Ήταν προφανές αυτό που είδαμε στη ΔΕΘ: ο Σαμαράς καλείται να διαχειριστεί την ήττα του.
Με το μάτι στις κάλπες, με υποσχέσεις που θυμίζουν το περίφημο Ζάππειο 1 και 2, ο Σαμαράς επιδιώκει να προσφύγει άμεσα σε εκλογές, πριν ξεγυμνωθεί με νέο Μνημόνιο, μπροστά στο οποίο όλα όσα είδαμε μέχρι τώρα θα ωχριούν.
Λίγες ώρες αργότερα, κι αφού ο Σαμαράς είχε φύγει σαν κλέφτης από τη Θεσσαλονίκη, είδαμε το τεράστιο συλλαλητήριο των συνδικάτων. Ήταν η απαρχή κινητοποιήσεων που ξεκινούν οι εργαζόμενοι και οι οποίες θα οδηγήσουν την κυβέρνηση σε πλήρη αποσταθεροποίηση.
Οι εργαζόμενοι αρνούνται πλέον την ακραία λιτότητα, την ανεργία, την κοινωνική δυστυχία, τη διάλυση των δημόσιων αγαθών.
Οι απεργίες που ξεκινούν σε λίγες μέρες οι εκπαιδευτικοί, οι γιατροί, οι εργαζόμενοι στα Νοσοκομεία, την τοπική αυτοδιοίκηση, τον ΟΣΕ, την ΕΛΒΟ δείχνουν πως η κοινωνία δεν ανέχεται άλλο τη συμμορία αρπακτικών που αυτοαποκαλείται "κυβέρνηση".