Πολύ… «ενδιαφέρουσα» υπό ορισμένες προϋποθέσεις είναι αυτή η ιδέα που επεξεργάζεται ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης για να καταργήσει ντε φάκτο τις απεργίες: να απαιτεί δηλαδή ο νόμος προκειμένου να κηρυχθεί απεργία να ψηφίζουν υπέρ της όχι το διοικητικό συμβούλιο του σωματείου ή έστω η πλειοψηφία της γενικής συνέλευσης των εργαζομένων, αλλά η απόλυτη πλειοψηφία (50% συν μία ψήφος) του συνόλου των εργαζομένων στην επιχείρηση ή στον κλάδο.
Προκειμένου να διαπαιδαγωγήσει τους εργαζόμενους μέσω του παραδείγματος των ταγών της κοινωνίας, γιατί δεν προτείνει να μη λαμβάνει απολύτως καμία απόφαση η Βουλή, αν δεν συγκεντρώνει η σχετική πρόταση νόμου τουλάχιστον 151 βουλευτές; Οι βουλευτές άλλωστε είναι μόλις 300 και πληρώνονται αδρά για να κάνουν αυτή τη δουλειά και μόνο, να νομοθετούν. Καμία απόφαση της Βουλής να μην είναι νόμιμη, αν δεν πάρει από 151 ψήφους και πάνω. Θα είναι πολύ διασκεδαστικό να προσπαθήσουμε να μετρήσουμε πόσα… «χειροκροτήματα» επί του σβέρκου του θα εισπράξει ο υπουργός Εργασίας μόλις απαιτήσει την κατάργηση της σχετικής πλειοψηφίας στο Κοινοβούλιο, πρωτοτυπώντας παγκοσμίως.
Βάσει της λογικής του υπουργού Εργασίας για τις απεργίες, ακόμη πιο αναγκαίο είναι να εφαρμοστεί η ίδια αρχή και στις εκλογές: καμία κυβέρνηση δεν θα είναι νόμιμη αν δεν εκπροσωπεί τουλάχιστον τους μισούς συν έναν Ελληνες πολίτες άνω των 18 ετών!