αναδειχτούν οι πρακτικές της πρόληψης, της δημόσιας υγείας και της στήριξης του δημόσιου συστήματος υγείας.
Θα ήταν ευχής έργο αν, αυτό που δεν κάνει η κυβέρνηση, αναλάμβαναν να το κάνουν οι φορείς των γιατρών και εργαζομένων στην υγεία, οι φορείς των ασθενών, η αυτοδιοίκηση.
Ελάχιστα πράγματα.
Aν η γνώση δηµιουργεί προβλήµατα, η άγνοια σίγουρα δεν µπορεί να τα λύσει, έλεγε εκείνος ο κύριος με τις μεγάλες φαβορίτες, ο Ισαακ Ασίμωφ..