Συντάκτης: Τάσος Παππάς
ΕΧΤΙΣΑΝ ΧΘΕΣ «ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ» εκπρόσωποι των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία την είσοδο του υπουργείου Υγείας. Τώρα τι πάει να πει συμβολικά ένας Θεός ξέρει, αφού είτε πραγματικά είτε συμβολικά κλείσεις έναν χώρο το ίδιο αποτέλεσμα παράγεται.
Ως εδώ τίποτε περίεργο και καινοφανές. Εχουν ματαγίνει τέτοιες ενέργειες και σίγουρα θα γίνουν και άλλες στο μέλλον. Προσφέρουν θέαμα, δεν έχουν μεγάλο ρίσκο για τους εμπλεκόμενους και είναι βούτυρο στο ψωμί των τηλεοράσεων.
Επαναλαμβανόμενες πάντως με μεγάλη συχνότητα μπορεί να εκφυλιστούν σε ρουτινιάρικες μορφές διαμαρτυρίας, όπως έχει συμβεί και με άλλες εκδηλώσεις ελεγχόμενης και ήπιας ανυπακοής. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας.
Παρατήρησα (θα έλεγα με έκπληξη, αλλά δύσκολα πια εκπλήσσομαι, οπότε ας μείνουμε στη λέξη «ενδιαφέρον») ότι η στάση ορισμένων μέσων ενημέρωσης ήταν σχεδόν αποθεωτική.
ΕΣΠΕΥΣΑΝ ΑΧΑΡΑΓΑ (γύρω στις έξι), προφανώς ενημερωμένα αποβραδίς, για να καταγράψουν και να αναδείξουν με υψηλούς τόνους το γεγονός, το οποίο προσφερόταν για κριτική στην κυβέρνηση. Καλά έκαναν. Δεν θα μπορούσαν να το αγνοήσουν γιατί θα ήταν ευάλωτα στην υποψία περί συναλλαγής με την εξουσία.
Τα μέσα ενημέρωσης οφείλουν να είναι με το βλέμμα στη σκανδάλη. Σε όλες τις περιπτώσεις. Οχι επιλεκτικά. Κατά σατανική σύμπτωση όμως πρόκειται για τα ίδια μέσα τα οποία στο παρελθόν είχαν ξεσαλώσει κάνοντας λόγο για τρομοκρατικές μεθόδους, όταν αντιεξουσιαστές και μέλη οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς «έχτιζαν» καθηγητές Πανεπιστημίου στα γραφεία τους.
Διαφωνούσαν με τις πολιτικές τής τότε κυβέρνησης (Σαμαρά-Βενιζέλου) στον χώρο της Παιδείας και ήθελαν να τιμωρήσουν (κι αυτοί με συμβολικό τρόπο) τους πανεπιστημιακούς που στήριζαν τη «μεταρρύθμιση».
ΤΟΤΕ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΣ, τώρα πράξη αντίστασης; Επίσης δεν έγινε καμιά αναφορά στο κεντρικό σύνθημα που είχε αναρτηθεί στην είσοδο του υπουργείου: «Κλειστόν λόγω μνημονίων. Μεταφερθήκαμε στις Βρυξέλλες». Ο λόγος είναι προφανής.
Καλή η αντικυβερνητική προπαγάνδα, αλλά να μη φτάσουμε στον πυρήνα της διαμαρτυρίας γιατί από σπόντα μπαίνει ζήτημα Ευρωπαϊκής Ενωσης και ευρωζώνης και αυτό δεν βολεύει. Το σκεπτικό ορισμένων ΜΜΕ είναι ευανάγνωστο: χτυπάμε την κυβέρνηση, της χρεώνουμε όλα τα δεινά, αλλά να μη βάλουμε τα χεράκια μας να βγάλουμε τα ματάκια μας.
Δεν φταίνε τα μνημόνια για την κατάσταση που βιώνει η χώρα, δεν φταίνε οι δανειστές, η κυβέρνηση φταίει, πρέπει να φύγει και όλα στη συνέχεια θα πάνε ρολόι. Το κεντρικό ερώτημα που αφορά τη σχέση της χώρας με το ευρώ το παρακάμπτουν. Κάνει τζιζ.