«Με την αλλαγή της νομικής υπόστασης του σε Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, οι πολίτες θα έχουν δυσκολότερη πρόσβαση και ακριβότερες υπηρεσίες»
«Η περίπτωση του Νοσοκομείου Αττικόν είναι χαρακτηριστική του σχεδίου της κυβέρνησης για τις Συμπράξεις Ιδιωτικού – Δημόσιου Τομέα, τις οποίες καθυστέρησε η πανδημία», είπε Στο Κόκκινο και στον Νίκο Ξυδάκη, ο πρώην γραμματέας του υπουργείου Υγείας, Σταμάτης Βαρδαρός.
«Το Αττικό είναι από τα μεγαλύτερα Νοσοκομεία της χώρας, με προσωπικό υψηλής εξειδίκευσης και με πανεπιστημιακές κλινικές που καλύπτουν ανάγκες, όχι μόνο της επιβαρημένης Δυτικής Αττικής, αλλά συνολικά του λεκανοπεδίου της Αττικής και φαίνεται ότι θα είναι ο πιλότος που θα εφαρμοστούν οι ΣΔΙΤ στο ΕΣΥ.
Η αλλαγή αυτή αποτυπώνεται δημόσια πλέον στον οργανισμό του Νοσοκομείου όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι. Οι Συμπράξεις Δημόσιου- Ιδιωτικού Τομέα στο ΕΣΥ, προέκυψαν μετά από προτάσεις «επιτροπής σοφών», πανεπιστημιακών ως επί το πλείστον και ανώτερων διοικητικών στελεχών και είναι σίγουρο ότι θα επιφέρουν αρνητικές συνέπειες στην υγειονομική φροντίδα των πολιτών.
Το συγκεκριμένο μοντέλο έχει δοκιμαστεί σε πολλές χώρες και όπου εφαρμόστηκε είχαμε λιγότερες δημόσιες υπηρεσίες υγείας, δυσχερέστερη πρόσβαση των πολιτών και ακριβότερες υπηρεσίες.
Δυστυχώς για την κοινωνία, η κυβέρνηση δεν διδάχθηκε τίποτα από την πανδημία και πορεύεται προς την αποεπένδυση του ΕΣΥ.
Αντί να πορευτεί με μια λογική επένδυσης στο ΕΣΥ, με μόνιμες θέσεις εργασίας και με κίνητρα για συγκεκριμένες ειδικότητες ώστε να επιστρέψει από το εξωτερικό ανθρώπινο δυναμικό αλλά και να παραμείνουν στη χώρα όσοι τελειώνουν τις σπουδές τους, απαντά δίνοντας περισσότερο χώρο στον ιδιωτικό τομέα».
Ο Σταμάτης Βαρδαρός καταλόγισε ευθύνες στην κυβέρνηση για το γεγονός ότι ο ιδιωτικός τομέας παρέμεινε σκανδαλωδώς εκτός μάχης κατά την πανδημία.
«Στην ιστορία της πανδημίας, ο ιδιωτικός τομέας ήταν εκκωφαντικά απών, κάτι που ήταν ξεκάθαρα ζήτημα σχεδιασμού και πολιτικής απόφασης.
Νομίζω ότι βολεύει η εξέλιξη αυτή το σχεδιασμό της κυβέρνησης, καθώς το ΕΣΥ λειτουργεί για πάνω από ένα χρόνο ως σύστημα μιας νόσου, είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένο και με εξουθενωμένο προσωπικό.
Το περιβάλλον αυτό είναι ευνοϊκό για την κυβέρνηση να συζητήσει αλλαγές γιατί υπάρχουν τεράστιες ακάλυπτες ανάγκες, τις οποίες κατά την πανδημία κάλυπτε ο ιδιωτικός τομέας σκανδαλωδώς».