Το ζήτημα της Πλήρους και Αποκλειστικής Απασχόλησης των πανεπιστημιακών γιατρών έχει ανοίξει ξανά μετά από 15 χρόνια και προκαλεί συζητήσεις και δημοσιεύματα, τα οποία στη πλειονότητά τους μεταφέρουν μονόπλευρα την άποψη όσων υποστηρίζουν τη συνέχιση της σημερινής κατάστασης και αποφεύγουν επιμελώς να αποτυπώσουν την άποψη όσων στηρίζουν την Πλήρη και Αποκλειστική Απασχόληση σε όλο το δημόσιο σύστημα υγείας. Τυπικά δείγματα.. αντικειμενικής δημοσιογραφίας είναι τα χτεσινά δημοσιεύματα στο ΒΗΜΑ και το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ.
Εμείς θα υπενθυμίσουμε την 1678/2002 απόφαση του ΣτΕ (κλικ εδώ) η οποία έκρινε πως οι διατάξεις με τις οποίες απαγορεύεται σε πανεπιστημιακούς γιατρούς, οι οποίοι εργάζονται σε πανεπιστημιακές κλινικές νοσοκομείων του ΕΣΥ να ασκούν ελεύθερο επάγγελμα δεν αντίκεινται στη συνταγματικώς κατοχυρωμένη επαγγελματική ελευθερία. Η ένταξη πανεπιστημιακών κλινικών στο ΕΣΥ δεν αποτελεί εμπόδιο στη διδακτική και ερευνητική αποστολή τους, αλλά συνάδει με την αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου, η οποία επιβάλλει όλες οι μονάδες περίθαλψης να παρέχουν υπηρεσίες υγείας ισότιμα σε κάθε πολίτη, ανεξάρτητα από την οικονομική, κοινωνική ή επαγγελματική του κατάσταση. Το ασυμβίβαστο που θέσπισε ο νομοθέτης για την ως άνω κατηγορία πανεπιστημιακών γιατρών είναι σύμφωνο με την αρχή της αναλογικότητας και επιβάλλεται προκειμένου να παραμείνουν προσηλωμένοι στο λειτούργημά τους, απαλλαγμένοι από τις εξαρτήσεις της άσκησης του ελεύθερου επαγγέλματος.