Εάν ο επισκέπτης της Ιατρικής Σχολής στου Γουδή ρωτήσει κάποιον από τους φοιτητές ποιος ήταν ο βαθμός εισαγωγής του στο πανεπιστήμιο, δεν θα υπάρξει κανείς να του πει λιγότερο από 19! Εκεί ψηλά κυμαίνεται ετησίως η βάση εισαγωγής στην Ιατρική Αθηνών. (Και για να μην αδικούμε τους υπολοίπους επιτυχόντες σε ιατρικές σχολές, να σημειώσουμε ότι για να εισαχθείς η αριστεία είναι δεδομένη. Ενδεικτικά, φέτος ο τελευταίος στην Ιατρική Θράκης εισήχθη με βαθμό 18,67). Κόποι, ξενύχτια, χρήματα σε φροντιστήρια, άγχος αφού η επιτυχία μπορεί να κριθεί από ένα εκατοστό της μονάδας… «Φυσικά και αξίζει τον κόπο. Στο κάτω κάτω ό,τι κάνουμε είναι για εμάς, για να υλοποιήσουμε τα δικά μας όνειρα. Βέβαια, τα προβλήματα στη σχολή είναι πολλά. Για παράδειγμα, τα προβλήματα εκπαίδευσης στις ιατρικές σχολές – και όχι μόνο σε αυτήν της Αθήνας – συνδέονται με τα προβλήματα του ΕΣΥ», ανέφερε στην «Κ» ο τελειόφοιτος (στο έκτο έτος της σχολής) κ. Νικόλαος Πλεύρης. Οπως τονίζει, ένα καλά στελεχωμένο νοσοκομείο που μπορεί να φιλοξενήσει πολλά περιστατικά αποτελεί εξαιρετικό πεδίο «άσκησης» για τους φοιτητές. «Ομως, όταν υπολειτουργούν τα νοσοκομεία ή έχουν τα οξύτατα προβλήματα που βλέπουμε τώρα, επηρεάζεται και η εκπαίδευση των φοιτητών», επισημαίνει. Από την άλλη, ο ίδιος αναφέρει ότι η αναλογία διδασκόντων- φοιτητών στην Ιατρική είναι καλή. Στόχος του να ειδικευτεί στην γυναικολογία, όμως η αναμονή του για να ξεκινήσει θα κρατήσει μία τετραετία … «Περίμενα πιο οργανωμένες τις σπουδές. Αλλά νομίζω ότι και η Ιατρική Αθηνών έχει -και ίσως σε μικρότερο βαθμό- τα προβλήματα όλων των πανεπιστημίων, σε ζητήματα οργάνωσης, εξοπλισμού», μας λέει ο δευτεροετής φοιτητής κ. Νικόλαος Κρέπας. «Οσο για τους υψηλούς βαθμούς εισαγωγής των φοιτητών, φυσικά όλοι είναι άριστοι. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι το ενδιαφέρον όλων για τις σπουδές στο Πανεπιστήμιο είναι ανάλογο. Πολλοί φοιτητές θέλουν να εισαχθούν στην Ιατρική Σχολή από ματαιοδοξία. Μόλις τα καταφέρουν, χάνουν το ενδιαφέρον τους, απλώς περνούν τα μαθήματα…», καταλήγει.
Δικτυακή Πύλη για την Υγεία