Παιδεία απόγνωσης και όχι γνώσης, λοιπόν, τα δε τεκμήριά της, όπως κατατέθηκαν χθες από την Εθνική Συνομοσπονδία ΑμεΑ, τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Ειδικής Αγωγής, την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού και τον Σύλλογο Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού Αττικής σε κοινή συνέντευξη Τύπου, κάτι παραπάνω από καταλυτικά.
Επιγραμματικά τα τεκμήρια της «απόγνωσης»:
* Μεγάλος αριθμός Σχολικών Μονάδων Ειδικής Αγωγής (ΣΜΕΑ) υπολειτουργούν εξαιτίας σημαντικών ελλείψεων εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής και ειδικού προσωπικού.
* Τόσο σε πολλές ΣΜΕΑ όσο και σε γενικά σχολεία όπου λειτουργούν τμήματα ένταξης μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, με την αιτιολογία ότι δεν διατέθηκαν οι απαραίτητες πιστώσεις στις αρμόδιες διευθύνσεις, επιχειρείται, κυριολεκτικά, αποψίλωση.
* Σε χαρακτηριστικές περιπτώσεις, όπως του Εξειδικευμένου Εργαστηρίου Επαγγελματικής Εκπαίδευσης Κατάρτισης (ΕΕΕΕΚ) Καλαμάτας ή των Ειδικών Δημοτικών και Νηπιαγωγείων Καλαμάτας και Τριπόλεως, προσωπικό… μετακινείται για να καλύψει λειτουργικές ανάγκες ΣΜΕΑ άλλων περιοχών, βάσει της λογικής «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»!
* Σε Αττική, Θεσσαλονίκη, Λακωνία, Φλώρινα και Μαγνησία, εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής διατάσσονται (!) προφορικά να λειτουργούν γενικές τάξεις, όταν οι δάσκαλοί τους παίρνουν πάσης φύσεως άδειες ή βρίσκονται σε απεργία! Εξωθούνται, με άλλα λόγια, να παίζουν έως και το ρόλο απεργοσπάστη!
* Και το θλιβερότερο όλων: Διάφορα στελέχη της εκπαίδευσης (περιφερειακοί διευθυντές, διευθυντές, προϊστάμενοι, σχολικοί σύμβουλοι), μεθοδικά επιδιώκουν το «κλείσιμο» τμημάτων ένταξης και τη μείωση οργανικών θέσεων στα Ειδικά Σχολεία με τη χρήση απίστευτων αιτιολογιών. Ξεκινώντας από το «έχουμε έντονο στεγαστικό πρόβλημα» και φτάνοντας έως και το απροκάλυπτα ρατσιστικό «θα γεμίσει το σχολείο μας όλο προβληματικούς…».
«Πρόσβαση των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες σε όλα τα επίπεδα. Οχι μόνο κτιριακή πρόσβαση (σ.σ.: και αυτήάκρως προβληματική), αλλά πρόσβαση στο περιεχόμενο της εκπαιδευτικής διαδικασίας», το μήνυμα του προέδρου της Συνομοσπονδίας ΑμεΑ Γ. Βαρδακαστάνη, συνοδεύεται από μια καίρια διαπίστωση: «Επιβάλλεται να θεσμοθετηθεί το “υποχρεωτικόν” της εκπαίδευσης για τους ανθρώπους με αναπηρία, που μέχρι σήμερα δεν ισχύει. Επαφιόμενη στην εκλεκτική ευχέρεια της πολιτείας, έχει τα αποτελέσματα που σήμερα βιώνουμε…». Ακριβώς στο ίδιο μήκος κύματος ο πρόεδρος των Εκπαιδευτικών Ειδικής Αγωγής Μηνάς Ευσταθίου ευθέως καταγγέλλει τις «λογικές “μισοάδειου ποτηριού” που επιτρέπουν στη συντεταγμένη πολιτεία να αυθαιρετεί», διαβεβαιώνοντας παράλληλα για την από πλευράς εκπαιδευτικών «απόλυτη συμπαράσταση στους γονείς και κηδεμόνες των ατόμων με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες».
Αντί επιλόγου: «Συζητήσαμε θέματα που θα προκαλέσουν πολλές ακόμη συναντήσεις με την Εθνική Συνομοσπονδία ΑμεΑ, δεδομένου ότι η πραγματική ελπίδα για τα άτομα αυτά είναι μέσω της εκπαίδευσης», δημοσιοποιούσε αυτάρεσκα δελτίο Τύπου του ΥΠΕΠΘ ύστερα από συνάντηση για θέματα παιδείας με την ΕΣΑΜεΑ δεκατέσσερις μήνες πριν (15/12/05). Από τότε, και παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες της Συνομοσπονδίας, η παραμικρή συνάντηση δεν έγινε! Χάσκει ειρωνικά απέναντι στη σημερινή απόγνωση η -τότε- αυταρέσκεια και μεγαλοστομία…
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΟΡΔΙΛΗΣ