Σούζα..

Ο Θάνος Πλεύρης, έχοντας ανατραφεί σε περιβάλλον που λατρεύει τις χούντες και δικτατορίες, πιστεύει πως πρέπει να βάζει ποινές ακόμη και σε υπηρεσίες υγείας τις οποίες οι πολίτες αναζητούν εναγωνίως και μάλιστα στην καλύτερη δυνατή ποιότητα και με την ευκολότερη δυνατή πρόσβαση.

Έβαλε λοιπόν ποινή για όσους δεν εγγραφούν σε προσωπικό γιατρό μέχρι την 1η Οκτωβρίου και ακόμη μεγαλύτερη ποινή για όσους δεν το πράξουν μέχρι την 1η Ιανουαρίου.

Παρά τις σφοδρές αντιδράσεις πολιτικών και κοινωνικών φορέων εκείνος επέμεινε πως θα εφαρμόσει το ποινολόγιο, μέχρι που ήρθε η πραγματικότητα να τον χαστουκίσει, αναγκάζοντάς τον να περιέρχεται στα κανάλια και να δηλώνει πως οι ποινές δεν θα εφαρμοστούν, επειδή δεν υπάρχει επαρκής αριθμός γιατρών ώστε να εγγραφούν οι πολίτες στον αποκαλούμενο «προσωπικό γιατρό».

Επιπλέον, κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία αναγκάστηκε να απευθυνθεί σε όλες τις παθολογικές ειδικότητες προκειμένου να αναλάβουν κι αυτές χρέη προσωπικού γιατρού, με αμφίβολα και πάλι αποτελέσματα.

Ταυτόχρονα συμβαίνει το εξής: ενώ βλέπει να καταρρέουν μεγάλα Νοσοκομεία από έλλειψη αναισθησιολόγων, όπως το Ιπποκράτειο στη Θεσσαλονίκη και το Παίδων στην Αθήνα, δεν κάνει τίποτα, ενώ υπάρχει το νομοθετικό πλαίσιο να κάνει κάτι. Με νόμο που ψήφισε ο ίδιος υπάρχει δυνατότητα να μετακινηθούν αναισθησιολόγοι από μεγάλα ιδιωτικά νοσηλευτήρια στα Νοσοκομεία του ΕΣΥ, προκειμένου να αποφευχθεί η κατάρρευση.

Πώς να βάλει όμως χέρι στις «ιερές αγελάδες» του ιδιωτικού τομέα;

Σ΄ αυτές κάθονται σούζα, τόσο ο κ. Πλεύρης, όσο και η κ. Γκάγκα..