Χωρίς να υποτιμούμε τη δημοσιονομική δυσπραγία που καλείται να διαχειριστεί η κυβέρνηση, οφείλουμε να θέσουμε ορισμένα ερωτήματα, καθώς, με το προσχέδιο προϋπολογισμού που παρουσιάστηκε χθες, αποκτά σαφέστερο σχήμα η οικονομική πολιτική. Δεν κάνουμε δίκη προθέσεων, κρίνουμε πολιτικές.
Το προσχέδιο προϊδεάζει για έναν προϋπολογισμό πλασματικό, όπως συμβαίνει χρόνια τώρα με όλους τους προϋπολογισμούς λιτότητας. Το γεγονός ότι δεν αναφέρεται το ύψος των χρεωλυσίων, ισοδυναμεί με αδυναμία (ή μήπως υστεροβουλία;) να προσδιοριστεί το ύψος του δημόσιου δανεισμού. Αλλά χωρίς αυτό το μέγεθος, τι σόι προϋπολογισμός μπορεί να υπάρξει;
Στα κενά αυτά προστίθενται και πάλι οι τεχνικές της “δημιουργικής λογιστικής”. Μέχρι και μείωση των πρωτογενών δαπανών προϋπολογίζεται για φέτος! Ευφάνταστο δείγμα “δημιουργικής λογιστικής” είναι και το τρυκ με τις δαπάνες των νοσοκομείων, που υπολογίζονται σε 2,2 δισ. το 2009, με αποτέλεσμα να εκτοξευθούν τα δημόσια ελλείμματα στο 13%, ενώ για τα επόμενα έτη κατανέμονται και λογιστικά αποκλιμακώνονται. Οι δαπάνες των νοσοκομείων υπολογίζονται μόλις σε 800 εκατ. το 2010.
Το προσχέδιο προδιαγράφει άλλον έναν κοινωνικά άδικο προϋπολογισμό. Μεσούσης της οικονομικής κρίσης, με τη φορολογία ευνοούνται οι κατέχοντες, μειώνεται η φορολογία του κεφαλαίου, αυξάνεται η φορολογία των φυσικών προσώπων, περικόπτονται οι κοινωνικές δαπάνες. Και την ίδια ώρα ρίχνονται οι προειδοποιητικές βολές για “μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό”.
Το προσχέδιο του προϋπολογισμού δείχνει ότι η κυβέρνηση ήταν ανέτοιμη να αντιμετωπίσει την κρίση και τώρα καταφεύγει στο γνωστό μονοπάτι της σκληρής λιτότητας. ¶λλωστε και οι προεκλογικές εξαγγελίες της ότι θα ακυρώσει τις ιδιωτικοποιήσεις στον ΟΤΕ και την Ολυμπιακή γρήγορα ανασκευάστηκαν.