Του Ηλία Γεωργάκη
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ που χρειάζονται έως και 18 μήνες να εκδοθούν συντάξεις (με διαδοχική ασφάλιση), ο υπουργός Απασχόλησης ζητεί από τα διαλυμένα και αγκυλωμένα στη γραφειοκρατία ασφαλιστικά ταμεία να εκδίδουν προσωρινή σύνταξη εντός 15 ημερών! Κι αυτό όταν υπάρχει τεράστια έλλειψη προσωπικού (και δη εξειδικευμένου) και δεν έχουν ολοκληρωθεί η μηχανοργάνωση και, το κυριότερο, οι νομοθετημένες διατάξεις προς την ίδια κατεύθυνση (νόμοι 3232/2005 για την έκδοση δελτίου διαδοχικής ασφάλισης και 2676/99 για έκδοση βεβαίωσης χρόνου ασφάλισης), ούτε καν έχουν εφαρμοστεί. Αλλά ας πούμε ότι γίνεται το ελληνικό θαύμα και το μέτρο τελικά εφαρμόζεται. Ποιο θα είναι το ποσό της προσωρινής σύνταξης που θα λάβει ο δικαιούχος, όταν οι 7 στους 10 συνταξιούχους παίρνουν σήμερα κάτω από 600 ευρώ; Ψίχουλα. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση επιδιώκει με πυροτεχνήματα και επικοινωνιακά τρικ να αντιμετωπίσει το σοβαρό πρόβλημα της καθυστέρησης έκδοσης συντάξεων. Όπως με τον ίδιο τρόπο προσπαθεί να αντιμετωπίσει το μείζον θέμα της κρίσης στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Οι κοινωνικοί εταίροι αλλά και οι ασφαλισμένοι ζητούν πειστικές και ειλικρινείς απαντήσεις από την κυβέρνηση τουλάχιστον σε τρία καίρια ερωτήματα:
1. Γιατί το κράτος δεν εκπληρώνει τις θεσμοθετημένες υποχρεώσεις του προς τους ασφαλιστικούς φορείς; Είναι χαρακτηριστικό πως το Δημόσιο δίνει στο ΙΚΑ τουλάχιστον 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ τον χρόνο λιγότερα (750 εκατομμύρια ευρώ για τον κλάδο υγείας, 450 εκατομμύρια ευρώ από το 1% του ΑΕΠ και περίπου 300 εκατομμύρια ευρώ για πολιτικές που επιβάλλει στο Ίδρυμα το κράτος χωρίς να τις πληρώνει). Με βάση τη ρύθμιση του νόμου 3029/2002 το κράτος συμμετέχει στη χρηματοδότηση του κλάδου συντάξεων του ΙΚΑ ΕΤΑΜ για την περίοδο 2003-2008 με κυμαινόμενα ποσά τα οποία- κατά μέσο όρο- αντιστοιχούν στο 1% του ετήσιου ΑΕΠ. Σήμερα αυτές οι συσσωρευμένες οφειλές ανέρχονται στα 3,38 δισεκατομμύρια ευρώ.
2. Πώς θα γίνουν οι ενοποιήσεις Ταμείων όταν ο τρόπος με τον οποίο γίνονται οι ενοποιήσεις θα επιβαρύνει το ΙΚΑ- με τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο ευρώ;
3. Γιατί η πορεία της εισφοροδιαφυγής είναι ανεξέλεγκτη και αυξάνεται κατά 10% με 12% ετησίως ή γιατί υπάρχει αδυναμία περιορισμού των δαπανών υγείας;