p style=”line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt”>ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ
ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΕΚΕ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ
Η παρακάτω παρέμβαση έγινε σήμερα το μεσημέρι στην αίθουσα της Γερουσίας στη Βουλή κατά τη διάρκεια της διαβούλευσης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ με τις δευτεροβάθμιες οργανώσεις του χώρου της υγείας.
Θέλω να ξεκινήσω με την αρχική σας παρατήρηση. Είναι γνωστό σε όλους μας ότι βρισκόμαστε σε ανθρωπιστική κρίση. Δεν είναι γνωστό σε όλους μας. Ή μάλλον να το πω διαφορετικά. Είναι αυτονόητο ότι είμαστε, αλλά τα πιο επίσημα χείλη αυτού του τόπου όχι μόνο δεν το παραδέχονται, αλλά όπου βρεθούν κι όπου σταθούν δεν μιλούν για ανθρωπιστική κρίση. Μιλούν για success story, για ιστορία επιτυχίας, για greek recovery, άρα ανακάμπτει η Ελλάδα από την κρίση κι όπου σταθούν κι όπου βρεθούν μιλούν για πλεονάσματα.
Κι ακριβώς επειδή βρισκόμαστε μπροστά σε πολύ σοβαρούς κινδύνους για ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού της χώρας, πιστεύω ότι όλοι μας πρέπει να σοβαρευτούμε.
Τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ μιλούν για ένα 1.403.700 ανέργους καταγεγραμμένους. Όλοι πολύ καλά γνωρίζουμε ότι η ανεργία αφορά πολύ περισσότερους από τους επίσημα καταγεγραμμένους. Τα επίσημα στοιχεία του ΕΟΠΥΥ μιλούν για τρία εκατομμύρια εννιακόσιους ανασφάλιστους και για 449 χιλιάδες μη ταυτοποιημένους. Αν τους αθροίσουμε, μας κάνουν τρεισήμισι εκατομμύρια, δηλαδή τρεισήμισι εκατομμύρια συμπολίτες μας δεν έχουν την ασφαλιστική κάλυψη, τη δυνατότητα δηλαδή να έχουν πρόσβαση σε δωρεάν ιατροφαρμακευτική φροντίδα και περίθαλψη.
Αυτό δεν είναι μια ανάγνωση αριθμών. Αυτό είναι η πιστοποίηση μιας βαθιάς ανθρωπιστικής κρίσης και μιας υγειονομικής βόμβας στα θεμέλια μιας ευρωπαϊκής κατά τα άλλα κοινωνίας. Διότι έβλεπα προχθές την εκπομπή του κ. Χατζηνικολάου, τον ανεκδιήγητο υπουργό και δεν ξέρω ειλικρινά αν ήθελα να κλάψω ή να γελάσω με όλα όσα έβλεπα. Δεν γέλασα όμως γιατί πρόκειται για ανθρώπινες ζωές. Όπου στο ερώτημα τι γίνεται με τους ανασφάλιστους, απαντούσε ότι οι ανασφάλιστοι, όλοι ξέρετε, ότι στα κρίσιμα περιστατικά περιθάλπονται. Κι εγώ ρωτώ, όταν κάποιος είναι καρδιοπαθής είναι κρίσιμο περιστατικό; Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, που δεν υπήρχαν αγωγές, υπήρχε πολύ μικρότερο προσδόκιμο ζωής. Όσοι είχαν καρδιοπάθειες, κάποια στιγμή πάθαιναν έμφραγμα. Στο 2013 –και είναι ένα συχνό φαινόμενο γιατί ζούμε και σε σε ρυθμούς ζωής με υψηλό άγχος- οι καρδιοπάθειες είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο. Το γνωρίζετε εσείς καλύτερα από μένα που είστε γιατροί. Με μία συνήθη αγωγή αυτοί οι άνθρωποι έχουν υψηλό προσδόκιμο ζωής. Όταν λοιπόν ο καρδιοπαθής δεν έχει τη δυνατότητα, γιατί είναι άνεργος, επειδή είναι φτωχός, δυόμισι εκατομμύρια φτωχοί, να παίρνει τη σωστή και έγκυρη φαρμακευτική αγωγή, γιατί δεν έχει την οικονομική δυνατότητα πρόσβασης σε αγωγή, κάποια στιγμή αυτός ο άνθρωπος θα πάθει καρδιακή προσβολή. Είναι ένας τυχαίος θάνατος; Ρωτώ, είναι ένας τυχαίος θάνατος; Πιστεύω ότι είναι ένας θάνατος από δόλο. Γιατί αυτοί που σήμερα έχουν οδηγήσει την Ελλάδα σε αυτή τη βαθιά ανθρωπιστική κρίση, είναι οικονομικοί δολοφόνοι.
Υπάρχει ένας πολύ μεγάλος αριθμός συμπολιτών μας που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας. Είναι καρκινοπαθείς. Βεβαίως όταν φτάσουν στα τελευταία στάδια περιθάλπονται, ακόμα κι αν είναι ανασφάλιστοι. Η φαρμακευτική τους αγωγή; Σε πάνω από 150 δομές, κοινωνικές δομές που τα μέλη και οι φίλοι μας στηρίζουν σε όλη την Ελλάδα, σε κοινωνικά ιατρεία, κοινωνικά φαρμακεία, καθημερινά δέχονται την επίσκεψη, τις τραγικές αυτές ιστορίες ανθρώπων που πηγαίνουν στα δημόσια νοσοκομεία και τους στέλνουν στα κοινωνικά ιατρεία. Δεν πηγαίνουν γιατί έχουν κάποιο άμεσο θέμα, δεν πεθαίνουν εκείνη την ώρα, αλλά η μη έγκαιρη πρόσληψη φαρμακευτικής αγωγής τους οδηγεί στον θάνατο. Ποιος έχει αυτή την ευθύνη;
Τρεισήμισι εκατομμύρια ανασφάλιστοι σημαίνει ότι εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά, γιατί πολλοί από το υστέρημά τους βάζουν από την τσέπη τους, αλλά δεκάδες χιλιάδες παιδιά στη χώρα μας στερούνται της δυνατότητας, του δικαιώματος θα έλεγα εγώ, του εμβολιασμού. Και αυτό δεν αφορά μόνο αυτά τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά που δεν εμβολιάζονται, αλλά ελλοχεύει τον κίνδυνο μετάδοσης ασθενειών που είχαν ξεπεραστεί το 2013. Γι αυτή την υγειονομική βόμβα ποιοι είναι υπεύθυνοι;
Μιλάμε λοιπόν για πολύ σοβαρά ζητήματα. Δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται με ύφος χιλίων καρδιναλίων και με αστεϊσμούς από ανθρώπους που τον ελεύθερό τους χρόνο πηγαίνουν κρυφά στα τηλεοπτικά στούντιο για να κάνουν γυρίσματα τηλεπωλήσεων βιβλίων, τα οποία τα παρουσιάζουν σε κανάλια με το Ε, δήθεν ότι είναι επανάληψη, ενώ έχουν υπουργικούς θώκους.
Αυτοί μας κυβερνάνε σήμερα. Υλοποιώντας τις επιταγές οικονομικών δολοφόνων. Αλλά εγώ όπου βρεθώ κι όπου σταθώ στην Ευρώπη και τον κόσμο μιλάω για την ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα. Συναντώ επικεφαλής του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, επίτροπους .. Μιλώ για την ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα. Ο πρωθυπουργός όπου βρεθεί κι όπου σταθεί ξέρετε γιατί μιλάει; Για την ιστορία επιτυχίας. Σήμερα παραπονιέται που του λένε κι άλλα μέτρα. Βέβαια, τι επιχειρήματα έχει να τα αντικρούσει; Αφού έχουμε ιστορία επιτυχίας και πλεόνασμα; Πάρτε κι άλλα μέτρα.. Και θα μειωθούν 2,5 δις στον επόμενο προϋπολογισμό οι κρατικές δαπάνες ασφάλισης και θα μειωθούν κι άλλο οι δαπάνες για τον ΕΟΠΥΥ.
Έχω την αίσθηση ότι αυτή η ιστορία με το πλεόνασμα δεν είναι ανέκδοτο. Είναι τραγωδία. Διότι θα καταγραφεί στη σύγχρονη πολιτική ιστορία στα ίδια κατάστιχα με την περίφημη φράση «λεφτά υπάρχουν» του Γ. Παπανδρέου το 2009. Τώρα θα είναι το πλεονάσματα υπάρχουν του κ. Σαμαρά όταν η μισή ελληνική κοινωνία βουλιάζει στην εξαθλίωση και τη φτώχεια.
Μιλάω με ένταση, γιατί αυτά τα θέματα δεν μπορείς να τα αντιμετωπίσεις διαφορετικά.
Άκουσα την κ. Μπενάτα από τους εργαζόμενους στον ΕΟΠΥΥ να λέει, πείτε μας πού θα βρούμε τα λεφτά. Αυτό είναι το ερώτημα που τίθεται σε όλους μας. Πού θα βρούμε τα λεφτά. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς που έχουμε κάνει, για να μπορέσουν να έχουν πρόσβαση στο ασφαλιστικό σύστημα και άρα σε υπηρεσίες δημόσιας υγείας και περίθαλψης αυτοί που σήμερα τη στερούνται απαιτούνται 250 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Οι ανασφάλιστοι για να μπορούν να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες που σήμερα τις στερούνται απαιτούνται περίπου 250 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Είναι μεγάλο το ποσό είναι αλήθεια.
Ξέρετε ποιο είναι το ποσό που υπέγραψε ο σημερινός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ο κ. Βενιζέλος, δυόμισι χρόνια πριν, την ίδια στιγμή στη μνημονιακή κυβέρνηση Παπανδρέου που κόβανε μισθούς και συντάξεις και που μας οδήγησαν εδώ που μας έχουν οδηγήσει σήμερα για να υπάρξει εκταμίευση πληρωμής στον κ. Σάφα για τα υποβρύχια που δεν έχουμε πάρει κανένα, χωρίς να ζητάει κανένα εχέγγυο για ολοκλήρωση των εργασιών. Ξέρετε ποιο είναι το ποσό; 360 εκατομμύρια.
Δεν το λέω εγώ, το είπε ο κ. Αβραμόπουλος στη Βουλή προχθές. Κι ύστερα μας λένε γιατί μιλάτε για σκάνδαλα. 360 εκατομμύρια ευρώ σε απατεώνες, ψευτοεπενδυτές που κρατάνε και ενέχυρο την περιουσία 2,5 δις του ελληνικού λαού. Και 250 εκατομμύρια για να μπορούν να έχουν πρόσβαση στο ασφαλιστικό οι συμπολίτες μας, πού θα βρείτε τα λεφτά μας ρωτούν. Αυτοί που μαζί τα φάγανε, ρωτάνε εμάς πού θα βρούμε τα λεφτά.
Εμείς, λοιπόν, τους απαντάμε ότι για εμάς χρέος και προτεραιότητα αδιαπραγμάτευτη είναι να έχουν όλοι οι έλληνες και οι ελληνίδες ισότιμη και δωρεάν πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες και σε φροντίδα υγείας. Αυτό είναι το χρέος μας πρωτίστως. Και πρωτίστως αυτό το χρέος θα ξεπληρώσουμε και αν περισσέψει θα ασχοληθούμε με το υπόλοιπο χρέος. Αυτή είναι η δική μας θέση. Να τελειώνουμε με αυτή την ερώτηση.
Διότι βλέπω, μιας και αναφέρθηκα στο θέμα των υποβρυχίων, υπάρχει μια υποβρύχια αναστάτωση στην κυβέρνηση, αναγκάστηκαν μάλιστα χθες λόγω αυτής της υποβρύχιας αναστάτωσης να μας φέρουν από το πουθενά και μια προγραμματική συμφωνία ανέκδοτο 43 σημείων. Μετά από ενάμισι χρόνο διακυβέρνησης, όπου είχαν την πρώτη προγραμματική συμφωνία την οποία δεν υλοποίησαν φυσικά, και μετά από 5 μήνες της νέας κυβέρνησης των δύο, χθες θυμήθηκαν ξαφνικά να φέρουν προγραμματική συμφωνία.
Αυτό το υποβρύχιο άγχος του κ. Βενιζέλου που πάει να καλύψει ο κ. Σαμαράς δίνοντάς του απόλυτη κάλυψη, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με προγραμματικές συμφωνίες. Ένας είναι ο τρόπος, να τον εντάξει στα ψηφοδέλτιά του, να τον βάλει και επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας όπως στις προηγούμενες εκλογές έβαλε την κα Μπακογιάννη, μπας και μετριαστεί αυτό το άγχος.
Όμως, η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να ζει με τα άγχη της ασυλίας όλων όσων μας οδήγησαν στο γκρεμό.
Μιας, λοιπόν, και αναφέρθηκα στην περιβόητη προγραμματική συμφωνία, να σας πω τι λέει το σημείο 16 για τα θέματα υγείας. Λέει: «η αντιμετώπιση μεγάλων προβλημάτων του ΕΣΥ και το ΕΟΠΥΥ και η πλήρης υγειονομική κάλυψη όλων των πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των ανέργων και των ανασφάλιστων, είναι όχι απλώς πολιτική αλλά και ηθική υποχρέωσή μας. Στοχεύουμε παράλληλα στην ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων στο χώρο της υγείας, που θα διευκολύνουν και την ποιοτική υποδοχή υπηρεσιών υγείας». Τι ειδυλλιακό ακούγεται. Σε ποια χώρα ζούμε; Και το ερώτημα είναι αυτή την ηθική υποχρέωση πως θα την υλοποιήσουμε; Με νέα μέτρα μείωσης των δαπανών για τον ΕΟΠΥΥ στον προϋπολογισμό, που είναι ψηφισμένα αυτά ή με αυτά που τους καλούν να ψηφίσουν;
Πώς θα καταφέρουν να πετύχουν αυτά, που ελαφρά την καρδία λένε, όταν η χώρα είναι πρωταθλήτρια στη μείωση των δαπανών υγείας στις χώρες το ΟΟΣΑ; Πώς τολμούν και κοροϊδεύουν κατάμουτρα τους πολίτες, όταν για πρώτη φορά από τις αρχές της δεκαετίας του ΄50 στη χώρα μας έχει αυξηθεί η βρεφική θνησιμότητα;
Εμείς, είχαμε προειδοποιήσει – το λέω αυτό και με τον κ. Βλασταράκη ο οποίος τοποθετήθηκε λέγοντας ότι εγώ ξέρετε σε ποια ιδεολογική τοποθέτηση βρίσκομαι. Μα εδώ δεν είναι θέμα ιδεολογικής τοποθέτησης. Ξέρετε αυτοί το 3,5 εκατομμύρια συνάνθρωποί μας που δεν έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, δεν θα έχουν διαφορετική αντιμετώπιση αν είναι της μιας ή της άλλης πολιτικής ιδεολογικής τοποθέτησης.
Εδώ βρισκόμαστε σε μια ανθρωπιστική κρίση. Με αυτή την έννοια, νομίζω ότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι χρειάζεται τη μέγιστη δυνατή ενότητα και συμπόρευση πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων. Διότι, αντίστοιχες μεγάλες τραγωδίες και δυσκολίες, η χώρα και ο λαός μας τις ξεπέρασε μονάχα μέσα από τη μέγιστη δυνατή συμπόρευση. Αλλά, βεβαίως, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αποδοθούν ευθύνες σε αυτούς που μας οδήγησαν ως εδώ και να αλλάξει η ακολουθούμενη πολιτική.
Λέγαμε, λοιπόν, από τότε όταν έκοβαν μισθούς και συντάξεις και έδιναν δώρα στους επενδυτές ότι, όπου πέρασε το ΔΝΤ στον κόσμο δεν ήταν η Ελλάδα το πρώτο πειραματόζωο. Υπήρχαν κι άλλα πειράματα. Δεν ή&ta