Εντάξει, το καταλάβαμε. Η Ευρώπη δεν είναι μια ανοιχτή αγκαλιά έτοιμη να υποδεχτεί την ετυμηγορία των Ελλήνων. Και να δεχτεί ότι ένας κυρίαρχος λαός μπορεί να ορίζει τη μοίρα του και τη μοίρα της χώρας του.
Το δεδομένο αυτό έγινε σαφές από τη διαρροή εγγράφου της καγκελαρίας, που αποκαλύπτει ότι το Βερολίνο απαιτεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, από τον Τσίπρα να συνεχίσει την πολιτική Σαμαρά. Να μην αγγίξει τις δεσμεύεις – ή ίσως πιο σωστά; τα δεσμά. Να συνεχίσουμε με τις ίδιες συντάξεις, τους ίδιους μισθούς, την ίδια εργασιακή βαρβαρότητα, την ίδια απόγνωση και τα ίδια αδιέξοδα. Κοινωνικά αλλά και οικονομικά.
Σε μια Ευρώπη που η συνοχή της βασίζεται σε διαπραγμάτευση και συμβιβασμούς θα ήταν πράξη εμπρησμού, τέτοιες ώρες, να επικρατήσουν λογικές επιβολής. Και όταν η Ελλάδα, αλλά και πολλές ευρωπαϊκές χώρες, δηλώνουν έτοιμες για διάλογο, αυτό σημαίνει τουλάχιστον ένα πράγμα: Τέρμα στους μονολόγους…