«Πρώτα διαλέγεις γιατρό και μετά νοσοκομείο»

Είκοσι κορυφαίοι γιατροί απαντούν στο ερώτημα πού θα πήγαιναν αν είχαν οι ίδιοι ανάγκη περίθαλψης

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μάρθα Καϊτανίδη

«Ψήφο εμπιστοσύνης» στα δημόσια νοσοκομεία δίνουν είκοσι κορυφαίοι γιατροί απαντώντας στο ερώτημα που τους έθεσαν «ΤΑ ΝΕΑ», τι θα έκαναν εάν έπασχαν οι ίδιοι από κάποια σοβαρή ασθένεια. Πάντως, όπως παραδέχονται, βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση έναντι των πολιτών που δεν είναι γιατροί, αφού πρώτον, μπορούν να έχουν άμεση πρόσβασηχωρίςαναμονή- στα νοσοκομεία και δεύτερον γιατί γνωρίζουν ποιοι συνάδελφοί τους είναι οι καλύτεροι, ανάλογα με την περίπτωση. Και παρ΄ όλο που οι περισσότεροι εμπιστεύονται το ΕΣΥ, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θα προτιμούσαν να νοσηλευτούν στον ιδιωτικό τομέα.

Θα πήγαιναν στο ΕΣΥ

 

 ΜΕΛΕΤΙΟΣΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ

καθηγητής- διευθυντής της Θεραπευτικής Κλινικής του Νοσοκομείου Αλεξάνδρα

«Το ιατρικό προσωπικό που υπηρετεί στα δημόσια νοσοκομεία και στις πανεπιστημιακές κλινικές είναι υψηλού επιπέδου.

Επιπλέον, το ΕΣΥ παρέχει καλύτερη ιατρική κάλυψη με τους εφημερεύοντες ιατρούς σε σχέση με τα ιδιωτικά. Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις κατά τις οποίες η μετάβαση σε εξειδικευμένο κέντρο στο εξωτερικό θα κάνει ουσιαστική διαφορά».

 

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΣΣΗΝΗΣ

καθηγητής Μαιευτικής και Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

«Υπάρχουν τμήματα σε κάθε δημόσιο νοσοκομείο που διακρίνονται για το έργο τους.

Βέβαια, ο πολίτης σπάνια έχει πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες. Το μόνιμο πρόβλημα όμως στο ΕΣΥ είναι πως υπάρχει λίστα αναμονής. Από την άλλη, στον ιδιωτικό τομέα εργάζονται καλοί γιατροί, αλλά δεν λειτουργούν εξειδικευμένα κέντρα».

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ

οφθαλμίατρος στο Νοσοκομείο Χαλκιδικής

«Ασφαλώς και θα πήγαινα σε δημόσιο νοσοκομείο. Είναι ενδεικτικό πως τα βαριά περιστατικά που νοσηλεύονται σε ιδιωτικό και εμφανίζουν επιπλοκές διακομίζονται στο δημόσιο. Ωστόσο το ΕΣΥ υπολείπεται σε ξενοδοχειακό εξοπλισμό.

Πάντως, ούτε στο εξωτερικό θα στρεφόμουν γιατί το επίπεδο της περίθαλψης στη χώρας μας είναι παραπάνω από ικανοποιητικό».

 

ΘΑΝΑΣΗΣ ΝΗΣΙΩΤΗΣ

χειρουργός, διευθυντής της Γ΄ Χειρουργικής Κλινικής στο ογκολογικό Νοσοκομείο Μεταξά

«Έχω εργαστεί στην Αγγλία και θα επέλεγα δημόσιο νοσοκομείο. Παρά τις αδυναμίες που έχει το σύστημα μπορεί να προσφέρει την καλύτερη περίθαλψη συγκριτικά με τα ιδιωτικά νοσοκομεία και τα ιδρύματα στο εξωτερικό.

Θα προτιμούσα το ΕΣΥ λόγω των γιατρών, παρότι η ξενοδοχειακή και νοσηλευτική υποστήριξη πιθανόν να μην είναι αυτή που θα έπρεπε».

Στο ΕΣΥ υπό… προϋποθέσεις

 

 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΧΟΠΟΥΛΟΣ

καθηγητής Επιδημιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ

«Η γενική θέση μου είναι να απευθύνο- μαι σε γιατρούς της χώρας μου. Αυτό άλλωστε έπραξα όταν αντιμετώπισα προβλήματα υγείας, καθώς νοσηλεύτηκα σε πανεπιστημιακές κλινικές. Η τραγωδία όμως στην Ελλάδα είναι πως οι πολίτες δεν έχουν πρόσβαση σε στοιχεία αξιολόγησης των κλινικών, όπως γίνεται στις ΗΠΑ. Το να απευθυνθεί κάποιος στο εξωτερικό είναι λύση που αφορά αποκλειστικά τους ασθενείς που πάσχουν από σπάνια νοσήματα».

 

ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΚΩΣΤΑΚΗΣ

πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Μεταμοσχεύσεων

«Θα επέλεγα αναμφι- σβήτητα ελληνικό δημόσιο νοσοκομείο, γιατί είναι άρτια επανδρωμένα από άποψη επιστημονικής υπόστασης. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση που θα έπρεπε να υποβληθώ σε μεταμόσχευση.

Εκτός αν η περίπτωσή μου ήταν βαριά και επείγουσα. Για παράδειγμα αν δεν υπήρχε μόσχευμα ήπατος, δεδομένης της έλλειψης δοτών, θα απευθυνόμουν στο εξωτερικό για λόγους αποφυγής της αναμονής».

 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ

επίκουρος καθηγητής Παθολογίας- Γαστρεντερολογίας στo Παν. Αθηνών, Ιπποκράτειο Νοσοκομείο

«Ξέρω τους γιατρούς του ΕΣΥ, αν και η ξενοδοχειακή υποστήριξη δεν είναι η καλύτερη. Σε ό,τι αφορά τις λίστες αναμονής, αυτό δεν θα με απασχολούσε γιατί δεν ισχύουν για τα σοβαρά περιστατικά. Αντίθετα, ο ιδιωτικός τομέας δεν μου είναι οικείος. Συνεπώς, θα επέλεγα γιατρούς που γνωρίζω την ποιότητα της δουλειάς τους. Θα προτιμούσα όμως πανεπιστημιακή κλινική γιατί το επίπεδο κατά κανόνα είναι υψηλότερο».

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΣΚΟΣΑΣ

γυναικολόγος στη Φλώρινα, πρώην υπεύθυνος κλινικής στο ΕΣΥ

«Κατά 99% θα πήγαινα στο δημόσιο νοσοκομείο γιατί ξέρω πού να χτυπήσω την πόρτα. Αν, πάλι, ένας γιατρός που εμπιστευόμουν εργαζόταν σε ιδιωτικό, τότε θα προτιμούσα εκείνον. Το ίδιο συμβουλεύω και τους ασθενείς μου. Και δυστυχώς, για όσους ζουν στην περιφέρεια υπάρχει ένα επιπλέον πρόβλημα, τα δημόσια νοσοκομεία είναι υποστελεχωμένα και δεν διαθέτουν όλες οι πόλεις της χώρας ιδιωτικά».

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΦΡΑΓΚΙΑ

παθολογοανατόμος

«Έχω αποδείξει στην πράξη πως εμπιστεύο- μαι την Ιατρική στην Ελλάδα, σε σημείο που έχω πείσει καθηγητές του Χάρβαρντ να χειρουργηθούν εδώ. Την Ιατρική την καθορίζει κατά πρώτον ο γιατρός. Ωστόσο για να λειτουργήσει σωστά, πρέπει να συνεπικουρείται από άριστο νοσηλευτή και άριστο τεχνολόγο, που θα διασφαλίσει το επίπεδο των εξετάσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι έχω υπηρετήσει επί 32 χρόνια τον δημόσιο φορέα.

Έχω εμπιστευτεί και ιδιωτικά ιδρύματα, με τα ίδια κριτήρια επιλογής».

 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΟΣ

πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας

«Θα απευθυνόμουν σε δημόσιο νοσοκομείο γιατί εκεί οι γιατροί δεν εξαρτώνται από επιχειρηματικά συμφέροντα. Αν όμως έπασχα από νεοπλασία, είναι πιθανό να υποβαλόμουν σε ακτινοθεραπεία σε ιδιωτικό αφού ο εξοπλισμός του ΕΣΥ δεν επαρκεί. Το ίδιο ισχύει και για άλλες ασθένειες. Ο γιος μου έσπασε πρόσφατα το χέρι του, οι ορθοπεδικοί στο δημόσιο νοσοκομείο δεν είχαν σύγχρονα υλικά γύψου και έτσι καταφύγαμε σε ιδιωτική λύση».

 

Θα πήγαιναν σε ιδιωτικό

 

 ΠΑΡΗΣ ΚΟΣΜΙΔΗΣ

διευθυντής Β΄ Παθολογικής- Ογκολογικής Κλινικής του «ΥΓΕΙΑ»

«Θα αναζητούσα τον καταλληλότερο γιατρό για να διεκπεραιώσει το πρόβλημά μου. Ο ασθενής επιλέγει τον γιατρό του και όχι το νοσοκομείο. Εάν όμως έπασχα από ένα σπάνιο νόσημα, για το οποίο ενδεχομένως να μην υπάρχει εμπειρία στην Ελλάδα, θα απευθυνόμουν στο εξωτερικό. Πάντως, στο 95%- 98% των περιπτώσεων, οι κοινές μορφές καρκίνου αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό».

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΟΥΔΕΒΕΝΟΣ καθηγητής Καρδιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

«Για εγχείρηση καρδιάς θα νοσηλευόμουν στον ιδιωτικό τομέα. Οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας στο ΕΣΥ είναι απαρχαιωμένες και επιπλέον το δημόσιο δεν επιτρέπει να υπάρχουν ειδικοί νοσηλευτές στις ΜΕΘ αφού τους αλλάζουν κάθε έξι μήνες. Βέβαια, είναι γεγονός πως σε ορισμένες πανεπιστημιακές κλινικές γίνεται σωστή προσέγγιση του αρρώστου».

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΙΧΤΕΡ

διευθυντής Καρδιολογικής Κλινικής Ευρωκλινικής Αθηνών

«Στο εξωτερικό θα κατέφευγα μόνο στην περίπτωση που χρειαζόμουν εξειδικευμένη θεραπεία. Επομένως, θα έμενα στη χώρα μου και ανάμεσα σε ιδιωτικό και δημόσιο νοσοκομείο θα επέλεγα τον καλύτερο γιατρό. Θα επέλεγα ιδιωτικό για τη διευκόλυνσή μου και την ξενοδοχειακή υποδομή αλλά και για οικονομία χρόνου. Για παράδειγμα, για μια αξονική τομογραφία ο ασθενής σε δημόσιο νοσοκομείο μπορεί να περιμένει ακόμη και δύο 24ωρα».

 

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΤΤΑΚΟΣ

 διευθυντής στη Β΄ Καρδιοχειρουργική Κλινική του «ΥΓΕΙΑ»

«Το πρώτο που θα έκανα, θα ήταν να αναζητήσω πληροφορίες για το ποιος είναι ο καλύτερος γιατρός στην Ελλάδα. Μετά θα έπαιρνα και μια δεύτερη γνώμη. Θεοί δεν υπάρχουν, έχει τύχει να λάβω λάθος διάγνωση από καθηγητή στις ΗΠΑ. Επιπλέον, απαιτώ αξιοπρέπεια, όχι πολυτέλεια. Και θέλω έναν γιατρό που θα με αντιμετώπιζε με ανθρωπιά. Στο νοσοκομείο όπου εργάζομαι έχω εμπιστοσύνη στους γιατρούς, αλλά ως πολίτης θα έπραττα τα παραπάνω πριν καταλήξω στην απόφασή μου».

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΦΑΡΑΚΗΣ

διευθυντής Ορθοπεδικής Κλινικής «Λευκός Σταυρός»

«Απευθύνομαι σε συγκεκριμένους γιατρούς στους οποίους έχω εμπιστοσύνη. Και επιμένω στον ιδιωτικό τομέα γιατί πιστεύω πως ο καλός γιατρός που σέβεται τον εαυτό του επιλέγει να εργαστεί εκεί και όχι στο ΕΣΥ. Ένας διακεκριμένος γιατρός που είναι σίγουρος για τις δυνατότητές του και την επιστημονική του γνώση θα ήταν ικανοποιημένος με ένα μισθό που δεν ξεπερνά τις 2.000- 3.000 ευρώ τον μήνα;».

 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΕΧΡΑΚΗΣ

καθηγητής Πνευμονολογίας

«Στο δίλημμα Ελλάδα ή εξωτερικό, θα επέλεγα με βεβαιότητα τη χώρα μας. Στο ερώτημα όμως νοσηλεία σε ιδιωτικό ή δημόσιο νοσοκομείο, μάλλον θα απαντούσα το πρώτο. Θεωρώ ότι το ιδιωτικό νοσοκομείο είναι πιο οργανωμένο. Παράλληλα στο ιδιωτικό κέντρο, δύσκολα θα έχει κανείς καθυστερήσεις στη διενέργεια των ιατρικών εξετάσεων, κάτι που είναι καθημερινό φαινόμενο στο ΕΣΥ».

Θα πήγαιναν στο εξωτερικό

 

 ΜΑΚΗΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ

διευθυντής του Ανοσολογικού Κέντρου στο Νοσοκομείο Άγιος Σάββας

«Σημασία έχει ο γιατρός. Συνεπώς θα επέλεγα τον επιστήμονα που έχει πείρα και γνωρίζει τη μεθοδολογία που ακολουθείται στο εξωτερικό. Δεν μπορώ να διακρίνω δημόσιο από ιδιωτικό τομέα και επομένως θα επέλεγα με το συγκεκριμένο κριτήριο. Πάντως, υπάρχουν ορισμένα πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν στην Ελλάδα εφόσον έξω η τεχνολογία βαδίζει πολύ πιο γρήγορα και υπάρχει και μεγαλύτερη εμπειρία».

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΟΥΣΟΣ

καθηγητής Παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στην Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Τζορτζτάουν, Ουάσιγκτον

«Οι γιατροί είναι οι χειρότεροι ασθενείς και οι χειρότεροι θεραπευτές για τον εαυτό τους. Εάν ήταν κάτι σοβαρό, όπως για παράδειγμα όγκος στην υπόφυση, τότε θα πήγαινα στον καλύτερο επιστήμονα, ακόμη και αν αυτός ήταν στο εξωτερικό. Οι πολίτες πρέπει να έχουν καλό γενικό γιατρό, που θα τους κατευθύνει».

 

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

χειρουργός οφθαλμίατρος, καθηγητής της Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Ν.Υ.

«Το σίγουρο είναι πως θα αναζητούσα δεύτερη γνώμη από το εξωτερικό.

Επειδή έχω ζήσει στη Νέα Υόρκη θα προτιμούσα να νοσηλευτώ στο εξωτερικό εάν δεν υπήρχε εξειδικευμένο κέντρο στην Ελλάδα. Δεν ελέγχει κάποιος φορέας τη συνεχή ιατρική ενημέρωση των γιατρών και δεν αξιολογούνται οι κλινικές όπως στις ΗΠΑ».

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

κλινικός ερευνητής και λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ

«Σαφώς, η πρώτη μου επιλογή θα ήταν να απευθυνθώ στο εξωτερικό. Εκτός από την τεχνογνωσία που έχουν εκεί οι ειδικοί στα μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας και στις εξελιγμένες ιατρικές πράξεις, τα πιο πολλά κέντρα στην Ε.Ε. και τις ΗΠΑ δίνουν στους ασθενείς που πάσχουν από σοβαρά νοσήματα τη δυνατότητα να συμμετέχουν σε κλινικές έρευνες».